پپه موخیکا؛ رئیس‌جمهوری که فقی…

by شورای ملی تصمیم | 18.مه 2025 | مقالات

بازدیدها: 4

خوزه «پپه» موخیکا، رئیس‌جمهور پیشین اروگوئه، در ۱۳ مه ۲۰۲۵ درگذشت، اما رد پایی که در ذهن مردم جهان گذاشت، بسیار فراتر از مرزهای کشورش و فراتر از دوران ریاست‌جمهوری‌اش باقی خواهد ماند. او را «فقیرترین رئیس‌جمهور دنیا» نامیدند، اما خودش با لبخندی ساده می‌گفت:

فقیر کسی است که همیشه بیشتر می‌خواهد، نه کسی که با کم زندگی می‌کند. من سبک زندگی ساده‌ای دارم چون این انتخاب خودم است، من فقیر نیستم.

این جمله کوتاه، گویای فلسفه‌ای عمیق و انسانی است که زندگی پپه موخیکا را هدایت می‌کرد؛ فلسفه‌ای که در تضاد کامل با حرص بی‌پایان سیاستمدارانی قرار دارد که ثروت، قدرت و منافع گروهی را بر خیر عمومی ترجیح می‌دهند.

موخیکا زندگی‌اش را نه در کاخ‌های مرمرین، بلکه در مزرعه‌ای کوچک در حومه مونته‌ویدئو گذراند. خود رانندگی می‌کرد، آب را از چاه می‌کشید، و حقوق ریاست‌جمهوری‌اش را به خیریه‌ها می‌بخشید. او به دنیا نشان داد که ساده‌زیستی نه نشانه‌ی ضعف، بلکه نشانی از عظمت روح و استقلال درونی است.

در دوران ریاست‌جمهوری‌اش (۲۰۱۰–۲۰۱۵)، اروگوئه به یکی از پیشروترین کشورهای آمریکای لاتین تبدیل شد. قانونی‌سازی ازدواج همجنس‌گرایان، ماری‌جوانا و سیاست‌های اجتماعی مترقی، همگی با رهبری انسانی و توأم با اخلاق پپه انجام شد. اما او هرگز خود را بالاتر از مردم ندانست. گفته بود:

من هیچ‌وقت رئیس کسی نبودم. من فقط موقتی مسئول برخی کارها بودم. رئیس واقعی مردم‌اند.

محبوبیت او محدود به مرزهای کشورش نبود. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به احترام او ایستادند، نه به‌خاطر قدرت سیاسی‌اش، بلکه به‌خاطر درستی، تواضع، و آزادمنشی‌اش. او نمونه نادری از سیاستمداری بود که زندگی و گفتارش یکی بود.

در مراسم تشییع جنازه‌اش هزاران نفر در خیابان‌های مونته‌ویدئو گرد آمدند و پیکرش را همچون قهرمانی ملی بدرقه کردند. پرچم اروگوئه پیکرش را پوشاند، اما خاطره‌اش بر دوش وجدان جهانیان خواهد ماند.

برای جهانی که از سیاست‌مدارانی خسته است که فقط به خود و منافع کوتاه‌مدت فکر می‌کنند، زندگی پپه موخیکا درسی است فراتر از سیاست؛ درسی در انسان‌بودن.

درسی برای اپوزیسیون ایران از مردی که سیاست را انسانی کرد

زندگی پپه موخیکا تنها یک روایت شخصی یا نمونه‌ای خاص از سیاست‌ورزی در آمریکای لاتین نبود؛ بلکه نمونه‌ای جهانی بود از اینکه چگونه می‌توان سیاست را با صداقت، اعتماد عمومی، ساده‌زیستی و عمل‌گرایی اخلاق‌مدارانه پیش برد.

اپوزیسیون ایران، که سال‌هاست درگیر اختلافات درونی، بی‌اعتمادی متقابل، رقابت‌های فرساینده، و ناتوانی در ارائه‌ی یک برنامه مشترک برای گذار به دموکراسی است، می‌تواند از منش و نگاه موخیکا بیاموزد:

1. اعتمادسازی با مردم نه با شعارهای بزرگ، بلکه با صداقت در رفتار و سادگی در زندگی.
2. اتحاد و همکاری فراگیر به‌جای انحصارطلبی ایدئولوژیک و حذف یکدیگر.
3. ارائه‌ی راهکارهای عملی، انسانی و قابل‌فهم برای مردم، به‌جای پنهان‌شدن پشت مفاهیم کلی و انتزاعی.
4. پذیرش مسئولیت بدون ادعای رهبری دائمی؛ پپه می‌گفت: «من فقط موقتی مسئول برخی کارها بودم.» این فروتنی، او را محبوب ساخت، نه ضعیف.
5. توجه به عدالت اجتماعی و حقوق اقلیت‌ها، بدون افتادن در دام پوپولیسم یا افراط.

اگر اپوزیسیون ایران می‌خواهد اعتماد عمومی را بازیابد و نقشی واقعی در گذار به دموکراسی ایفا کند، باید خود را از نو بسازد؛ نه با ادعای «رهبری»، بلکه با عمل مشترک، صداقت، و رفتار اخلاقی. مردم از سیاستمداران خسته‌اند، اما هنوز به انسان‌هایی مثل پپه دل می‌سپارند؛ انسان‌هایی که میان گفتار و کردارشان فاصله نیست.

جهان از پپه خداحافظی کرد، اما راهش برای ما، بویژه برای آنان که در جست‌وجوی آینده‌ای آزاد و انسانی برای ایران‌اند، هنوز باز و زنده است.

در زمانه‌ای که بسیاری سیاست را ابزار قدرت می‌بینند، پپه موخیکا آن را فرصتی برای خدمت و انسان‌بودن دانست. یادش گرامی، و راهش الهام‌بخش برای آنان که به فردای روشن ایران می‌اندیشند.

شورای ملی تصمیم

اعدام را متوقف کنید؛ زندانیان …

by شورای ملی تصمیم | 5.مه 2025 | بیانیه

بازدیدها: 1

روز شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۴، ناهید شیرپیشه، معلم بازنشسته، فعال مدنی، و مادر پویا بختیاری از جان‌باختگان خیزش آبان ۱۳۹۸، با مرخصی ده‌روزه از زندان زنجان آزاد شد. شورای ملی تصمیم با تأکید بر حق بنیادین آزادی بیان، آزادی تجمع، و دادخواهی، تداوم حبس ناهید شیرپیشه و هزاران کنشگر سیاسی، صنفی، مدنی، محیط‌زیستی و دادخواه را نشانه‌ای روشن از هراس حاکمیت از صدای حق‌طلبانه و مقاوم مادران دادخواه و پافشاری آنان بر حقیقت، عدالت و مسئولیت‌پذیری می‌داند.

در سال ۲۰۲۴، دست‌کم ۹۷۵ نفر در ایران اعدام شده‌اند. گزارش‌های متعدد نشان می‌دهند که زنان، نوجوانان، اقلیت‌های قومی و مذهبی—به‌ویژه هم‌وطنان بلوچ ما — و مخالفان سیاسی، هدف اصلی این موج گسترده اعدام‌ها بوده‌اند. این سیاست سرکوب‌گرانه، ابزاری آشکار در دست علی خامنه‌ای برای ایجاد رعب عمومی، سرکوب مخالفان، و جلوگیری از جنبش‌های آزادی‌خواهانه برای گذار از جمهوری اسلامی است.

اعدام‌های اخیر یادآور جنایت‌های گذشته جمهوری اسلامی، از جمله کشتار دسته‌جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ است، جنایتی که بنا بر گزارش گزارشگر ویژه سازمان ملل، مصداق روشن جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی است. در حالی که بی‌کفایتی، فساد و دروغ‌های حاکمیت بیش از پیش عیان شده‌اند، هم‌اکنون دست‌کم ۵۰ زندانی سیاسی، از جمله سه زن و شش کنشگر اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، در صف اعدام قرار دارند. ما خواهان توقف فوری، بی‌قید و شرط تمامی احکام اعدام در ایران هستیم.

هم‌زمان، روز شنبه ۱۳ اردیبهشت، شماری از خانواده‌های مفقودشدگان انفجار در بندر رجایی بندرعباس، با در دست داشتن تصاویر عزیزان خود در برابر این بندر تجمع کردند و خواهان روشن شدن سرنوشت عزیزان‌شان شدند. خواسته‌های اصلی این بازماندگان شامل دسترسی به محل حادثه برای جست‌وجوی اجساد و مفقودان و شفاف‌سازی فوری درباره ابعاد و مسئولان این فاجعه است. شورای ملی تصمیم ضمن حمایت کامل از مطالبات این خانواده‌ها، خواستار تحقیق مستقل، علنی، و پاسخ‌گو کردن مسئولان این حادثه است.

شورای ملی تصمیم بار دیگر بر مطالبات اساسی خود تأکید می‌کند:

• توقف فوری و کامل اعدام‌ها
• آزادی بی‌قید و شرط همه زندانیان سیاسی، صنفی، مدنی، محیط‌زیستی و دادخواه
• شفاف‌سازی کامل درباره‌ی فاجعه‌ی بندرعباس و پاسخ‌گویی مسئولان آن

ما بر این باوریم که رژیم ولایت فقیه و رهبر آن، علی خامنه‌ای، فاقد اراده، توان، مشروعیت و شایستگی تحقق این مطالبات انسانی است. از این‌رو، ما از تمامی مردم ایران و همه تشکل‌ها و نیروهای دموکراسی‌خواه و عدالت‌طلب می‌خواهیم که برای ایجاد جبهه‌ای گسترده، هم‌بسته و نیرومند، به‌منظور گذار از جمهوری اسلامی و تأسیس حکومتی دموکراتیک، سکولار، و مبتنی بر حقوق بشر، تلاش خود را دوچندان کنند.

شورای ملی تصمیم
۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ – ۴ مه ۲۰۲۵

بیانیه‌ی شورای ملی تصمیم به من…

by شورای ملی تصمیم | 1.مه 2025 | بیانیه

بازدیدها: 1

گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی همبستگی کارگران

کارگران ایران در یکی از دشوارترین شرایط ممکن زندگی و کار می‌کنند: بدون تشکل‌های مستقل کارگری، بدون ایمنی در محیط‌های کار، بدون حق نظارت بر وضعیت امنیت محیط کار خود، و اغلب با دستمزدی کمتر از خط فقر، به انجام کارهای طاقت‌فرسا و زیان‌آور تن می‌دهند. فاجعه‌هایی چون انفجار و آتش سوزی در اسکله بندرعباس، انفجار معدن زغال‌سنگ طبس و فاجعه‌ی معدن زمستان یورت آزادشهر تنها مشتی‌ است نمونه‌ی خروار از سوانح کاری ناشی از بی‌کفایتی و فساد ساختاری رژیم اسلامی.

در نظام ولایت مطلقه‌ی فقیه، با رهبری علی خامنه‌ای، هرکس که بخواهد صدای اعتراض را بلند کند، هرکس که بتواند مردم را برای تغییر این وضع اسفناک بسیج کند، و هرکس که برای بهبود زندگی کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و سایر مزدبگیران گام بردارد، با سرکوب، اخراج، زندان و حتی اعدام روبه‌رو می‌شود.

زندان‌های ایران مملو از فعالان سیاسی، صنفی، فرهنگی، مدنی و محیط زیستی‌ است. از میان هزاران زندانی سیاسی، کارگری، فرهنگی، مدنی و محیط زیست، از زرتشت احمدی راغب، آرشام رضایی، رضا محمدحسینی، نرگس محمدی، نرگس منصوری، داود رضوی، نرگس خزری جواهری، ناهید خداجو، آنیشا اسداللهی، ریحانه انصاری و معصومه نساجی یاد می‌کنیم و خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه‌ی زندانیان سیاسی، صنفی و مدنی هستیم.

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز همبستگی زحمتکشان و نشانه‌ی اراده‌ی آنان برای دستیابی به زندگی بهتر، صلح، رفاه، آزادی و کرامت انسانی است.

شورای ملی تصمیم ضمن گرامی‌داشت خاطره‌ی بیش از هفتاد کارگری که در فاجعه‌ی بندرعباس جان باختند ــ در نتیجه‌ی بی‌تدبیری و بی‌کفایتی نظام جمهوری اسلامی، به‌ویژه شخص علی خامنه‌ای، سپاه پاسداران، و بنیاد مستضعفان ــ و با ابراز همدردی و آرزوی بهبودی برای بیش از هزار کارگر مجروح، روز جهانی کارگر را به همه‌ی کارگران جهان، به‌ویژه کارگران ستم‌دیده و محروم ایران شادباش می‌گوید و خود را در مسیر آرمان‌های طبقه‌ی کارگر برای ساختن ایرانی آزاد، آباد و سربلند، همراه و هم‌پیمان می‌داند.

شورای ملی تصمیم
۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴