طنین رسای “نه” مردم: گذار از نظام ولایت فقیه به سوی دموکراسی سکولار
نگاهی به نتایج انتخابات
بار دیگر، در ٨ تیر ١۴۰۳، مردم ایران با عدم حضور خود در انتخابات، به صراحت “نه” قاطعی به نظام ولایت مطلقه فقیه و کارکردهای ضددموکراتیک آن گفتند. این “نه” قاطع، پیامد روشنی دارد: اکثریت قاطع مردم ایران خواهان تغییر و گذار از نظام فعلی به سوی نظامی مبتنی بر دموکراسی، سکولاریسم و احترام به حقوق بشر هستند.
تحلیل نتایج انتخابات
با وجود تلاش‌های رژیم برای القاء رقابتي بوىن انتخابات، نرخ مشارکت به پایین‌ترین حد خود در تاریخ جمهوری اسلامی رسید. این امر نشان‌دهنده بی‌اعتمادی عمیق مردم به نظام و نهادهای انتخاباتی آن است.
مردم با عدم مشارکت خود، به طور آشکارا نظام ولایت مطلقه فقیه و ایدئولوژی حاکم بر آن را رد کردند. این “نه” قاطع، پاسخی به سرکوب‌ها، نقض حقوق بشر، فساد و اختلاس و انحصار قدرت در دستان اقلیت مذهبی است.
تلاش رژیم برای فریب مردم از طریق تقابل جناح‌های اصلاح‌طلب و اصول‌گرا، راه به جایی نبرد. مردم با عبور از این دوقطبی کاذب، خواهان تحولات بنیادی در ساختار سیاسی کشور هستند.
پیامدهای “نه” مردم
حجم بالای مشارکت منفی در انتخابات، نشان‌دهنده عدم اعتماد مردم به اصلاحات و ظرفیت عظیم جامعه برای تغییر و گذار است. این “نه” قاطع، گامی بلند در مسیر گذار از نظام استبدادی ولایت فقیه به سوی دموکراسی محسوب می‌شود.
موفقیت در گذار از نظام فعلی، نیازمند اتحاد و انسجام کلیه اقشار و گرایش‌های دموکراسی‌خواه در داخل و خارج از کشور است. جبهه متحدی باید شکل بگیرد که حول محور منافع ملی و خواسته‌های اکثریت مردم متحد شود.
برای گذار از نظام ولایت فقیه، نیازمند برنامه‌ای مدون و گام به گام هستیم. این برنامه باید شامل رهبری جمعی، کنگره ملی فراگیر، سازماندهی مردمی کارآمد، استراتژی‌های تبلیغاتی و ارتباطات بین‌المللی باشد.
چالش‌ها و راه‌حل‌ها
حکومت ولایت فقیه به طور قطع در برابر اراده مردم برای تغییر مقاومت خواهد کرد. سرکوب، ارعاب و تهدید، ابزارهای اصلی رژیم برای حفظ قدرت هستند.
وجود گرایش‌های مختلف فکری و سیاسی در جبهه مخالف می‌تواند چالشی برای انسجام و اتحاد باشد. گفتگوی سازنده، احترام متقابل و تمرکز بر منافع ملی، کلید عبور از این چالش است.
همکاری و همبستگی میان همه‌ی نیروهای، راست، میانه، چپ و اتنیک‌ها؛ همه‌ی تشکلهای سیاسی، صنفی و مدمی؛ ایرانیان داخل و خارج از کشور؛ برای گذار از نظام ولایت فقیه ضروری است. همگامی، همکاری، اشتراک‌گذاری دانش، تجربه و منابع، می‌تواند به تقویت جبهه مخالف کمک کند.
جمع‌بندی
“نه” قاطع مردم در انتخابات ١۴۰۳، نقطه عطفی در تاریخ ایران است. این “نه” آغازگر مسیری جدید به سوی دموکراسی، سکولاریسم و احترام به حقوق بشر است. این نشان دادن عدم مشروعیت و بی‌اعتبارسازی رژیم به تنهائی برای گذار از رژیم کافی نیست. با اتحاد، انسجام و برنامه‌ریزی دقیق، می‌توانیم از این فرصت تاریخی برای گذار از نظام ولایت فقیه و ساختن ایرانی آزاد، آباد و دموکراتیک مبتی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر استفاده کنیم.
هیئت تحریریه شورای ملی تصمیم
۱۰ تیر ۱۴۰۳ – ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴
نه بزرگ به امکان اصلاحات در نظام ولایت مطلقه فقیه
مردم ما یک بار دیگر در ۸ تیر ۱۴۰۳ به نظام ولایت مطلقه فقیه «نه» گفتند. رژیم با همه‌ی ترفندهایش توانست تنها بخشی از مردم نا آگاه و بخش‌هایی از اصلاح طلبان حکومتی را بفریبد. رژیم محافظه‌کارترین عنصر اصلاح‌طلبان را به میدان آورد تا با ایجاد امید به اصلاحات مردم را به پای صندوق‌ها بیاورد. افراطی‌ترین عناصر اصول‌گرایان را به میدان آورد تا مردم از ترس افعی اصول‌گرایان به مار اصلاح‌طلبی محافظه‌کار پناه ببرند. نتایج انتخابات نشان داد، مردم قاطعانه به نظام و انتخاباتش که آزاد نیست، با پیامی گویاتر از پیش نه گفتند.
«نه»ی مردم به حکومت اسلامی، نظام ولایت مطلقه فقیه و حکومت مبتنی بر شریعت اسلامی این بار از «نه»های دو انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و مجلس ۱۴۰۳ صریح‌تر و قاطع‌تر بوده است.
خامنه‌ای پس از انداختن رای خود در صندوق سیار گفت: «عزت و آبروی جمهوری اسلامی در دنیا متوقف به حضور مردم است.» حال با شرکت نکردن بیش از ۶۰ درصد شهروندان واجد شرایط در انتخابات مردم به خامنه‌ای گفتند که حکومت اسلامی هیچ عزت و آبرویی ندارد.
خامنه‌ای، ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۰ در رابطه با انتخابات امریکا گفت: «ننگ است برای یک ملتی که در انتخابات ریاست جمهوری ۳۵ درصد، ۴۰ درصد شرکت می‌کنند. پیداست مردم به نظام سیاسىِ‌شون نه اعتماد دارند، نه اعتنا دارند، نه امید دارند.» حال مردم ما با فریادی رسا با شرکت نکردن بیش از ۶۰ درصد شهروندان واجد شرایط در انتخابات به خامنه‌ای گفتند به حکومت اسلامی نه اعتماد دارند، نه اعتنا، نه امید.
مشارکت زیر ۴۰ درصدی با در نظر گرفتن ۵ میلیون رأی باطله یعنی تنها حدود ۳۱ درصد در این انتخابات شرکت کرد‌ه‌اند. هر چند به آمارهای رسمی حکومتی در انتخابات اعتمادی نیست و در اتاق تجمیع که هیچ نظارتی از سوی مردم، نامزدها و نهادهای بین‌المللی نیست، خطر دستکاری آمار بسیار بالاست و شرکت مردم از ۳۱ درصد هم کمتر است.
نگاهی به آمار تفکیکی استان‌ها در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ نشان می دهد که مناطق و استان‌هایی که در جنبش زن، زندگی، آزادی پیشتاز بودند، در مخالفت با این انتخابات مهندسی‌شده نیز قاطعانه‌تر «نه» گفتند. تهران، کردستان، سیستان و بلوچستان و گیلان پائین‌ترین مشارکت را داشتند. این «نه» بزرگتر، پاسخ به سرکوب حکومت اسلامی است.
در نظام ولایت مطلقه فقیه نهادهای دموکراتیک به‌عنوان نمایندگان مردم کارکرد ندارند. هر سه قوه اجرائی، قانونگذاری و دادگستری از سوی ولی فقیه و نهادی امنیتی و بازوی سرکوب نظام، سپاه، هدایت می‌شوند. مردم ما یک «نه» قاطع‌تر به انتخابات دوره دوم ریاست جمهوری خواهند داد.
عدم شرکت در انتخابات بخشی از مقاومت و مبارزه مردم با رژیم است. «نه»ی بزرگ مردم در انتخابات ۱۴۰۳ نشانی از امکان بالقوه بزرگ و اراده‌ی نیرومند برای دگرگونی های گسترده سیاسی و اجتماعی دارد.
تحریم انتخابات کنش سیاسی بسیار تاثیرگذاری مردم بود. از حکومت اسلامی یک بار دیگر سلب مشروعیت کرد. هرچند سلب مشروعیت شرطی لازم است ولی، تنها سلب مشروعیت برای سرنگونی رژیم کافی نیست. حکومت اسلامی نظامی سازمان یافته، مجهز به نیروهای سرکوب و دستگاه تبلیغاتی گسترده است. دشمن را نباید دست کم گرفت و برای سرنگونی آن باید تلاش سازمان یافته و فراگیر گرد.
حکومت اسلامی اصلاح‌پذیر نیست، باید از آن گذر کرد. اپوزیسیون خواهان گذار از حکومت اسلامی ولایت فقیه باید برای سازمان دادن و بسیجِ اکثریتِ مردمی که «نه» گفتند و برای رسیدن به نظامی دموکراتیک، سکولار و روادار مبتنی برای اعلامیه جهانی حقوق بشر سازوکارهای لازم را فراهم کند.
جبهه‌ای گسترده و فراگیر از راست، چپ و میانه و اقوام، نقشه راهی مشخص برای گذار از حکومت اسلامی، رهبری جمعی ملی، کنگره ملی فراگیر، سازمان لجستیک و سازمان تبلیغاتی کارا، نهاد روابط بین‌المللی باید شکل بگیرد. شورای ملی تصمیم و پیمان همکاری در این راه می‌کوشد و دست همکاری و همیاری خود را به سوی همه‌ی نیروهای دموکرات خواهان گذار از حکومت اسلامی دراز می‌کند.
جنبش متکثر «نه» باید با احترام روادارانه به هم و نقد و طرد راست و چپ افراطی به نیروی سیاسی و اجتماعی منسجم برای عملی کردن اراده مردم برای تغییر شود.
شورای ملی تصمیم
۱۰ تیر ۱۴۰۳ – ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴
مصاحبه با مادر منیژه. مادر منیژه، به تازگی به شورای ملی تصمیم پیوستند
مادر منیژه، به تازگی به شورای ملی تصمیم پیوستند.
منیژه شفاعت مشهور به مادر منیژه، از مبارزان میدانی داخل کشور و مادر محمد نیکبخت است. وی در طول چند دهه فعالیت فرزندانش علیه رژیم ولی فقیه پا به پای آنها مسیر سخت و طاقت‌فرسای مبارزه را، شبیه مبارزه همه‌ی مبارزان دربند ایرانی، پیموده و حالا در این مقطع حساس بر این باور است که شورای ملی تصمیم راه درستی را طی می‌کند و باید همه جریانات سیاسی علیه رژیم متحد شوند. او هم‌چنین معتقد است خانواده ها باید از فرزندان‌شان در مبارزه علیه رژیم حمایت عملی و واقعی نشان دهند و آنها را تنها نگذارند.
ما ضمن خوش‌آمد به مادر منیژه و افتخار به پیوستن او به شورای ملی تصمیم، مصاحبه‌ای با او کردیم که می‌شنوید.
هیئت تحریریه شورای ملی تصمیم
۹ تیر ۱۴۰۳ – ۲۹ ژوئن ۲۰۲۴
بیانیه کمیسیون دادخواهی شورای ملی تصمیم در مورد شوی انتخابات در جمهوری اسلامی
هم‌میهنان گرامی!
ما اعضای کمیسیون دادخواهی به عنوان بخشی از خانواده‌های جانباختگان راه آزادی و دموکراسی در ایران همچون گذشته و بعد از روی کار آمدن رژیم جهل و جنایت اسلامی، مضحکه انتخابات رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی را به رسمیت نشناخته و هم اکنون نیز بر سر عهد و پیمان خود با جان‌های شیفته و گل‌های پرپر شده عزیزان‌مان ایستاده‌ایم و هرگز انگشتان خود را به مهر خون‌آلود انتخابات نمایشی رژیم مزین نخواهیم کرد.
کمیسیون دادخواهی، دادگستری و حقوق بشر شورای ملی تصمیم
۷ تیرماه ۱۴۰۳ برابر با ۲۶ جون ۲۰۲۴