by مسعود نقره کار | 23.مه 2023 | مقالات
بازدیدها: 0
عادت کرده ایم مرگ را زندگی کنیم واندوهگین اما خشمگین شاهدان جهل و جنایت باشیم. برای زندگی کردن چقدر باید مُرد، و تا کی باید پاره های قلب هایمان، جسم و جانمان را سلاخی کنند تا صدایمان درآید. صدایمان فریاد می شود، اعتراض و راهپیمایی و ” اکسیون” و بعد با گذر زمان و کاهش درد آرام می گیریم صدا و فریاد و ضجه در سینه حبس می کنیم تا نوبت پاره های بعدی شود؟
باور کرده ایم که جنایت باورِ حکومت اسلامی ست و زندان، شکنجه و اعدام بُن مایۀ اندیشگی و اعتقاد این حکومت است. این باور و اندیشگی و اعتقاد تغییر ناپذیرند، پس تا هنگامی که حکومت اسلامی وجود داشته باشد زندان و شکنجه و اعدام، ستم و ستمگری در همه عرصه های زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی وجود خواهد داشت.
باور کنیم که همکاری، همگرائی، ائتلاف و اتحاد پادزهرِ این کژدم انسان وانسانیت کُش است. تا همکاری، همگرائی، ائتلاف، اتحاد در کار نباشد نمی توانیم بساط این وجود متعفن و طاعونی را جمع و دفن کنیم و ساختاری انسانی و دمکراتیک جایگزین ساختار ضد انسانی و ضد دمکراتیک در میهنمان بنا کنیم. برای نابودی و دفن این رژیم و ساختن ایرانی آزاد و آباد و مرفه راه فقط یکی ست: ” همه با هم”.
تشکل ها و شخصیت ها و کنشگران سیاسی و فرهنگی دموکراسی خواه راهی جز همکاری با یکدیگر و سامان دادن به همبستگی و اتحاد در سطح ملی نداریم. بپذیریم و باور کنیم بخش بزرگی از جوان های داخل کشور الگوهای ارزشمند و قابل اتکائی هستند، از آن ها یاد بگیریم. جوان های حاضر در میدان نبرد درس هایی برای “قشرخاکستری” و اپوزیسیون خارج از کشوردارند، بیانگر بلوغی سیاسی و دموکراتیک در کف خیابان و در میدان نبرد هستند. نمونه ای سراغ نداریم که یک مبارز آزادیخواه از مبارز کنار دستی اش پرسیده باشد: رفیق تو چپی یا راست؟ ملی گرائی یا مشروطه خواه ؟ کردی، ترکی ، بلوچی، ترکمنی، عربی، لُری، گیلکی یا مازنی؟ و…
گورستان های بی مرز را ببینیم و به خود آئیم. تفرقه، فرقه گرائی، سهم خواهی سهیم شدن در رفتارهای حکومت اسلامی ست. سهم خود از حکومت اسلامی بخواهید نه از اپوزیسیون زخم خورده از خود زنی و پراکندگی.
همین حد آویزه گوش شود کافیست که لااقل اگر یار شاطر نیستی بارخاطرِ دلاوران آزاداندیش و آزادیخواه نباش.(1)
این عبارت که به ضرب المثلی بَدَل شده برای من مصداق وضعیت اپوزیسیون حکومت اسلامی به ویژه در خارج کشوراست. برای یکدیگر چه فردی و چه جمعی بیش از آنکه یار باشیم ” بارخاطریم”. به همین حد هم اگر بسنده شود که کاری به کارهم نداشته باشیم هنر کرده ایم، اما نه، باید همدیگر را خراب کنیم، چوب لای چرخ هم بگذاریم و حتی اگر امکانی فراهم شود کینه توزانه یکدیگر را حذف کنیم. سهم خواهی و مطلق گرائی به جان اپوزیسیون داخل و خارج افتاده است و انرژی بسیاری را هدر داده است.
به قافله ای که سر باز ایستادن ندارد بنگریم، به چاووشی خوانانی که جوانی و جان پیشکش آزادی کرده اند.
به این قافله بپیوندیم،” همه با هم” که راه دیگری نیست !
*****
توضیح:
” یار شاطر و بار خاطر” برگرفته از گلستان سعدی ست (حکایت پنجم، باب دوم در اخلاق درویشان): “… که من در نفس خویش این قدرت و سرعت میشناسم که در خدمت مردان یار شاطر باشم نه بار خاطر”
شاطر به معنی چابک، چالاک، دلیر، فرز، باهوش، زیرک است و تُندپا: “ملاح گفت کشتی را خللی هست. یکی از شما که دلاورتر است و شاطر و زورمند، باید که بدین ستون رود … (گلستان سعدی)”. و همچنین شاطر به معنی نان پز و نان گیر و کسانی که درنانوائی ها، به ویژه سنگکپزی خمیر را با فرزی و چالاکی پهن می کردند و با چابکی داخل فضائی روی ریگهای گرم که تنور زیر آن ها قرار داشت، میکشیدند.
شاطر را از بقایای شطار( شطاران و عیاران) و برخی همسنگ آن ها دانسته اند. شاطران مردانی چست و چالاک بودند که با لباس مخصوص، پیشاپیش بزرگان می دویدند و راه باز می کردند، و یا نامهای را به سرعت به مقصد می رساندند. پیاده نظامی که سرعت و تیزروی اش بسیار چشمگیر بود. شاطر در دوره صفویه نیز به فراشهایی گفته میشد که پیشاپیش اسب رجال بزرگ میدویدند و راه را برای عبور آنان از میان مردم باز میکردند.
در عهد قاجاریه وجود شاطرها در مراسم رسمی استقبال از میهمانان و سفیران نیز متداول شد. شاطر یکی از مشاغل مهم بود و شاطر باشی که رئیس شاطران بود پست و مقامی مهم قلمداد می شد.
ناصر خسرو قبادیانی
گفتی که خلق نیست چو من نیز در جهان
|
|
هم شاطر و ظریفم و هم شاعر و دبیر
|
by مسعود نقره کار | 8.مه 2023 | مقالات
بازدیدها: 0
بدینگونه
در سرزمین بیگانهیی که در آن
هر نگاه و هر لبخند
زندانی بود،
لبخند و نگاهی آشنا یافتهایم.
” شاملو”
دربارۀ چرائی و چگونگی شکل گیری و سامان یابیِ شورای ملی تصمیم و بنیانها ارزشی و اصول شش گانۀ مورد پذیرش این شورا بارها نوشته و گفته شده است. بُنمایۀ تشکیل این شورا ایده، فکر و ارادۀ تعدادی از مبارزان سیاسی داخل کشور بوده است، شورایی که از شهریور سال ۱۴۰۰ حیات پویایش را آغاز کرده است. شورای ملی تصمیم پس از یک دوره تلاش و فعالیت برای سازماندهی و آمادگی سیاسی و تشکیلاتی سرانجام در تیرماه سال ۱۴۰۱ با انتشار بیانیهای اعلام موجودیت کرد. (۱)
در حال حاضر تعدادی ازبنیانگذاران شورای ملی تصمیم در ایران در زندانهای جمهوری اسلامی اسیرند، تعدادی رهبران و فعالان میدانیای هستند که جانانه برابر رژیم سفاک ایستادهاند و تنی چند تن به تبعید در داخل و خارج از کشور سپردهاند.
شورای ملی تصمیم با بیش از ۱۳۰ عضو فعال در داخل و خارج از کشور و صدها پشتیبان به فعالیت خود در داخل و خارج از کشورادامه داده است. هیئت اجرائی (هیئت مدیره) شورا مرکب از” بنیانگذاران شورا در داخل و خارج کشور به همراه اعضای منتخب و گروه مشاوران” در کنار بیش از ۱۰ کمیسیون (کارگروه) تخصصی، مدیریت و مسئولیت شورا را به عنوان یکی از تشکلهای سیاسی تاثیر گذار در سپهر سیاسی میهنمان به عهده دارند. (۲)
شورای ملی تصمیم ۳ ویژگی و شاخصه منحصر به فرد دارد:
۱- شورای ملی تصمیم در ایران بنیان نهاده شد، بنابراین شورا ساختاری درون کشوری ست و ستون اصلی آن در داخل کشوراست. شورای ملی تصمیم یکی از بزرگترین و فعالترین تشکلهای خارج از کشور (بخش خارج از کشور شورای ملی تصمیم) را نیز سامان داده است. این شورا تشکلی ست که یک پا در داخل، و پائی دیگر در خارج از کشور دارد، چنین ویژگی و ساختاری برای نخستین بار در اپوزیسیون ایران پدیدار شده است.
۲- تنوع و تکثر فکری و سیاسی در شورای ملی تصمیم نمونه وار است. افرادی از طیفهای سیاسی گوناگون: چپ دموکرات، جمهوریخواه، ملی گرا، مشروطه خواه و طرفداران سامانه پادشاهی، بلوچ، کُرد، آذری (تُرک)، ترکمن، عرب، فارس، گیلک، مازنی و… در شورا در کنار هم برای سرنگونی حکومت اسلامی و دستیابی به ایرانی آزاد، آباد، مرفه، همبسته و تُهی از هرگونه تبعیض تلاش ومبارزه میکنند.
۳- این شورا برای گفت و گو، همکاری، ائتلاف و اتحاد فقط و فقط یک خط قرمز داشته ودارد، و آن حکومت جهل و جنون وجنایت، یعنی رژیم ” جمهوری” اسلامی ست.
سیاست تعامل و ائتلاف شورای ملی تصمیم یکی از عوامل گسترش، تعمیق و تداوم گفت و گوها، همکاریها و ائتلافها در میان اپوزیسیون خارج و داخل کشور بوده است که برای نمونه میتوان به ائتلاف ” پیمان همکاری” (۳) اشاره داشت.
“تصمیم” شورای ملی تصمیم این بوده و هست که نگذارد در اپوزیسیون حکومت اسلامی در برهمان پاشنۀ پیشین، یعنی پراکندگی و تفرقه و فرقه گرائی بچرخد، و بر آن بوده و هست که نشان دهد راهی جز همکاری، همگرائی و ائتلاف و اتحاد نیروهای دموکراسی خواه برای سرنگونی حکومت اسلامی و آیندهای روشن برای میهنمان وجود ندارد. شورا برای رسیدن به یک همبستگی ملی برپایی” پارلمان مخالفان رژیم جمهوری اسلامی” به عنوان یک ” پارلمان سیاسی” شکل گرفته از نیروها و شخصیتها دموکراسی خواه داخل و خارج از کشور را در دستورکارخود قرار داده است، پارلمانی که در پرتو تلاشی همگانی ” شورای رهبری و آلترناتیو سیاسی” میتواند دستاورد آن باشد. (۴)
کارنامه سیاسی، شورائی و تشکیلاتی شورای ملی تصمیم در طی فعالیت علنیاش، کارنامهای درخشان و ستایش برانگیزاست. شورای ملی تصمیم علیرغم کارشکنیها و توطئههای ریز و درشت، با از سرگذراندن و خنثی کردنِ دو بحران درون تشکیلانی، مصمم و قاطع در راه سرنگونی حکومت اسلامی و برپائی ایرانی آزاد، آباد، مرفه و همبسته به پیش خواهد رفت.
شورای ملی تصمیم رنگین کمانی سیاسی در سپهر سیاسی میهنمان.
***
توضیحها:
۱- بیانیه اعلام موجودیت شورا
بیانیه اعلام موجودیت شورای ملی تصمیم – شورای ملی تصمیم (shora.org)
۲- سایت (تارنمای) شورای ملی تصمیم
www.shora.org
۳- ” پیمان همکاری” در حال حاضر شامل ۶ تشکل سیاسی ست: ۱- شورای مدیریت گذار ۲- حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات)، ۳- شورای ملی تصمیم، ۴- جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران ۵- انجمن اتحاد برای آغازی نو ۶- جنبش وحدت ملی ایرانیان و…..
تشکلهای حامی پیمان همکاری: تعدادی از اعضای بیانیه ۱۴ نفر (شهلا انتصاری، نرگس منصوری، کمال جعفری یزدی (ایران)، جواد لعل محمدی (زندانی سیاسی)، عباس شاهرودی (زندانی سیاسی)، رضا مهرگان (ایران)، محمد مهدوی فر و… جنبش همبستگی ستمدیدگان دادخواه، حزب دموکرات مسیحی ایران و کانون ورزشکاران و پیشکسوتان ملی پوش ایران و…..
۴- سند پیشنهادی ” کمیسیون تعامل و ائتلاف شورا”
اسناد شورا – شورای ملی تصمیم (shora.org)
آدرس تماس:
shoramti@gmail.com