همچنان صدای بانو پوران ناظمی در فضای مجازی طنین انداز است؛ «جنبش داخل در حمایت همه جانبه از دادخواهان پابرجا و استوار بوده و ادامه دارد!»

اما رسالت ما در مقابل دادخواهان کشتار ایرانیان توسط جمهوری اسلامی چه می باشد؟ پوران ناظمی در یک مصاحبه با صدای آمریکا (۲۲ تیر۱۴۰۲) در۶ دقیقه تمام و کمال رسالت ایران دوستان ضد حکومت جمهوری اسلامی را بیان کردند.

چگونه جمهوری اسلامی توانسته که رقبای سیاسی را در مقابل هم قرار دهد و به راحتی مخالفین خود را سرکوب نماید؟ بی پاسخ ماندن پرسشهای اینچنین در ذهن ما ایرانیان خارج از کشور موجب شده تا نتوانیم به بنیادهای مبارزه اجتماعی تمرکز عملی کنیم!

براستی وظایف اخص نیروهای اپوزیسیون و میلیونها ایرانی خارج از کشور که دل در گرو ایران دارند، چیست و چگونه راه همسازی برای عبور از رژیم خونخوار جمهوری اسلامی ممکن است؟

دادخواهی اهرم فشار در همگامی مشترک برعلیه جمهوری اسلامی

در جامعه مدنی و کنشگر ایران دادخواهی با مبارزه «مادران دادخواه» شروع شد که فرزندانشان در اعتراض های گوناگون به دست ماموران جمهوری اسلامی کشته شده اند؛ مادرانی که عموما در جریان سرکوب «اعتراضات دی ماه ۹۶، اعتراضات آبان ۹۸، اعتراضات ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ و سرنگونی هواپیمانی مسافربری اوکراین که توسط شلیک موشکی سپاه جان خود را از دست دادند، و نیز قبل تر از اینها، به سرکوبهای جنبش دانشجویی در دهه ۸۰ و کشتار زندانیان عقیدتی- سیاسی دهه ۶۰» که هر یک فرزندان و عزیزان از خانواده خود را از دست داده اند، بر می گردد!

جنبش دادخواهی هیچ وقت متوقف نشد، زیرا سرکوب و کشتار توسط جمهوری اسلامی تمامی ندارد. بلکه در هر برهه تاریخی که جنبش اجتماعی و اعتراضات سربلند کرد، همصدا به خیابان آمدند و حق خود که «دادخواهی بود» مطالبه نمودند. شالوده جنبش دادخواهی پیوست عمیقی با نیروها مرجع در مبارزات اجتماعی دارد و به همین دلایل است که هر زمان که جنبش اجتماعی بالا می آید، دادخواهی و فغان عدالت نیز همصدا به میدان مبارزه کشیده می شود. گویی که مابین زندگان مطالبه گر با خانواده کسانی که جانشان ستانده شده، در زیست مشترک و رویارویی یا حکومت جور جمهوری اسلامی هیچ تفاوتی نیست. کنش و همزیستی کنشگران در همه عرصه ها مبارزه به یکدیگر پیوند عمیق انسانی دارد و همپوشانی ایندو رویکرد در مبارزه، شانس عبور از جمهوری اسلامی را بالا می آورد.

متاسفانه جامعه سیاسی نسبت به چنین پتانسیل و ظرفیتی کم اهمیت است. و هنوز نمی داند که چگونه می تواند این «صدا را در عمل مشترک فریاد سازد!». به این اعتبار به بستر همگرایی مبارزاتی ما بین جنبش دادخواهی با جنبش مطالبه گری در مقابل جمهوری اسلامی نگاهی کوتاه بیاندازیم:

«در ۲۲ خرداد ۱۴۰۰، ناهید شیربیشه مادر پویا بختیاری به همراه نرگس محمدی فعال سیاسی، سکینه محمدی مادر ابراهیم کتابدار، جعفر عظیم زاده دبیر هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، و پوران ناظمی از امضاکنندگان اعضای بیاینه ۱۴ نفر و فعال مدنی و سیاسی، که برای دیدار خانواده نوید افکاری به شیراز رفته بودند در مقابل زندان عادل آباد بازداشت می شوند».

و در تاریخ ۸ مرداد ۱۴۰۰ یعنی حدود یکماه بعد «مادران دادخواه در حمایت از اعتراضات خوزستان در میدان آزادی تجمع می کنند که بازداشت می شوند. مادران ابراهیم کتابدار، پژمان قلی پور، فرهاد مجدم، سجاد رضایی، میلاد محققی، وجید دامور و خواهر حیمد رسولی، از جمله بازداشت شدگان بودند.

همینطور شماری از مادران و پدران دادخواه و اعضای خانواده های معترضان کشته شده شهرهای سنندج، دهگلان و دیواندره در روز جمعه ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ که برای حضور در آرامگاه مهسا امینی و دیگر معترضات کشته شده سقز به آرامستان آیچی شهر سقز رفته بودند، در هنگام بازگشت به شهرهای خود بصورت دسته جمعی بازداشت می شوند.

دادخواهی از قتل حکومتی

خانواده «پویا بختیاری» از کشته‌شدگان آبان ۹۸ شاید یکی از نخستین دادخواهان این دوره باشند. پسر جوانی که همراه با مادرش «ناهید شیرپیشه» در اعتراضات مهرشهر کرج در ۲۵ آبان ۱۳۹۸ برابر چشم مادر از ناحیه جمجمه با شلیک مستقیم گلوله نیروهای امنیتی کشته شد. «منوچهر بختیاری» پدر و «ناهید شیربیشه» مادر پویا از همان ابتدا بر قتل حکومتی فرزندشان تاکید کرده و اعلام کردند صدای دادخواهی‌شان بلند خواهد بود. فریادی که بی‌هزینه نماند. و هر دو هم اکنون در زندان هستند!

ناهید شیرپیشه مدتی بعد از گفتگو درباره کشته شدن فرزندش از مدرسه محل کارش اخراج شد. اعضای خانواده بختیاری حتی مادربزرگ پویا در دوره‌های مختلف به دلیل یورش نیروهای امنیتی به محل سکونتشان مورد آزار روحی و روانی و حتی جسمی قرار گرفته و بازداشت شده‌اند. منوچهر بختیاری با وضعیت جسمی نامناسب و با وجود ابتلا به بیماری‌های فتق و پروستات حدود ۲۹۰ روز، محروم از رسیدگی پزشکی، در یکی از سلولهای انفرادی زندان قزوین در حبس به‌‌سر می‌برد.

ناهید شیرپیشه مادر پویا نیز از تاریخ ۲۰ تیرماه ۱۴۰۱ در جریان موج دستگیری خانواده‌های دادخواه بازداشت و به زندان کچویی کرج منتقل شد و از شهریور ماه نیز حق تماس و ملاقات با عزیزانش از او سلب شد. پس از آن نیز در آبان ۱۴۰۱ در حالی که خانواده‌اش منتظر آزادی او با وثیقه و تحت عنوان مرخصی استعلاجی بودند به سلولی انفرادی در زندان زنجان تبعید شد.

کنش فعال با پند آموزی از دادخواهی برای رویارویی با جمهوری اسلامی

همانطور که آمد بانو «پوران ناظمی» از اعضای بیانیه ۱۴ نفر طی یک کلیپ از مردم و کنشگران سیاسی خارج از کشور درخواست نمودند که در رابطه با مادران دادخواه و اساسا «دادخواهی» به مثابه اقدامی چند جانبه و فراگیر و ملی واکنش نشان دهند. در این مانیفست (به باور ما) که بسیار راز نهفته است! نیاز به پیگیری گروههای سیاسی ایرانی در مبارزات مشترک خارج از کشور ضروری می نماید: زیرا اقدام مشترک ایرانیان خارج ازکشور می تواند هم به وحدت میدانی نیروهای مخالف جمهوری اسلامی کمک کند، و نیز عامل افشای ماهیت سرگوبگرانه و ضد بشری جمهوری اسلامی گردد و همینطور می تواند به حمایت جهانی سازمانهای بین المللی حقوق بشری از جنبش زن زندگی آزادی یاری رساند. و نهایتا منجر به افزایش امید و اعتماد اجتماعی مردم نسبت به اپوزیسیون خارج از کشور شود.

کمسیون رسانه شورای ملی تصمیم

۱۷ جولای ۲۰۲۳