by شورای ملی تصمیم | 12.مارس 2025 | بیانیه
بازدیدها: 0
هم‌میهنان گرامی،
نوروز، این کهن‌ترین جشن بهار و زایش دوباره طبیعت، بار دیگر فرا رسیده است؛ جشنی که قرن‌ها پیام‌آور امید، همبستگی و پایداری برای ملت ایران بوده است. در طول تاریخ پر فراز و نشیب این سرزمین، نوروز همیشه نمادی از حیات، نوسازی و حرکت به سوی آینده‌ای روشن‌تر بوده است.
اما امسال، در حالی به استقبال سال نو می‌رویم که ایران عزیزمان روزهای سختی را سپری می‌کند. سرکوب، بحران اقتصادی، فساد گسترده، و فشارهای اجتماعی زندگی را بر مردم دشوار کرده است. گرانی، بیکاری، سرکوب آزادی‌ها و نقض مستمر حقوق انسانی، سالی دشوار را برای ملت ایران رقم زد. با این حال، همان‌گونه که زمستان جای خود را به بهار می‌دهد، ما نیز باور داریم که تاریکی استبداد ماندگار نیست و صبح آزادی فرا خواهد رسید.
شورای ملی تصمیم نوروز را به تمامی ایرانیان، از هر قوم و مذهب، از هر طبقه و گرایش، تبریک می‌گوید و تأکید دارد که تنها با اتحاد، همبستگی و مبارزه مستمر، می‌توان ایرانی آزاد، آباد و دموکراتیک را بنا نهاد.
در سالی که گذشت، ملت ایران بارها نشان داد که در برابر ستم ساکت نمی‌ماند. اعتراضات سراسری، مقاومت مردم در برابر ناعدالتی، و ایستادگی برای حقوق اولیه، نویدبخش حرکت به سوی تغییر است. اما راه آزادی همچنان نیازمند همدلی، همکاری و تلاشی هماهنگ میان تمامی نیروهای خواهان تغییر است.
از این رو، شورای ملی تصمیم همه ایرانیان را به اتحاد ملی و همبستگی گسترده دعوت می‌کند. نوروز فرصتی است تا با امید، عزم و اراده‌ای استوار، برای ساختن آینده‌ای بهتر، فارغ از استبداد و تبعیض، گام‌های محکم‌تری برداریم.
بیایید سال جدید را سال مقاومت، سازماندهی و گسترش مبارزات برای دموکراسی و آزادی قرار دهیم. بیایید دست در دست یکدیگر، برای تحقق حکومتی مردمی و پاسخ‌گو، برای احقاق حقوق از دست‌رفته، و برای ایرانی که شایسته فرزندانش باشد، گام برداریم.
هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز!
شورای ملی تصمیم
by شورای ملی تصمیم | 12.فوریه 2025 | مقالات
بازدیدها: 0
مقدمه
در سال‌های اخیر، ایران شاهد رشد چشمگیر اعتراضات و اعتصابات صنفی بوده است. این اعتراضات، که در متن بحران‌های عمیق اقتصادی و سیاسی شکل گرفته‌اند، تأثیر قابل‌توجهی بر تحولات اجتماعی و سیاسی کشور داشته‌اند. در این میان، اعتصابات کارگری و جنبش‌های اجتماعی به‌عنوان ابزارهای مؤثر فشار بر حکومت‌های اقتدارگرا شناخته می‌شوند.
از اعتراضات گسترده معلمان و بازنشستگان گرفته تا اعتصابات پی‌درپی کارگران صنایع کلیدی مانند نفت و گاز، نیروی کار در ایران نقشی تعیین‌کننده در مسیر تغییرات سیاسی ایفا کرده است. امروزه، جمهوری اسلامی با بحران‌های متعدد روبه‌روست:
• بحران اقتصادی که با تورم افسارگسیخته، کاهش ارزش ریال، فساد سیستماتیک و سوءمدیریت اقتصادی، زندگی روزمره مردم را به‌شدت تهدید می‌کند.
• فشارهای بین‌المللی که با احتمال مذاکرات خارجی، بر آینده نظام سایه افکنده است.
در چنین شرایطی، اعتصابات کارگری می‌توانند به نیرویی مؤثر در روند گذار از جمهوری اسلامی تبدیل شوند. این تحلیل به بررسی پیوندهای میان بحران اقتصادی، اعتصابات کارگری و نارضایتی‌های اجتماعی از یک‌سو و تأثیر فشارهای بین‌المللی بر تحولات داخلی از سوی دیگر می‌پردازد.
وضعیت کنونی: بحران اقتصادی و پتانسیل اعتصابات سراسری
وخامت شرایط اقتصادی و معیشتی
• تورم و کاهش ارزش ریال قدرت خرید مزدبگیران را به‌شدت کاهش داده است.
• تأخیر در پرداخت حقوق و اخراج‌های گسترده موجب افزایش نارضایتی میان کارگران و کارمندان شده است.
• فساد اقتصادی و سوءمدیریت، بدهی‌های شرکت‌های کلیدی را را تشدید کرده است. مانند بدهی شرکت نیشکر هفت‌تپه که از ۵۰۰ میلیارد تومان در سال ۱۳۹۴ به ۸۰۰۰ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۳ رسانده است.
افزایش اعتراضات و اعتصابات صنفی
• اعتصاب غذای زندانیان در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» که در ۳۴ زندان کشور در جریان است، نمونه‌ای از پیوند اعتراضات صنفی و سیاسی است.
• کارگران نیشکر هفت‌تپه بارها اعتصاب کرده‌اند، اما فساد گسترده و ناکارآمدی مدیریتی همچنان بحران را تشدید کرده است.
• اعتراضات کارکنان نفت و گاز در شرکت نفت فلات قاره و پالایشگاه گاز فجر جم نشان می‌دهد که اعتراضات به بخش‌های حیاتی اقتصاد کشور کشیده شده است.
سرکوبها عامل افزایش سرکوب و رادیکال‌تر شدن اعتراضات می گردد
- نیروهای امنیتی علاوه بر تهدید و اخراج، از بازداشت، شکنجه و تبعید به زندان‌های دورافتاده برای سرکوب معترضان استفاده کرده‌اند.
- این سرکوبها نه‌تنها اعتراضات را کاهش نداده، بلکه موجب گره خوردن مطالبات صنفی با خواسته‌های سیاسی و رادیکال‌تر شدن جنبش‌های صنفی شده است.
- انتقال دو زندانی سیاسی، بهروز احسانی و مهدی حسنی، از اوین به سلول‌های انفرادی در قزلحصار و احتمال اجرای حکم اعدام آنها، نشانه‌ای از تشدید سرکوب علیه فعالان صنفی و سیاسی است.
اعتصابات می تواند منجر به فلج کردن ماشین سرکوب و ایجاد شکاف در بدنه جمهوری اسلامی گردد؛
• اعتصابات گسترده در صنایع کلیدی مانند نفت و گاز، می‌تواند منابع مالی نیروهای سرکوبگر را مختل کند.
• بدون دسترسی به منابع اقتصادی پایدار، حکومت در سرکوب اعتراضات عمومی دچار مشکل خواهد شد.
• اعتصابات و اعتراضات، به‌ویژه در میان کارکنان دولتی، می‌تواند شکاف میان نیروهای حکومتی را افزایش دهد.
• اگر بخش‌هایی از بدنه حکومت به معترضان بپیوندند، فروپاشی نظام شتاب بیشتری خواهد گرفت.
افزایش همبستگی میان جنبش‌های صنفی و مدنی باعث می شود که؛
• پیوند میان اعتصابات و اعتراضات کارگری، معلمان، پرستاران، دانشجویی و زنان، دامنه اعتراضات را گسترش می‌دهد.
• تجربه کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نشان داده که حتی زندانیان نیز به دنبال ایجاد اتحاد با سایر بخش‌های اعتراضی جامعه هستند.
با توجه به اینکه جمهوری اسلامی در موقعیت بحرانی قرار دارد، آیا امکان اعتصابات سراسری امکان پذیر است؟
• تعمیق بحران اقتصادی و ناتوانی حکومت در پرداخت حقوق کارکنان، احتمال وقوع اعتصابات سراسری را افزایش می‌دهد.
• سازماندهی و هماهنگی جنبش‌های اعتراضی می‌تواند این اعتصابات را به یک جنبش سراسری تبدیل کند.
• ورود لایه‌های جدیدی از جامعه، مانند کارکنان دولتی و نیروهای خدماتی، می‌تواند فشار بر حکومت را به نقطه غیرقابل بازگشت برساند.
نتیجه‌گیری
مبارزات صنفی و مدنی، به‌ویژه اعتصابات کارگری، می‌توانند نقش کلیدی در روند گذار از جمهوری اسلامی ایفا کنند. در شرایطی که حکومت با بحران‌های عمیق اقتصادی، سرکوب فزاینده و از دست دادن مشروعیت داخلی و بین‌المللی روبه‌رو است، این اعتصابات می‌توانند از سطح مطالبات صنفی فراتر رفته و به ابزاری برای تغییرات بنیادین تبدیل شوند.
از سوی دیگر، تجربه تاریخی نشان داده است که پیوند اعتصابات کارگری با دیگر جنبش‌های مدنی و سیاسی می‌تواند به ایجاد یک نیروی هماهنگ و منسجم منجر شود که قدرت حکومت را در کنترل جامعه تضعیف کند. در چنین شرایطی، دولت‌های خارجی نیز ممکن است به‌جای تداوم مذاکرات و امتیازدهی به جمهوری اسلامی، به حمایت از جنبش‌های اجتماعی و روند دموکراتیزاسیون در ایران روی آورند.
پرسش کلیدی که در این شرایط اجتماعی قابل طرح است اینکه؛ آیا جنبش صنفی می تواند از اعتراضات پراکنده به یک جنبش اعتصابی و اعتراضی سراسری تبدیل شود؟ بنظر پاسخ به این پرسش وابسته به میزان سازماندهی، هماهنگی و استمرار مبارزات در برابر سرکوب است. در صورتی که این اعتصابات به هم پیوند بخورند و از سطح صنفی به یک حرکت سیاسی اعتراضی ارتقا یابند، می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در فروپاشی استبداد دینی و گذار به ساختار دموکراتیک ایفا کنند.
همبستگی جنبش‌های مدنی، دانشجویی، زنان و معلمان با اعتصابات کارگری، نه‌تنها می‌تواند بر سیاست داخلی حکومت تأثیر بگذارد، بلکه واکنش سیاست خارجی دولت‌های غربی را نیز تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. چنین تحولاتی می‌تواند نه‌تنها مسیر گذار از جمهوری اسلامی را هموار کند، بلکه زمینه‌ساز استقرار یک دموکراسی پایدار در ایران باشد.
نویسندگان افشین جم و سروش آزادی
از اعضای شورای ملی تصمیم
۱۹ بهمن ماه ۱۴۰۳\ ۷ فوریه ۲۰۲۵
by شورای ملی تصمیم | 19.دسامبر 2024 | بیانیه
بازدیدها: 1
شب یلدا، بلندترین شب سال، حکایتی است از ایستادگی در برابر تاریکی و باور خدشه‌ناپذیر به زایش روشنایی. این شب دیرینه، که در فرهنگ ایرانیان جایگاهی رفیع دارد، فرصتی است برای گرد هم آمدن، یادآوری مهر و محبت، و تقویت همبستگی وو رواداری میان انسان‌ها. یلدا از دیرباز نمادی از پیروزی نور بر تاریکی و امید راسخ به سپیده‌دمی روشن بوده است.
در کنار گرمای آتش خانواده و شیرینی انار و هندوانه، یلدا به ما می‌آموزد که هیچ زمستانی ماندگار نیست و هیچ شبی پایدار نمی‌ماند. این میراث کهن، روایتگر پایداری مردمانی است که در دل تاریخ، در برابر تاریکی‌ها و سختی‌ها ایستاده‌اند و چراغ دوستی، عشق و انسانیت را فروزان نگاه داشته‌اند.
اما امسال، شب یلدا معنایی فراتر به خود گرفته است. در سایه‌ی زخم‌های عمیق وطن، گرانی، بی‌برقی و بی گازی، در میان کوچه‌های سرد و تاریک، هنوز امید به روشنایی در قلب‌های مردم زنده است. یلدا این بار صدای فریاد آنانی است که در برابر سرکوب، تبعیض، نابرابری و ظلم، چون خورشیدی خاموش‌نشدنی، استوار ایستاده‌اند.
بیایید در این شب یلدا، شمعی روشن کنیم؛ شمعی برای آزادی، عدالت، و انسانیت. شبی که بلندای آن، نوید پایان یافتن هر تاریکی و آغاز روزهایی روشن‌تر را به همراه دارد. این شب، فراخوانی است برای همدلی، رواداری، آشتی، و ساختن سرزمینی با رفاه همگانی که در آن همه‌ی اقوام و باورها در کنار یکدیگر به صلح، دوستی، همیاری و سازندگی بیندیشند.
یلدا را جشن می‌گیریم با امید به روزی که نه تنها شب، بلکه تمام تاریکی‌ها از سرزمینمان رخت بربندد.
یلدا بر شما مبارک باد
شورای ملی تصمیم
۲۸ آذر ۱۴۰۳ – ۱۸ دسامبر ۲۰۲۴
by شورای ملی تصمیم | 19.دسامبر 2024 | بیانیه
بازدیدها: 0
هموطنان عزیز و گرامی،
فرا رسیدن جشن کریسمس و سال نو میلادی را به تمام هموطنان، به ویژه هموطنان آشوری، کلدانی و ارمنی صمیمانه شادباش می‌گوییم. . کریسمس نماد عشق، همدلی، و امید است؛ ارزش‌هایی که در مسیر ساختن جامعه‌ای انسانی‌تر و آینده‌ای روشن‌تر برای ایران عزیزمان نقشی بنیادین دارند. امیدواریم سال میلادی پیش ِ رو سالی سرشار از کامیابی و پیروزی، امید به زندگی بهتر، آرامش، صلح و تندرستی برای تمام مردم ایران و سراسر جهان باشد.
در این روزهای فرخنده و پرامید، برای شما و عزیزانتان سالی سرشار از آرامش، پیشرفت و شادمانی آرزو داریم. بی‌تردید، با همبستگی و تلاش مشترک، آینده‌ای بهتر و پربارتر در انتظار همه ایرانیان خواهد بود.
ما ضمن محکوم کردن فشار نهادهای امنیتی ایران بر پیروان ادیان و مذاهب گوناگون و نوکیشان، امیدواریم که در سال آینده مردم ایران و بشریت بتوانند با همبستگی بیشتر گام‌های مثبتی در چیرگی بر معضلات متعدد مانند تبعیض، زن‌ستیزی، جنگ و خشونت، بی عدالتی، فقر، عقب ماندگی، خودکامگی و دیکتاتوری، بحران زیست محیطی و دیگر مشکلات، کمبودها و ندانم‌کارهایی که انسان، طبیعت، آب، خاک و هوا از آنها آسیب می بینند، قدم‌های کارا به پیش بردارند.
در این روزهای جشن کریسمس و سال نو، به همدلی و همبستگی بیشتری بین مردم ایران و جهان امیدواریم و آروز می کنیم که سالی سرشار از صلح و همدلی، همبستگی ملی و بین‌المللی برای ساختن جهانی بهتر و بدون خشونت و جنگ و فقر، داشته باشیم.
شورای ملی تصمیم
۲۸ آذر ۱۴۰۳ – ۱۸ دسامبر ۲۰۲۴
by شورای ملی تصمیم | 13.دسامبر 2024 | بیانیه
بازدیدها: 0
حکومت اسلامی در باتلاق
جمهوری اسلامی، حکومتی ست که در باتلاق خون دست و پا می زند. این حکومت در طی حیات چهل و شش ساله اش ازعوامل اپیدمی ستم و ویرانی در ایران و در منطقه خاورمیانه بوده است، حکومتی که رسالت اش پدید آوردنِ فقر، بیکاری، اعتیاد، فحشا، اختلال های روانی و بسیاری از آسیب های اجتماعی ست، حکومتی دگراندیش کُش و فرهنگ ستیز که سانسور، خشونت، شکنجه و اعدام را به امری عادی و روزمره در میهنمان بَدَل کرده است.
جمهوری اسلامی سرشار از خصلت های غیرانسانی ومنفی ست. این حکومت در هنگامۀ هر شکست در حین فرارِ به جلو، همراه با ایجاد ترس و ارعاب و شناعتی بی نظیر بر دامنه سرکوب و ستمگری و ویرانگری هایش می افزاید. جمهوری اسلامی در هفتۀ های گذشته نیز نشان داده است که قصد دارد انتقام شکست خود و همپالگی اش رژیم بشار اسد در سوریه را ازمردم میهنمان بگیرد. دستگیری های گسترده و خشونت آمیز فعالان سیاسی و مدنی در مشهد و دیگر شهرهای میهنمان، صدور احکام اعدام برای زنان و مردان آزادیخواه “وریشه مرادی” “پخشان عزیزی”، “بچه های اکباتان” و تشدید فشار بر زنان با ” قانون عفاف و حجاب” نمونه هائی از ستمگری های این رژیم هستند.
به هر عرصه از زندگی درایران نظر انداخته شود غیر از فاجعه نشان دیگری دیده نمی شود:
بنیانگذاران “خانه های عفاف و روسپی خانه ها وروسپیگری های اسلامی”، بانیانِ گسترش فحشا در جامعه ای که در آن سن تن فروشی به زیر 13 سال رسیده است، با قانون ارتجاعیِ “عفاف و حجاب” بر شدت توهین و تحقیر، ضرب و شتم، تعیینِ جریمه های سنگین، دستگیری، زندان و شکنجه زنان افزوده اند. کشتارهای وسیع و وحشیانه خرده فروشان مواد مخدر و معتادان، نه فقط دردی را دوا نکرده بلکه آمار معتادان را چند میلیونی کرده است و سن اعتیاد در ایران را به زیر 14 سال رسانده است. بحران ها و پیامدهای ناشی از فقر، بیکاری و فقدان یک نظام بهداشتی و درمانی در خانواده و جامعه بیداد می کنند تا آن حد که به گزارش صاحب نظران بیش از 35 درصد مردم از بیماری افسردگی رنج می برند. افزایش خشونت های فردی و جمعی در سطح جامعه، دزدی، تجاوز و آزارهای جنسی، افزایش اختلال های روانی، خودکشی ودیگرکُشی جامعه را به سوی فروپاشی اجتماعی و فرهنگی سوق داده است.
حکومت اسلامی و ولی فقیه اش با چنین کارنامه ای ننگین و شرم آور هنوز دست از رجزخوانی، ایجاد ترس و وحشت، ویرانسازی زیرساخت های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، سرکوب و کشتار مردم و دگراندیشان، دشمن تراشی و جنگ افروزی و تروریسم بر نداشته اند که بی تردید تا هنگامیکه بر سریر قدرت اند به چنین جهالت و جنون و جنایت پیشگی ادامه خواهند داد.
شورای ملی تصمیم که در راستای شکل گیری یک رهبری جمعی کارآمد و یک نیروی سیاسی و اجتماعی متشکل، منسجم و فراگیر دموکراسی خواه برای سرنگونی و شکست نهائی ِ حکومت اسلامی تلاش می کند از همه نیروها و شخصیت های دموکراسی خواه دعوت و درخواست می کند تا با تلاش و توان بیشتری در شکل گیری این نیرو و جبهه فراگیرِ ضد فاشیسم اسلامی گام برداشته شود. نگذاریم بیش از این به نظاره گران فجایعی که در میهنمان رخ می دهند بَدَل شویم. برگزاری جشن پیروزی آزاداندیشان و آزادیخواهان و عدالت جویان، اتحاد و سرعت عمل با برنامه ای منسجم و کارآ می طلبد.
شورای ملی تصمیم
۲۲ آذر ۱۴۰۳ – ۱۲ دسامبر ۲۰۲۴
