سه تن از فعالین سرشناس کارگری و زندانی سندیکای اتوبوسرانی تهران و حومه با انتشار بیانیه مشترکی خواهان لغو فوری حکم اعدام شریفه محمدی شدند. رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی در بیانیه خود نوشته اند: یقین داریم هیچ کارگر و انسان شرافتمندی در سراسر کشور یافت نمی‌شود که اتهام واهی «بغی» و حکم ظالمانه اعدام علیه شریفه محمدی را حیرت آور، جنون‌آمیز و غیر قابل قبول نداند. مطمئن هستیم‌که همکاران ما و کلیت طبقه کارگر و مردم حق طلب نسبت به سرنوشت خواهر خود، کارگر زندنی شریفه محمدی، سکوت نخواهند‌کرد. متن بیانیه را در زیر می خوانید:
بر کسی پوشیده نیست که نیروهای امنیتی و قوه قضاییه حساسیت، نفرت و واهمه عمیقی نسبت به کارگران و تشکلات کارگری مستقل، حق طلب و معترض دارند. مگر سندیکای کارگران شرکت واحد، و فعالین و تشکلات مستقل و دیگر کارگران حق طلب در کشور چه‌کرده بودند که سالیان سال، و صرف نظر از اینکه چه کسانی و از چه جناحهایی روئسای قوه مجریه و قضائیه بوده اند، بطور بی وقفه تحت کنترل پلیسی، پرونده سازی، اخراج، بازداشت و زندان و حکمهای سنگین بوده اند. مگر کارگران خاتون آباد که تنها خواسته اشان امنیت شغلی بود چه گناهی کرده بودند که مورد سرکوب و کشتار قرار گرفتند؟ مگر کارگرانی که در اقصی نقاط کشور، از فولاد اهواز، تا هپکو و آق دره، حکم ظالمانه شلاق گرفتند چه کرده بودند؟
در همان سالهای اولیه دهه ۸۰ که سندیکای کارگران شرکت واحد به همت صدها راننده و دیگر کارگران در پروسه بازگشایی بود، چندین تشکل و کمیته مستقل کارگری نیز بطور علنی و شفاف ایجاد گردیدند. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری نیز یکی از آن نهادهای کارگری ای بود که بطور مستقل از کارفرماها و دولت و احزاب و سازمانهای سیاسی ایجاد گردید و تعداد قابل توجهی از کارگران و فعالین کارگری از مناطق مختلف کشور، از جمله شریفه محمدی، به آن پیوستند. اگر چه حاکمیت تشکلات و کمیته های مستقل کارگری را بر نمی تابید اما تمام این تشکلات از ماهیت طبقاتی، صنفی، کارگری، مدنی و مطالبه‌گرانه برخوردار بودند و به قصد فعالیت کارگری علنی ایجاد شده بودند. اینها توضیح واضحات است که جهت یاداوری بازگو میکنیم. نیروهای امنیتی و دادستان ها و قاضی ها هم خوب میدانند که تشکلات مستقل کارگری در ایران همواره بر استقلال تشکیلاتی خود تاکید داشته اند. بنابراین، همانقدر برای ما امضا کنندگان این نوشته‌محرز است که برای صادر کنندگان حکم سبعانه اعدام علیه شریفه محمدی نیز روشن است که ایشان هیچ جرمی مرتکب نشده است و عضویت سابق ایشان در کمیته هماهنگی جرم‌محسوب نمیشد و کماکان نیز نباید هیچ جرمی محسوب گردد.
یقین داریم هیچ کارگر و انسان شرافتمندی در سراسر کشور یافت نمی‌شود که اتهام واهی «بغی» و حکم ظالمانه اعدام علیه شریفه محمدی را حیرت آور، جنون‌آمیز و غیر قابل قبول نداند. مطمئن هستیم‌که همکاران ما و کلیت طبقه کارگر و مردم حق طلب نسبت به سرنوشت خواهر خود، کارگر زندنی شریفه محمدی، سکوت نخواهند‌کرد.
اتهام واهی «بغی» و حکم بیشرمانه اعدام علیه شریفه محمدی باید فوری و بدون قید و شرط لغو‌گردند.
ماهسون عزیز؛ ما با آهنگ های تو جوانی کردیم، عاشق شدیم و زندگی کردیم. اجازه بدهید که همان خاطرات زیبا برای ما باقی بماند. من واقعا متاسفم که بسیاری از دوستان ما در ترکیه فکر می‌کنند با مرگ رئیسی تغییری در ساختار دیکتاتوری حکومت ایجاد خواهد شد. من واقعا از شما تشکر میکنم که همیشه پشتیبان آزادی خواهان بودید و از زنان ایران حمایت کردید. اما، آیا شما فریاد زنان ما را نشنیدید که همراه مردان خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی هستند؟ ما مردم ایران سال هاست که از اصلاح نظام دست کشیده ایم و این را با ۱۵۰۰ کشته در سال ۹۸ و بیش از ۶۰۰ کشته در سال ۴۰۱ ثابت کردیم. من می‌دانم که شاید شما بخاطر سانسور، اطلاعات دقیقی از داخل ایران ندارید. من یکی از میلیون ها قربانی رژیم آخوندی هستم، شکنجه شدم، از کشورم تبعید شدم و حتی پسرم را گروگان گرفتند! برای ما رئیسی( قصاب تهران) و پزشکیان (روباه تهران) هیچ فرقی ندارند. ماهسون عزیز، این رژیم اصلاح پذیر نیست. ما سالها این راه را امتحان کردیم و امروز که نود درصد مردم ایران در سیرک انتخابات خامنه‌ای شرکت نکردند، از شما می‌خواهیم مانند همیشه در کنار ما باشید. امیدوارم پس از سرنگونی رژیم در ایران آزاد به شما خوش آمد بگوییم و این پیروزی را با هم جشن بگیریم. ما هیچگاه کسانی که در روزهای سخت کنار مردم ایران بودند را فراموش نخواهیم کرد. با احترام داریوش عمران Sayın Mahsun kirmizigül; Senin şarkılarınla gençleştik, aşık olduk, yaşadık. Aynı güzel anılar bizde kalsın. Türkiye’deki pek çok dostumuzun Raisi’nin ölümüyle hükümetin diktatörlük yapısında değişiklik olacağını düşünmesine gerçekten üzülüyorum. Özgürlük savaşçılarını her zaman desteklediğiniz ve İranlı kadınları desteklediğiniz için gerçekten teşekkür ederim. Ama erkeklerle birlikte mullalar rejiminin devrilmesini talep eden kadınlarımızın çığlıklarını duymadınız mı? Biz İran halkı olarak yıllardır sistemi reform etmekten vazgeçtik ve bunu 2019’da 1.500, 2022’de ise 600’ün üzerinde ölümle kanıtladık. Sansür nedeniyle İran’ın içinden doğru bilgiye sahip olamayabileceğinizi biliyorum. Molla rejiminin milyonlarca kurbanından biriyim, işkence gördüm, ülkemden sürüldüm, hatta oğlum rehin alındı! Bizim için Raisi (Tehran kasabı) ile pezeşkian (Tehran Tilki) arasında hiçbir fark yoktur. Biz yıllardır bu yolu denedik ve bugün İran halkının yüzde doksanının Hamaney’in seçim sirkine katılmadığı bir dönemde, her zaman olduğu gibi yanımızda olmanızı rica ediyoruz. Umarım özgür İran’da rejimin devrilmesinden sonra sizleri hoş karşılayacağız ve bu zaferi hep birlikte kutlayacağız. Zor zamanlarda İran halkının yanında olanları asla unutmayacağız. Saygılarımla, Dariush Omran
شانزده زن زندانی سیاسی با انتشار نامه‌ای از زندان اوین، صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری و حقوق زنان را پیش‌درآمد صدور احکام سنگین برای بقیه فعالان مدنی دانسته خواهان لغو این حکم شدند.
در این نامه که روز سه‌شنبه ۱۹ تیر منتشر شد آمده است: «شریفه محمدی فعال کارگری، پس از هفت ماه بازداشت موقت، تحمل شکنجه و بازجویی در بازداشتگاه‌های شهرهای مختلف، در سناریویی نخ‌نما و با اتهاماتی بی پایه و اساس به اعدام محکوم شد.»
این زنان زندانی سیاسی تاکید کرده‌اند، این نه فقط حکم اعدام شریفه، بلکه حکم اعدام همه‌ی «ما» فعالین کارگری، سیاسی، مدنی، حقوق بشری و فعالین حوزه‌ی زنان است. آنها گفته‌اند: «ما این حکم را خطری بالقوه می‌بینیم و پیش درآمدی برای صدور احکام سنگین بعدی.»
سروناز احمدی، آنیشا اسداللهی، هستی امیری، ریحانه انصاری‌نژاد، گلرخ ایرایی، سکینه پروانه، ناهید تقوی، ناهید خداجو، نسرین خضری‌جوادی، ویدا ربانی، محبوبه رضایی، مهناز طراح، سپیده قلیان، نرگس محمدی، وریشه مرادی و مریم یحیوی شانزده زندانی سیاسی امضا کننده این نامه هستند.
این زنان زندانی سیاسی در نامه خود نوشته‌اند: «آنچه بیش از پیش در این حکم مرگ دیده می‌شود سیاست سرکوبی است که به واسطه‌ی آن می‌خواهند صدای اعتراض و مطالبه‌گری که با خیزش انقلابی ۱۴۰۱ به سطح قابل تاملی ارتقا یافته بود را خفه کرده و زنان را که با صدایی بلندتر از پیش به عرصه‌ی حق خواهی گام گذاشته‌اند، مرعوب و وادار به عقب نشینی کنند.»
آنها در پایان نامه خود نوشته‌اند: «ما در کنار شریفه و تمام کسانی که خطر حکم مرگ تهدید شان می‌کند ایستاده ایم و خواهان توقف حکم اعدام هستیم.»
شریفه محمدی با حکم احمد درویش‌گفتار، قاضی شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شده است.
قاضی برای انتساب این اتهام به محمدی، به مخالفت‌های او با اعدام در جمهوری اسلامی و گزارش وزارت اطلاعات مبنی بر عضویت او در «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری» استناد کرد که از سوی ماموران امنیتی به عنوان «گروهی وابسته به حزب کومله» معرفی شده است.
روز گذشته، سازمان عفو بین‌الملل خواهان لغو حکم اعدام شریفه محمدی، فعال کارگری و حقوق زنان شد و نوشت مقامات ایران باید فورا وی را آزاد کنند.
۲۲ تیر ماه زادروز ناصر تقوایی فیلم‌ساز، عکّاس و نویسندهٔ ایرانی است. این هنرمند خلاق ٨٣ ساله در اختتامیه جشنواره فجر بیستم برنده جایزه ویژه هیئت داوران اعلام شد. او نه تنها در سالن شرکت نکرد که جایزه را بگیرد بلکه بعداً هم آن را نپذیرفت و در نامهٔ انصرافش نوشت:
استدعا دارم از پذیرفتن تندیس بلورین سیمرغ اهدایی و همچنین حواله نوبت برای خرید پراید، بنده را معذور بدارید. با شرمندگی از یک به یک داوران عادلی که بهترین نیات خیرشان نصیب کار من شد، به اطلاع می‌رسانم که در جیب من نه برای خرید اتومبیل پول هست و نه در خانهٔ تنگ و کوچک من جای مناسبی برای نگهداری بهترین و بزرگ‌ترین جایزه‌ها، مخصوصاً اگر ویژه هم باشند.
تقوایی در مستندی که عارف محمدی از او ساخته، در انتقاد از سیاست‌های فرهنگی و نظارت و سانسور در جمهوری اسلامی ایران، گفته که در دوره پهلوی، مدیران هنری وقت، با اینکه از موضوع فیلم‌های مستند او دربارهٔ عاشورا و «باد جن» خوششان نمی‌آمد اما مانع فیلم ساختنش نشدند. او در این مستند می‌گوید که تیغ سانسور «کلا مانع فیلمسازی من شده‌است». او همچنین در مراسمی که برای تجلیل از آثارش در خانه هنرمندان در سال ۱۳۹۲ برپا شده بود، گفت: «در جو فرهنگی موجود، نمی‌توان کار خود را کرد.»
در بزرگداشت او چند منبع شرح زندگی و آثارش را معرفی میکنیم.
زندانیان سیاسی چندین زندان در ایران که در کارزار سه‌شنبه‌های بدون اعدام فعال هستند معتقدند که جمهوری اسلامی هر گاه با مخالفت عمومی مردم در برابر دیکتاتوری‌اش روبه‌رو شده از ابزار اعدام به صورت گسترده‌تر استفاده کرده است.
در بیانیه‌ای که نسخه‌ای از آن روز دوشنبه ۱۸ تیرماه به دست زمانه رسیده است، زندانیان سیاسی کمپین «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با تقدیر از مردم ایران برای «مشروعیت‌زدایی» از حکومت ولایت فقیه با عدم مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری اعتراض خود را به صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری بیان کردند.
صبح پنجشنبه ۱۴ تیرماه، کمپین دفاع از شریفه محمدی از صدور حکم اعدام در دادگاه بدوی برای این فعال کارگری خبر داد. دستگاه قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی هفت ماه پس از بازداشت شریفه محمدی، او را به «بغی» متهم کرد؛ اتهامی که در دادگاه بدوی به صدور حکم اعدام منجر شد.
زندانیان سیاسی در زندان‌های اوین (بندزنان، بند ۴، بند ۶ و بند ۸)، زندان قزلحصار ( واحد ۳ و واحد ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم‌آباد، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان مشهد و زندان تبریز بخشی از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام هستند.
آنها در آستانه بیست‌وچهارمین هفته‌ی اعتصاب غذای کارزارشان حکم صادر‌شده برای شریفه محمدی را «بیشرمانه و ننگین» خواندند.
در ابتدای این بیانیه اعضای این کارزار تأکید کرده‌اند که آنها هم مانند بخش بزرگی از مردم ایران به رغم فشارهای امنیتی به انتخابات نه گفته‌اند:
در ادامه بیانیه کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام آمده است که رفتارهای دستگاه سرکوب نظام در ادوار پیشین نشان می‌دهد که آنها همواره در برابر اراده مردم برای ایستادگی مقابل دیکتاتوری دست به رفتارهای وحشیانه‌تر از جمله افزایش استفاده از ابزار اعدام دست خواهند زد:
ما پیش‌بینی میکنیم که دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی همان‌گونه که پیش از برگزاری نمایش “انتصابات”، اجرای اعدام‌ها را تا سرحد ممکن کاهش داد، پس از عبور تحقیرآمیز از این پیچ، به حرکت ماشین صدور و اجرای احکام اعدام سرعت خواهد داد و به سرکوب خانواده‌های دادخواه بیش از گذشته خواهد پرداخت صدور حکم بیشرمانه اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری و بازداشت رعنا کورکور ،خواهر زندانی سیاسی زیر حکم اعدام مجاهد کورکور، در همین راستا قابل ارزیابی و نشانه شدت گرفتن نقض فاحش حقوق بشر و حق زندگی از سوی حاکمیت است.
زندانیان سیاسی کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام نوشته‌اند که روز سه‌شنبه آنها در اعتراض به حکم شریفه محمدی به صورت خاص و مخالفت با اعدام به صورت عمومی بار دیگر دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
متن بیانیه این کارزار را در ادامه می‌خوانید:
مردم شریف و آزادی‌خواه ایران
درود بر شما
حماسه اخیر شما در “مشروعیت‌زدایی” از حکومت ولایت فقیه چنان عظیم بود که خامنه‌ای را ناگزیر کرد برای فراموشی موقت قدرت شما و تحریم میزان مشارکت را در دو دوره تجمیع نماید این در حالی است که در تقلب همین آمار اعلام شده جای شکی نیست و در زندان‌ها نیز با وجود تهدید و تطمیع زندانیان عادی، بنابر مشاهدات ،تحریم قاطع، پیروز شده‌است.
ضمن سپاس از همت والای شما مردم آزاده ایران، ما زندانیان کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در آستانه بیست‌وچهارمین هفته اعتصاب غذای اعتراضی خود علیه صدور و اجرای حکم غیرانسانی اعدام تجربه تلخی را با شما در میان گذاشته و از شما برای مقابله با تکرار این تجربه یاری می‌طلبیم.
بررسی رفتارهای دستگاه‌های سرکوب نظام در سالهای گذشته نشان داده که، هرگاه نمایش باشکوهی از اکثریت مردم ایران در مقابل اقلیت مستبد حاکم بر کشور بروز و ظهور یافته، ماشین سرکوب حکومت فعال‌تر شده و با هدف القای ترس و ایجاد ارعاب در مردم برای جلوگیری از قیام و اعتراضات سیاسی و اجتماعی علیه استبداد، از ابزار “اعدام” بیشترین بهره را برده است.
ما پیش‌بینی میکنیم که دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی همان‌گونه که پیش از برگزاری نمایش “انتصابات”، اجرای اعدام‌ها را تا سرحد ممکن کاهش داد، پس از عبور تحقیرآمیز از این پیچ، به حرکت ماشین صدور و اجرای احکام اعدام سرعت خواهد داد و به سرکوب خانواده‌های دادخواه بیش از گذشته خواهد پرداخت صدور حکم بیشرمانه اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری و بازداشت رعنا کوکور ،خواهر زندانی سیاسی زیر حکم اعدام مجاهد کورکور، در همین راستا قابل ارزیابی و نشانه شدت گرفتن نقض فاحش حقوق بشر و حق زندگی از سوی حاکمیت است.
ما زندانیان کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در زندان‌های اوین (بند زنان ،۴،۶،۸)، قزلحصار (واحد۳و۴)، خرم‌آباد ،مرکزی کرج ، تبریز، خوی، نقده، سقز و مشهد، فردا، سه‌شنبه ۱۹ تیرماه، برای بیست‌وچهارمین هفته در مخالفت با احکام اعدام صادر شده به ویژه حکم بیشرمانه و ننگین اعدام برای شریفه محمدی اعتصاب غذا خواهیم کرد. یکی از اتهامات واهی علیه شریفه محمدی پخش تراکت «نه به اعدام» اعلام شده است؛ تلاش برای توقف ماشین اعدام نه تنها جرم نیست بلکه باید به یک مطالبه‌ی عمومی تبدیل شود و همان گونه که بازنشستگان شریف روز یکشنبه در خیابان شعار «نه به اعدام سر داده و خواهان آزادی شریفه محمدی» شدند ما نیز این حکم ظالمانه را به شدت محکوم میکنیم و خواهان حمایت سراسری برای توقف ماشین اعدام هستیم.
ما از همه سازمان‌ها و فعالان مدافع حقوق بشر و مخالف اعدام (احزاب، گروه‌ها و جریان‌های سیاسی و صنفی و اصحاب رسانه) می‌خواهیم که در هفته‌ها و ماه‌های پیش‌رو بیش از گذشته به مسأله “اعدام” و مخالفت با آن توجه نشان دهند و نسبت به بی‌توجهی و عواقب آن هشدار جدی می‌دهیم.
ما باور داریم مسیر سخت مبارزه با اعدام با “همبستگی، کنشگری جمعی و فراگیر” به مقصد خواهد رسید، و در این مسیر مؤثرترين اقدام می‌تواند از سوی خود زندانیان صورت پذیرد، زیرا هیچ‌کسی چون خود ما نمی‌تواند عمق رنج و درد هم‌بندی‌های در معرض صدور یا اجرای حکم اعدام و وسعت ظلمی که در حق آنها و خانواده‌هایشان روا داشته شده را درک کند؛ و از این رو همه زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی در زندان‌های سراسر کشور را به همراهی با این کارزار علیه اعدام دعوت میکنیم.
زندانیان اعتصابی در کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
