شورای ملی تصمیم  همراه و همگام با مردم آگاه ایران، برای تحقق خواسته‌های زیر تلاش و مبارزه می‌کند. 1- گذار کامل از جمهوری اسلامی با تکیه به جنبش‌های اعتراضی مردم، گذار خشونت پرهیز با حفظ حق دفاع مشروع. 2 – حفظ تمامیت ارضی کشور با تاکید بر نظام غیرمتمرکز . 3- جدایی دین از حکومت. 4 – فراخوان عمومی برای تشکیل مجلس مؤسسان. 5 – تلاش برای برپایی نظامی دموکراتیک و انتخابی  تعیین نوع حکومت با آرای مردم. 6 –  اجرای کامل اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و میثاق‌های وابسته به آن، با تاکید بر رفع هرگونه تبعیض علیه زنان و برابری جنسیتی در تمام عرصه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، خانوادگی و مشارکت زنان در مدیریت جامعه، و نیز تاکید بر حفظ محیط زیست

قتل حکومتی روی دور کند!

بخش ۱و ۲ – تاکتیک «نمایش کشدار اعدام‌» در بسیاری از دیکتاتوری‌ها در مواجهه با اعتراض‌های مردمی استفاده شده است. «اعدام‌های منظم و برنامه‌دار» از نظر تاثیری که در کوتاه‌مدت بر وضعیت سیاسی و اجتماعی می‌گذارند با «اعدام‌های گهگاهی» عمیقا متفاوتند.

بیایید با هم دلایل دستگاه سرکوب برای استفاده از این روش را بررسی کنیم‌؟

رژیم در وضعیتی بحرانی به سر می‌برد و هر روش سرکوب دیگری (زندان، سانسور، پروپاگاندا و …) ممکن است فرصت اعلام پیروزی بر مخالفین را برای همیشه از بین ببرد.

اعدام مخالفین در روندی کُند و یا بازی با خبر اعدام‌ها، به شکلی که فضای رسانه‌ای را تسخیر کند، باعث شکل‌گیری فضای رعب و وحشتی می‌شود که پیغام‌های هشدارآمیز متعددی را به جامعه‌ی مخالفین مخابره می‌کنند؛ پیغام‌هایی مثل «انتقام می‌گیریم»، «بخششی در کار نیست»، «فکر اعتراض را از سر بیرون کنید».

رژیم در حالی که افکار عمومی درگیر اخبار اعدام، اندوه و سرخوردگیست، با توسل به این شیوه، برای پاکسازی «خودی‌ها» و معرفی «نظم جدید»، وقت می‌خرد.

نمایش «قدرت» از طریق کنترل بی‌رحمانه‌ی مرگ و زندگی شهروندان ادامه می‌یابد.

 

باید چه کار کنیم؟

تحت سرکوبی این چنین خشونت‌بار، باید راه حلی «منطقی»، «پایدار»، «موثر» و «منعطف» را برای مقاومت و مبارزه با دیکتاتور  تعریف کنیم. و این یک وظیفه‌ی عمومیست.

سوالی که اینجا باید از خود بپرسیم این است که کدام روش اعتراض طوفان سرکوب را به سلامت و با کمترین تلفات انسانی پشت سر می‌گذارد؟‌

همانطور که در ابتدا گفتیم علی خامنه‌ای و جمهوری اسلامی‌اش در تاریخ تنها نیستند؛ نه در  شیوه‌های سرکوب کردنشان و نه در سرنوشتی که در انتظارشان است.

شما چه فکر می‌کنید؟

 

خبر امروز این بود: حکم اعدام محمد قبادلو تایید شد. صدای او و خانواده‌اش باشید.

 

برای مطالعه‌ی بیشتر:

‏* “Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media” by Edward S. Herman and Noam Chomsky

‏* “Terrorism and the Politics of Fear” by David L. Altheide

‏* “The Terrorism Industry: The Experts and Institutions That Shape Our View of Terror” by Adam Dolnik

 

 

یادآوری: چندین زندانی سیاسی در صف اعدامند.

زن زندگی آزادی

محمد قبادلو

نه به جمهوری اسلامی

بنیاد مردم – ۲۵ می ۲۰۲۳

 

پروژه نفوذ: چطور نفوذی ها را بشناسیم؟

پروژه نفوذ: چطور نفوذی ها را بشناسیم؟

 

از کارزار مهسا امینی تا آشوب مجازی امروز

بخش ۱ و۲ –  چطور از فتح شبکه‌های مجازی با مهسا امینی به وضعیت آشفته‌ی امروز در توییتر و اینستاگرام رسیدیم که در آن نشانی از کمترین حرکت معنی‌دار مشترک و مداومی نیست؟

یکی از عوامل «گیر افتادن کنشگران سیاسی و عموم معترضان در تله‌ی نفوذی‌های جمهوری اسلامی» است. چیزی که کَس سانستین، یک حقوق‌دان آمریکایی، از آن به عنوان «نفوذ ادراکی» یاد می‌کند.

جمهوری اسلامی به دلایل مختلف و به شکل هوشمندانه‌ای، به جای قطع کامل دسترسی به شبکه‌های اجتماع، به کمک نفوذی‌هایش دست به آلوده‌سازی و اخته کردن این فضا زده است.

 

نشانه‌های رفتاری نفوذی‌ها:

۱- افراط یا پرخاشگری غیرمعمول: نفوذی‌ها ممکن است به منظور تحریک احساسات جمعی یا بر هم زدن تمرکز بر یک موضوع، رفتار پرخاشگرانه‌ی غیرمعمولی را از خود نشان دهند. رفتاری که ممکن است خودتان را در برابر آن ملزم به پاسخگویی بدانید.

۲- ارائه‌ی مداوم اطلاعات غلط: نفوذی‌ها ممکن است به شکل مداوم با ارائه‌ی اطلاعات یا اخبار غلط یا ضد و نقیض باعث ایجاد گیجی در جامعه‌ی معترضان و در نهایت چند دستگی در قضاوت عمومی در مورد مسائل مختلف شوند.

۳- استفاده از زبان و رفتاری تفرقه‌انداز: نفوذی‌ها با استفاده از زبان تند و یا هدف قرار دادن اشخاص، افراد و گروه‌ها را به جان هم می‌اندازند.

۴- تمرکززدایی و حاشیه‌پردازی: نفوذی‌ها در بزنگاه‌ها و لحظه‌های خطیر موضوعات بی‌اهمیت یا حاشیه‌ای را به شکلی سازمان‌یافته به موضوع اول روز تبدیل می‌کنند.

۵- عدم مشارکت موثر: بررسی تاریخچه‌ی فعالیت نفوذی‌ها شما را متوجه منفی‌بافی و بی‌ثمری فعالیت‌هایشان می‌کند. نظرات و مطالبشان عموما حاوی حمله به این و آن و مطالب تکراری و خالی از تفکر نقادانه است.  با نفوذی‌ها چه کار کنیم؟

تنها راه حل حفظ تمرکز جمعی بر موضوعاتی است که پیشبرد خیزش انقلابی ما در آنها نهفته است. موضوعات محدودی مثل: دادخواهی، زندانیان، اعتصابات و اعتراضات، سازماندهی و شاید یکی دو موضوع دیگر. آنچه می‌ماند اگر نقد مسئولانه، گفتگوهای نقادانه و آموزش سیاسی نباشد، متاثر از فعالیت نفوذی‌های جمهوری اسلامیست.

 

افتادن به دام نفوذی‌ها راحت است، پاسخ دادن، کل‌کل کردن، کم‌ نیاوردن، اینها همه راحتند. آنچه سخت است تمرکز است؛ بی‌توجهی به حاشیه‌هاست و انجام کنش‌های معنی‌داری که نفوذی‌ها را به زحمت بیاندازند. در ماه‌های گذشته، چه نمونه‌هایی از پنج مورد مطرح شده به چشم شما آمده؟ یادآوری: «چندین زندانی سیاسی در صف اعدامند»

زن زندگی آزادی محمد قبادلو نه به جمهوری اسلامی

بنیاد مردم – ۲۶ می ۲۰۲۳

بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در اعتراض به احکام تعلیق دانشجویان و سرکوب فعالیت‌های دانشجویی

 

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان                هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است

 

سلام رفقا و همکلاسی‌ها

محکومیت سنگین ۸ نفر از دوستانمان به تعلیق و تبعید تنها گوشه‌ای از اضطراب‌ها و هزینه‌های ریز و درشتی است که  در مقابل ما قرار دارد. بر کسی پوشیده نیست که چرخ ماشین سرکوب در هر گردش خود قربانیان تازه می‌طلبد و زندگی‌های جدید را می‌بلعد. ۲۲ سال تعلیق برای دانشجویان علوم پزشکی در حداقلی‌ترین حالت خود به معنی معلق کردن۲۲ سال خدمات بهداشتی و درمانی به جامعه و محرومیت مضاعف است. ۲۲ سال در خانه نشاندن جوانان  و دانشجویان و نیروی کار این مردم است.

این احکام  و احکام نظیرش در دانشگاه های دیگر نشان داد که حاکمیت هنوز هم در سودای پرورش و انقیاد به شیوه خود است و نه تنها آموزش را جدی نمی‌گیرد بلکه انسان ها را از آموزش دیدن منع می‌کند.

می‌توان انسانی را از تحصیلات و آکادمی منع کرد اما از  آگاهی و دانستن چطور؟ می‌توان انسانی را از داشتن نشریه منع کرد  اما از نشر و پالایش اندیشه نیز می‌توان ممانعت کرد؟

می‌توان تشکل های دانشجویی را تعلیق کرد و فرودستان را از امکان تشکل یابی منع کرد اما همبستگی اجتماعی به تعلیق در آمدنی نیست. ما نه عددها و شمار ترم های تعلیقیمان هستیم  و نه قربانیان ناکام تاریک‌خانه تاریخ!

ما انسان‌هایی هستیم با آرزوی فردایی بهتر! با آرزوی روزهایی روشن‌تر حتی برای فرزندان دکتر نقی‌پور و شیراوژن‌ها! ما آرزوهای زنده‌ای هستیم که رویای فردایی بهتر  را در سر دارد. فردای بهتر برای کارگران، کولبران، سوختبران، زنان، اقوام و در کل جامعه ای که زیر فشار اقتصادی و سرکوب سیاسی عزتش نشانه رفته است. ما برای رویای ساده خرید یک دوچرخه دست دوم که آرزوی کودک حاشیه نشین تبریزیست تلاش کردیم.

 

رفقا و همکلاسی‌ها

به آقایان بگویید که چند صباحی شما باشید و حیاط دانشگاه، شما و در و دیوار کلاسش! شما بمانید و دیوارها و بدانید که دیوارها نیز صدای ما را در خاطره دارند. شما بمانید و سکوت سرد زمستانی تبریز و ما با خودمان دانشگاه را خواهیم برد که کل عالم جایگاه انسان و مداخله اوست. و هجرت و سفر سرنوشت انسانی است که به صورت پیشین، روندگی مستمر را برگزیده است. اگر راهتان به قبرستان امامیه تبریز افتاد به صمد آموزگار و دوست بچه ها بگویید که مقصد همین جاری شدن بود و همین رفتن و اتصال به دریا!

 

رفقا و هم کلاسی‌ها

شماتت‌ها آغاز شده است. به ما می‌گویند اگر سکوت می‌کردید اینگونه نمی‌شد. اگر ادامه نمی‌دادید اینگونه نمی‌شد. آری مشخص است اگر هیچ کس کاری نمی‌کرد اصلا اتفاقی نمی‌افتاد و اگر همه در کاری مشارکت و همراهی داشتند شاید به مسیر دیگری می‌رفتیم.

 

رفقا و همکلاسی‌ها

ما فهمیدیم که در راه همبستگی با رنج دیدگان و زحمتکشان انسان لاجرم دچار رنج و مهنت می شود. ما نمی‌توانیم از همبستگی با دیگری صحبت کنیم بی آنکه دری به رنج ها و دردهای او نگشوده باشیم.

مگر بدون پرداخت این بها همبستگی حقیقی می‌تواند معنادار باشد؟ چگونه میتوان با رنج‌های شهروند بدون شناسنامه بلوچ و هزینه‌هایی که می‌پردازد همراه بود؟ ما که نامی و نشانی داریم چگونه می توانیم چشم بر این فضاها و حقایق جامعه ببندیم و متکبرانه و از دور فقط اعلام همبستگی کنیم.

 

رفقا و همکلاسی‌ها

ما هم مانند خیلی‌های دیگر دانشجویان چند درصد برتر کنکور بودیم و موقعیتی فرادست نسبت به آنان که حتی امکان تحصیل هم نداشتند در دست داشتیم. ما توان این را داشتیم که مسیر زندگی شخصی خود را به گونه ای دیگر رقم  بزنیم .اما فهمیدیم که سعادت ما به دیگرانی در جامعه گره خورده است که لذت همنشینی با آنها از سال‌ها سر کردن در مراکز اداری و دانشگاهی لذت بخش‌تر است. هر چند شاید این کامیابی برای برخی معنادار نباشد.

 

رفقا و دوستان ما عهدی داشتیم برای ساختن فردایی بهتر و جامعه‌ای سالم که با هیچ حکمی به تعلیق نمی‌آید. عهد ما مجوز ذاتی انسان برای زیستن و فعالیت در عرصه هستی است.

 

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز

۵ خرداد ۱۴۰۲

برای ثبت در تاریخ روایتی از مقاومت زنان مقابل حجاب اجباری

«امروز ما زنان نه فقط برای آزادی خودمان، بلکه برای آزادی همه مردم ایران در حال مبارزه‌ایم. بنابراین، بد نیست که این‌هایی که به زنان بی‌حجاب گیر می‌دهند، کمی جلوتر را هم ببینند. هر وقت ترسیدند از این‌که پلمب شوند، مثل ما به فردایی آزاد فکر کنند که قرار است خودشان و خانواده‌شان در امنیت، آن‌طور که می خواهند زندگی کنند.»

ادامه مطلب

آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت مرور اخبار از کانون نویسندگان ایران 21 می 2023

آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت

مرور اخبار از کانون نویسندگان ایران

21  می  2023

 

۲۲ تا ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ –  بند اول منشور کانون نویسندگان ایران: آزادی اندیشه و بیان و نشر در همه‌ی عرصه‌های حیات فردی و اجتماعی بی‌هیچ حصر و استثنا حق همگان است. این حق در انحصار هیچ فرد، گروه یا نهادی نیست و هیچ‌کس را نمی‌توان از آن محروم کرد.

ادامه مطلب