by گروه خبر- کمسیون رسانه شورای ملی تصمیم | 23.نوامبر 2023 | Allgemein
بازدیدها: 2
اگرچه سرکوبهای اجتماعی از قبل جنبش انقلابی زن زندگی آزادی، ادامه داشت، اما حجم اعتراضات سراسری و سرکوب وقیحانه حکومت جمهوری اسلامی بعنوان یک خاطره وسیع در ذهن کنشگران و تاریخ مبارزات مردم ایران به جای می گذارد. شورای ملی تصمیم که اکثر اعضای آن در پی حرکتهای اعتراضی دو سال اخیر مردم ایران، درکنار دیگر جریانات سیاسی، جانانه در پشت صفوف حرکتها در داخل و خارج از کشور قرار داشتند، بی صبرانه نتایج ماندگار این کنش جمعی را رصد می کند تا تداوم او استمرار جنبش به سرمنزل مقصود که سرنگونی جمهوری اسلامی و عبور کامل از حاکمیت استبداد دینی است، سرانجام یابد. شورای ملی تصمیم به این منظور برای آینده ایران زمین برنامه ای وسیع در حد دولت سازی با پاسداشت از مطالبات مردم ایران در نظر دارد. باشد که حرکتهای پس از آبان که تاکنون و لحظه به لحظه به حوزه عمومی فضای سیاسی جامعه اضافه می سازد، گسترده تر و زمان سرنگونی حاکمیت کوتاه تر گردد. و برای یادآوری تداوم حرکتهای اعتراضی مردم ایران و به منظور پاسداشت چهارمین سالگرد جنبش سراسری آبان ۱۳۹۸، بخشی از حرکتهای اعتراضی آبان ۱۴۰۲ را بازپخش می نماییم. زنده باد آزادی عدالت و دموکراسی برای مردم ایران.
گروه خبر شورای ملی تصمیم
مروری بر اخبار اعتراضات در ماه آبان ۱۴۰۲؛ شامل اعتراضات صنفی- مدنی و سیاسی؛
۱ آبان – بنابر گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران، گروهایی از بازنشستگان شرکت مخابرات در استانهای تهران، اصفهان، مرکزی، ایلام، فارس، خوزستان، آذربایجان شرقی، چهارمحال و بختیاری، کردستان، سیستان و بلوچستان، گیلان، اردبیل و آذربایجان غربی در اعتراض به وضعیت معیشتی و بیتوجهی به مطالبات آنها حداقل در ۱۳ استان تجمع های اعتراضی برپا کردند.
۱ آبان – کانال دانشجویان پیشرو در مورد برخورد خشونتآمیز نیروهای حراست دانشگاه علامه با دانشجویان دختر این دانشگاه گزارش داد که نیروهای حراست این دانشگاه، به بهانه عدم رعایت حجاب احباری، یک دختر دانشجوی دانشکده ادبیات این دانشگاه را مورد حمله و «ضرب و شتم» قرار دادند.
۱ آبان – احکام سنگین الهه محمدی و نیلوفر حامدی توسط انجمن روزنامهنگاران تهران غیر قابل قبول خوانده شد. صدور این احکام با عکسالعملهای زیادی از سوی روزنامهنگاران ایرانی در شبکههای اجتماعی مواجه گردید. قبل از این نیز فدراسیون بینالمللی روزنامهنگاران روز ۲۷ مهر طی بیانیهای، اتهامات علیه نیلوفر حامدی و الهه محمدی را بیاساس دانسته و خواستار آزادی این دو روزنامهنگار و همه روزنامهنگاران زندانی در ایران شده بود.
۳ آبان – کارکنان رسمی شرکت بهرهبرداری نفت و گاز آغاجاری برای چندمین روز در اعتراض به بیتوجهی مدیریت این شرکت به درخواستهای آنها تجمع اعتراضی برپا کردند.
۳ آبان – شبکه شرق، متعلق به روزنامه شرق، با استناد به نظرسنجی خود که با مشارکت بیش از ۱۲ هزار و ۳۰۰ تن انجام شده است، از مخالفت ۸۴ درصدی مردم با الزام زنان به رعایت حجاب خبر داد. این مخالفان معتقدند که اجرای «قانون عفاف و حجاب» باعث با حجاب شدن زنان نخواهد شد.
۳ آبان – سازمان عفو بینالملل طی بیانیهای با نوشتن این عبارت که «روزنامهنگاری جرم نیست» به صدور احکام سنگین برای الهه محمدی و نیلوفر حامدی اعتراض کرده و خواستار آزادی فوری این دو روزنامهنگار زندانی گردید. این سازمان بینالمللی مدافع حقوق بشر تاکید نمود که دادگاه و فرایند رسیدگی به پرونده این دو روزنامهنگار به دلیل پوشش اخبار جانباختن مهسا امینی، به شدت ناعادلانه بوده است.
۳ آبان – محمد مهدی اسماعیلی وزیر ارشاد ممنوعالکار شدن بیش از ده بازیگر زنِ معترض و مخالف حجاب اجباری را تایید کرد. وی گفت ما پیش از این نیز اعلام کردیم که حجاب زدن برای زنان قانون است و ما قانون را اجرا میکنیم… کار کردن برای کسانی که قانون را اجرا نمیکنند امکانپذیر نیست. «وزیر ارشاد ممنوعالکار شدن بیش از ده بازیگر زنِ مخالف حجاب اجباری را تایید کرد. رادیو فردا»
۴ آبان – نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی با بازداشت چند ساعته پدر و برادر دادخواه علی روزبهانی، آنها را از برگزاری سالگرد و تولد این معترض کشته شده منع کردند. همینطور فاطمه حیدری، خواهر جواد حیدری معترض کشته شده، خبر داد که نیروهای امنیتی به پدر و برادر علی روزبهانی گفتند که حق برگزاری سالگرد ندارند. همچنین آنها برادرش محمد روزبهانی را هم «مجبور کردند» توییتی که در باره سالگرد و تولد برادرش نوشته بود را «حذف» کند.
۴ آبان – خبرنامه امیرکبیر، نزدیک به فعالان دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، گزارش داد که نیروهای حراست در بیرون این دانشگاه از جمله در کافههای اطراف نیز با دانشجویان بدون احجاب اجباری کنتاکت کرده و «کارت دانشجویی» آنها را ضبط میکنند.
۴ آبان – به دنبال نظر سنجی روزنامه شرق در خصوص لایحه حجاب و عفاف، مدیر مسئول روزنامه شرق توسط قوه قضاییه احضار گردید. نتایج نظرسنجی شبکه شرق این بوده است که از بین ۱۲ هزار و ۳۳۴ نفر شرکتکننده در این نظرسنجی، در پاسخ به این پرسش که آیا در صورت تبدیل شدن لایحه عفاف و حجاب به قانون، اجرای آن میتواند به رعایت حجاب اجباری منجر شود؟ که ۸۴ در صد شرکت کنندگان پاسخ منفی دادهاند.
۵ آبان – به دنبال تایید رسمی ممنوعالکار شدن تعدادی از بازیگران زن مخالف حجاب اجباری توسط وزیر ارشاد جمهوری اسلامی، تعدادی از هنرمندان سرشناس به این تصمیم حکومتی اعتراض کردند. رضا کیانیان، بازیگر سابقه دار سینما و تئاتر ایران در اینستاگرام خود نوشت: «قدر و اندازه هنرمندان را مردم هستند که تعیین میکنند. هنر و هنرمند را نمیتوان با دیکتهکردن از بالا تعیین کرد.» کتایون ریاحی یکی از بازیگران نوشت: «شرافتم اجازه کار در سینمای امروز را نمیدهد. شما کی باشید؟! رادیو فردا»
۶ آبان – ترانه علیدوستی یکی از بازیگران سینما که سال گذشته در پی حمایت از معترضان دستگیر شد، نوشته است که دیگر تمایلی به بازی در فیلم ندارد. وی در ادامه نوشت: «من پارچهای که خواهرانم را کشت برای فیلمهای شما به سر نمیکنم… چون از آن حجاب اجباری که بر سر ما میگذارید… هنوز دارد خون میچکد. فردا رادیو»
۷ آبان – نرگس محمدی فعال حقوق بشر و آزادی و برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳ گفت که خبر کشته شدن آرمیتا گراوند با مهندسی نهادهای امنیتی، زیر آواری از پنهانکاری، فریبکاری و دروغهای حکومت «زن ستیز دینی و استبدادی» در وسط اخبار کشته شدگان جنگ در خاورمیانه، نالهای بود در میان فریادهای گوشخراش.
۷ آبان – به گفته مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی زنجان: «به دنبال مسمومیت دانشآموزان در هنرستان دخترانه کوثر در شهر زنجان، تعدادی از دانشآموزان به بیمارستان موسوی، و شماری دیگر به بیمارستان ولیعصر، یک دانشآموز به بیمارستان امام حسین و یک دانشآموز به بیمارستان ولیعصر زنجان اعزام شدند.»
آرمیتا گراوند با تدابیر شدید امنیتی در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. شماری از شرکتکنندگان از جمله نسرین ستوده دستگیر شدند. بسیاری از شخصیتهای سیاسی، فرهنگی و فعالان اجتماعی مرگ آرمیتا را “قتل حکومتی” میدانند. تنها ساعاتی پس از خبر درگذشت آرمیتا، نام او در شبکه اجتماعی اکس به ترند جهانی تبدیل شد. کاخ سفید در مورد جانباختن آرمیتا نوشت: «این خشونت علیه مردم حکایت از «شکنندگی رژیم» دارد».
۷ آبان – کانال دانشجویان متحد گزارش کرد که علی احمدی، استاد دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه اخراج شده است و سپس اصافه نمود که:«سیل اخراج اساتید» در شرایطی ادامه دارد که طی ماههای گذشته نیز استادان دیگری مانند مرتضی مردیها، حمیده خادمی، مهدی خویی، آرمین امیر و آمنه عالی» از دانشگاه علامه اخراج شدهاند. هم چنین رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران طی حکمی زهرا احمدینژاد، استاد این دانشگاه را به دلیل امضای چند بیانیه اعتراضی، «تعلیق» نمود. در«تفهیم اتهام» به زهرا احمدینژاد «امضای شش نامه و بیانیه» آمده است که از جمله آنها، امضای بیانیه «اعتراض به حملات زنجیرهای و سازمانیافته به مدارس دخترانه»، «نامه حمایت از اعتراضات قانونی دانشجویان»، امضای «بیانیه حمایت از اساتید دانشگاه شریف»، اعتراض به «برخورد، اخراج و تعلیق دانشجویان معترض» و… بوده است.
همچنین گزارش شد که علی احمدی، استاد دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه اخراج شده است و سپس اصافه نمود که:«سیل اخراج اساتید» در شرایطی ادامه دارد که طی ماههای گذشته نیز استادان دیگری مانند مرتضی مردیها، حمیده خادمی، مهدی خویی، آرمین امیر و آمنه عالی» از دانشگاه علامه اخراج شدهاند.
۸ آبان – تعداد زیادی از بازنشستگان مخابرات در شهرهای مختلف کشور مانند: رشت، اهواز، خرمآباد، زاهدان، سنندج، کرمانشاه، اصفهان، ارومیه، زنجان، تبریز، ساری، اندیمشک، اراک، شیراز، تهران، قزوین، ایلام، اردبیل، همدان و بندرعباس با در دست داشتن پلاکاردهای اعتراضی و دادن شعارهای مختلف اعتراضی و ضد حکومتی مانند: «عدالتی ندیدیم، فقط دروغ شنیدیم»، «اجرای آییننامه، حق مسلم ماست»، «بازنشسته داد بزن، حقتو فریاد بزن»، «نه مجلس نه دولت، نیستند به فکر ملت»، «تا حق خود نگیریم، آروم نمینشینیم»، «یه اختلاس کم بشه، مشکل ما حل میشه» و… تجمعهای اعتراضی برگزار کردند.
۹ آبان – گروههایی از بازنشستگان کشوری با در دست داشتن پلاکارد و دادن شعارهای اعتراضی در اعتراض به عدم همسان سازی دستمزد و اوضاع نامناسب معیشتی خود در مقابل ساختمانهای استانداری و صندوق بازنشستگی کشوری شهرهای قزوین، سنندج، همدان، کرمانشاه، اهواز و ایلام تجمع اعتراضی برپا کردند.
۱۰ آبان – گروهی از کارکنان شرکت بهرهبرداری نفت و گاز آغاجاری در برابر ساختمان مدیریت این شرکت جهت حذف کامل سقف حقوق و حذف محدودیت حق سنوات بازنشستگی، دست به تجمع اعتراضی زدند. همچنین برای «حذف کامل سقف حقوق و حذف محدودیت حق سنوات بازنشستگی»، در ۹ آبان گروهی از کارکنان رسمی وزارت نفت شاغل در شرکت پایانههای نفتی جزیره خارگ واقع در استان بوشهر و در ۸ آبان، جمعی از کارکنان رسمی وزارت نفت شاغل در میدانهای نفتی بلال و ایلام متعلق به شرکت نفت فلات قاره ایران واقع در استان هرمزگان در محل کار خود با برپایی تجمعهای اعتراضی خواستار رسیدگی به درخواستهای خود شدند.
۱۱ آبان – دکتر حمید قرهحسنلو که به اتفاق همسرش، فرزانه، پس از مراسم چهلم حدیث نجفی، از کشتهشدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در کرج، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند به ۱۵ سال زندان محکوم گردید.
۱۴ آبان – بهروز چمنآرا، عضو اخراج شده هیئت علمی دانشگاه کردستان که اخراجش در آستانه سالگرد کشته شدن مهسا امینی و اعتراضات سراسری خبرساز شد، در خصوص اینکه « حکومت در خاموش کردن دانشگاهها ناکام است» گفت: «فضای دانشگاهها بسیار شکننده است و اگر چه حاکمیت توانسته سکوتی را حکمفرما کند، اما معتقدم که این وضعیت نمیتواند استمرار یابد، زیرا در ایران، دانشگاه به طور سنتی و تاریخی محلی و مکانی است برای تمرین آزادی».
همینطور هیئت مدیره کانون وکلای البرز تصویب نمود که این کانون روز دوشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۲ در واکنش به رویه فعلی قانونگذاری در خصوص این نهاد مستقل و جلب توجه نمایندگان مجلس، تعطیل خواهد بود. این اعتصاب یکروزه در عکسالعمل به عملکرد نمایندگان مجلس و تصویب «مقرره جدیدی در رابطه با کانون وکلا میباشد.
۱۵ آبان – گروهایی از بازنشستگان مخابرات حداقل در ۲۰ شهر ایران شامل: تبریز، خرمآباد، اراک، یاسوج، رشت، مریوان، ایلام، اردبیل، کرمانشاه، سنندج، اصفهان، ارومیه، اهواز، شیراز، زنجان، تهران، بندر عباس، قزوین، زاهدان، ساری، در اعتراض به نرسیدن به مطالباتشان مانند اجرای کامل آئیننامه پرسنلی استخدامی سال ۸۹ و حل مشکلات بیمه درمانی در برابر ادارههای مخابرات دست به تجمعهای اعتراضی زدند. بازنشستگان معترض شعار میدادند: «معیشت خواربار، بهروز باید گردد»، «وعده زیاد شنیدیم، نتیجهای ندیدیم»، «وای از این جهالت، مدیران خجالت خجالت»، «عزت بازنشسته، احیا باید گردد»، «شرکت پردرآمد، چه بر سر تو آمد»، «نه مجلس نه دولت، نیستند به فکر ملت» و «بازنشسته داد بزن، حقت رو فریاد بزن».
۱۵ آبان – زینب رحیمی، روزنامهنگار حوزه محیط زیست میگوید برای وی در شعبه ۹ دادسرای فرهنگ و رسانه پرونده قضایی تشکیل شده است.
۱۶ آبان – پس از مختومه اعلامشدن پرونده دادخواهی پدر و مادر ابوالفضل آدینهزاده، از کشتهشدگان اعتراضات سال ۱۴۰۱، این خانواده اعلام کردند که «از اول میدانستیم در این بیدادگاه جوابی حاصل نمیشود». ابوالفضل آدینهزاده معترض ۱۷ ساله بود که پس از کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد، با شلیک مأموران حکومتی در مشهد کشته شد. خانواده آدینهزاده پس از کشتهشدن فرزند آنها مانند خانوادههای دادخواه دیگر در ایران، بارها تحت فشارهای امنیتی جمهوی اسلامی قرار گرفته و احضار و بازداشت شدهاند.
۱۶ آبان – نسرین ستوده، فعال حقوق بشر و وکیل دادگستری، با وجود گذشت ۹ روز از زمان دستگیری، کماکان به صورت بلاتکلیف در زندان قرچک ورامین بهسر میبرد.
۱۷ آبان – گروهی از کارکنان رسمی شرکت بهرهبرداری نفت و گاز آغاجاری در محل کار خود با برپایی تجمع اعتراضی خواهان رسیدگی به درخواستهای خود شدند.
۱۷ آبان – ماشالله کرمی، پدر محمد مهدی کرمی، معترض اعدام شده، با وجود گذشت هفتاد و هشت روز از زمان دستگیری وی، همچنان به صورت بلاتکلیف در زندان مرکزی کرج محبوس است. ماشالله کرمی، در تاریخ سی و یکم مردادماه، بازداشت شد. ماموران امنیتی در هنگام بازداشت وی، کلیه وسایل الکترونیکی او را ضبط و کارتهای بانکی این خانواده را نیز بستند.
۱۷ آبان – گروهی از بازنشستگان صنعت نفت اهواز در برابر ساختمان صندوق نفت در این شهر و جمعی از بازنشستگان تامین اجتماعی شوش، کرخه و هفت تپه در برابر دفتر نماینده شهرستان شوش در مجلس شورای اسلامی با برپایی تجمعهای اعتراضی خواستار رسیدگی به درخواستهای خود شدند.
۱۷ آبان – منیژه موذن روزنامهنگار که با رسانه اکو ایران و هفتهنامه تجارت فردا همکاری میکند، توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد.
۱۷ آبان – بر پایه حکم کمیته مرکزی وزارت بهداشت، مهدی هادیزاده و همسرش مطهره گونهای، دانشجویان معترض دانشگاه علوم پزشکی تهران، گونهای به ۲۴ ماه محرومیت از تحصیل و هادیزاده به یک سال منع تحصیل و همچنین هر دو آنها به تغییر محل تحصیل از تهران به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل محکوم شدند.
۱۸ آبان – پخشان عزیزی، روزنامهنگار و مددکار اجتماعی که در مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در تهران دستگیر شده، تا کنون در بند ٢٠٩ زندان اوین، بازداشتگاه وزارت اطلاعات محبوس است. در طی این مدت بازداشت، وی از حق دسترسی به وکیل، ملاقات و همچنین برقراری تماس تلفنی با خانوادهاش محروم بوده است.
۲۱ آبان – مهسا بصیر توانا، از خانوادههای دادخواه اهل فومن، مادر دو فرزند، خواهر مهران بصیر توانا، جوان کشتهشده در اعتراضات ۱۴۰۱، در آستانه سالگرد جانباختن برادرش توسط مأموران وزارت اطلاعات در این شهر بازداشت شد و به بازداشتگاه این نهاد امنیتی در شهر رشت انتقال یافت.
۲۱ آبان – نسیم سلطان بیگی و سعیده شفیعی، دو زن روزنامه نگار برای اجرای حکم حبس خود به دادسرای اوین احضار شدند. آنها که به تحمل سه سال و نیم زندان محکوم شدهاند، باید تا روز سه شنبه ۲۳ آبان خود را به این زندان معرفی کنند.
۲۲ آبان – اصغر امیرزادگان، فعال صنفی فرهنگیان اهل فیروزآباد اخیرا به دفتر زندان فیروزآباد، احضار گردید و متعاقبا دستگیر و برای سپری کردن پنج سال حبس به این زندان منتقل شد. وی در اواخر خرداد۱۴۰۲، توسط دادگاه انقلاب شیراز به اتهام “اجتماع و تبانی” به پنج سال حبس تعزیری محکوم شد.
۲۳ آبان – گروههایی از بازنشستگان کشوری با در دست داشتن پلاکارد و دادن شعارهای اعتراضی در برابر ساختمانهای صندوق بازنشستگی کشوری در اهواز، قزوین، کرمانشاه، همدان، سنندج و ایلام و همچنین گروهی از بازماندگان و بازنشستگان صنعت نفت مازندران در برابر ساختمان صندوق بازنشستگی در ساری با برگزاری تجمعهای اعتراضی، خواستار رسیدگی به درخواستهای خود شدند.
۲۳ آبان – دو روزنامهنگار و فعال زیستمحیطی، نسیم طوافزاده و هلاله ناطقه توسط ماموران حکومتی در رشت بازداشت شدند. بر اساس جدیدترین گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز، درباره آزادی رسانهها، ایران در میان ۱۸۰ کشور جهان در جایگاه ۱۷۷ قرار گرفته است.
۲۴ آبان – در دومین بازداشت فلهای زنان در طی چند ماه اخیر در استان گیلان، بیشتر از ۱۰ زن در شهر رشت دستگیر شدند. بنا بر گزارش برخی رسانههای ویژه حقوق زنان، تا حالا هویت آناهیتا حجازی، نسیم طوافزاده، هلاله ناطق، نینا گلستانی و رزیتا رجایی روشن شدهاست.
۲۶ آبان – حضور «حجاببانها» برای کنترل حجاب اجباری در متروهای تهران دوباره افزایش یافته است. قبلا شهرداری تهران برای استخدام ۴۰۰ نیروی یگان حفاظت تحت عنوان «حجاببان» با حقوق ماهیانه ۱۲ میلیون تومان برای کنترل زنان در متروها را گزارش کرده بود.
۲۷ آبان – گروهی از کارکنان قرارداد موقت وزارت نفت، در اعتراض به عدم تحقق مطالباتشان در برابر شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب در اهواز تجمع اعتراضی برگزار کردند.
۲۷ آبان – جمعی از پرستاران در اسلامآباد غرب، در محل کار خود تجمع اعتراضی برگزار کردند. همچنین تعدادی از پرستاران در یزد در اعتراض به عدم رسیدگی به درخواستهای خود، دربرابر ساختمان استانداری یزد تجمع اعتراضی برپا کردند.
۲۸ آبان – پرستاران در شهرهای کرمانشاه، رشت و یزد در اعتراض به وضعیت معیشتی و عدم رسیدگی به درخواستهایشان از جمله اضافهکاری اجباری و کمبود نیرو تجمعهای اعتراضی برگزار کردند.
۲۸ آبان – گروههایی از بازنشستگان تامین اجتماعی در اهواز و اراک در اعتراض به وضعیت بد معیشتی و محقق نشدن خواستههایشان در برابر سازمان تامین اجتماعی این شهرها دست به تجمعهای اعتراضی زدند. آنها در اهواز شعار دادند: «دشمن ما همین جاست، دروغ میگن آمریکاست»، «رئیسی بیعرضه، برگرد برو به حوزه» و «درد ما درد شماست، مردم به ما ملحق شوید». در اراک نیز شعار میدادند: «فقط کف خیابون، به دست میاد حقمون.»
۲۹ آبان – بنا به گزارش شبکههای اجتماعی، گروههایی از بازنشستگان معترض مخابرات در شهرهای کرمانشاه، اصفهان، تهران و اردبیل در اعتراض به وضعیت شغلی و معیشتی خود تجمعهای اعتراضی برگزار کردند. شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان سراسر کشور نیز طی بیانیهای از این تجمع آنها حمایت کرد. بازنشستگان در شهرهای مختلف شعار دادند: «وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه»، «حسین حسین شعارشون، دروغ و دزدی کارشون»و «بازنشسته داد بزن، حقت رو فریاد بزن».
by گروه خبر- کمسیون رسانه شورای ملی تصمیم | 17.نوامبر 2023 | اخبار
بازدیدها: 3
ایرانزمین فراموش نخواهد شد!
وضعیت شهرهایی که اعتراضات آنها در خبرگزاریها بازتاب داشته اعتراضات مسالمت آمیز یا بدون برخورد چشمگیر اعتراضات به خشونت کشیده شده در اعتراضات کشته گزارش شده دادهای در دسترس نیست
چه بسا تکرار وقایع تاریخی تلخ و تاسف بار باشد. مردم ایران به چنین حسی عادت دارند! مردم ایران در کشوری و با حکومتی زندگی می کنند که بصورت لحظه ای جان آنان برای لحظه ای شادی و زندگی و آزادی ستانده می شود. مردمی که مدام سرزنش می شوند، تحقیر می شوند و سرآخر جان آنان به گروی آموزش های دینی ستانده و زندگی آنان قربانی تصمیمات ارتجاعی رهبران و نهادهای مذهبی- نظامی- اقتصادی قدرت می شود!
صحبت کردن در مورد آبان چنین حسی به ما می دهد. حس رخوت در زمان نتوانستن. و حس قدرت در میدان کوشش و مبارزه و آنجایی که جوانان حق خود مطالبه می کنند.
چهار سال از «شکل گیری جنبش آبان ۱۳۹۸»، و از زمان کشاکش بین «رهایی برای ماندن و رویارویی در بردگی زیر پرچم جمهوری اسلامی» می گذرد. توجه کنیم که این حس در درون نسل جوان نهادینه گشته! گسل نسلی که بین نیروهایی که انقلاب کردند، و عزیزانی که در نسل های دهه ۷۰ و ۸۰ و ۹۰ قربانی تمایلات و خواسته های انقلابیون ارتجاعی در حاکمیت شدند، حاصل چنین فهم و وضعیتی است.
در شرایطی جنبش آبان بالا آمد که شکاف بین نسلی شکل گرفته است. و در ظاهر مطالبات جامعه سیاسی، نخبه و روشنفکر ایرانی در تضاد با مطالبات نسلهای تازه است. اما آنان همان شعارهای پیشین را می دهند و تنها در رویکردها و شیوه های دیگری فریاد می کنند. «آزادی برابری دموکراسی» از جمله مبانی ارزشی است که نیروهای اپوزیسیون در مقابله با حاکمیت جمهوری اسلامی فریاد کردند، سرکوب شدند و افکار و مبانی فکریشان مصادره یا به فراموشی سپرده شد! همین شعارها در پس جنبش تجلی و فریاد می شد.
در نتیجه طرح مطالبات جنبش آبان ۹۸ که حاصل تلاش نیروهای میدانی کف خیابان برای مقابله با جمهوری اسلامی بود، توانست شکاف چندپاره میان جامعه جنبشی با اپوزیسیون خارج از کشور را بالا آورد و حفره های گسل نسلی بین نیروهای جنبشی چهاردهه را تاحدودی پر سازد. خصوصا که اپوزیسیون حمایت «عاطفی، سیاسی» بسیار گسترده و هم بسته ای با جنبش آبان داشت.
جنبش آبان و نتایج حاصل از آن تاثیر فربه و عمیقی بر وجدان آگاه اجتماعی مردم ایران گذاشت. در طی پنج دهه گذشته بسیار شاهدیم که جمهوری اسلامی مخالفین خود را قتل عام کرده اما شیوه کشتار جوانان در جنبش آبان ۹۸ برق آسا و سرعت قتل عام انسانهای بی گناه در کمتر از یک هفته باعث شد تا توحش جمهوری اسلامی آشکارتر شود، و عامل وحدت میان نیروهای مخالف گردد. مردمی که با کم هزینه ترین اشکال اعتراض خشونت پرهیز به خیابان آمده بودند و با بستن جاده ها و بوق زدن ماشین به ابراز مخالفت با سیاستهای حاکمیت پرداختند، نصیب شان از «سنگ پرتاب کردن»، «گلوله های آتشین مسلسل های جنگی» بود. کشتار مردم بی پناه در نیزارهای ماهشهر در کنار دستگیریهای گسترده، زندانهای طولانی، شکنجه، اعدام برای مخالفت با قوانین اقتصادی- سیاسی- فرهنگی حاکمیت توسط جمهوری اسلامی، مشابه با کشتاری است که مغولها از مردم ایران کردند.
جمهوری اسلامی تمام هیمنه و مشروعیت خویش را در پس این کشتار به یکباره از دست داد. همینطور تاثیر کشتار جنبش بر افکار عمومی و مراجع فرهنگی، سیاسی و اجتماعی ایرانیان آنچنان وسیع و محکم بود، که جامعه را به دوراندیشی کشاند و صف بندی تازه ای مابین حکومت با جامعه فراهم ساخت. خندقی که با هیچ رفرم، اصلاح و عقب نشینی نهادهای قدرت پرکردنی نیست! خیلی از نیروها و مجامعی که تصور می کردند از طریق اصلاحات سیاسی، تحقق مطالبات صنفی و مدنی امکان پذیر است، ریزش کرده و به صف نیروهای برانداز جمهوری اسلامی پیوستند. بخشی از نیروهای اجتماعی و بدنه حمایتی جمهوری اسلامی (نیروهای بسیجی، سپاهی، ارتشی، نظامی و انتظامی و هواداران مذهبی) که به لحاظ طبقاتی و موقعیت اجتماعی از طبقات متوسط و پایین جامعه بودند، در جنبش آبان و تحولات پس از آن، به صف مخالفین جمهوری اسلامی پیوستند. و این چنین تاثیرات جنبش آبان ۱۳۹۸ بر نامشروع بودن جمهوری اسلامی آشکار شد و حتی توانست موجب حمایت جهانی از مردم ایران گردد.
هم اکنون «جنبش آبان ۱۳۹۸» نماد مقاومت و مظلومیت مردم ایران در حیات ننگین جمهوری اسلامی است. و این چنین در تاریخ مبارزات مردم ایران ماندگار شد.
گروه خبر کمیسیون رسانه شورای ملی تصمیم
۲۵ آبان ۱۴۰۲
by گروه خبر- کمسیون رسانه شورای ملی تصمیم | 12.نوامبر 2023 | اخبار
بازدیدها: 2
گروه خبر کمیسیون رسانه شورای ملی تصمیم
کانال توانا درتلگرام ۹ نوامبر- وزارت ارشاد اسلامی سامانه “نظارت مردمی بر آثار منتشرشده” راهاندازی کرد. به گزارش خبرگزاری کتاب ایران، ایبنا، این سامانه برای دریافت گزارش شهروندان! از “محتوای مغایر ضوابط” نشر کتابهایی ست که پیشتر سانسور شده و منتشر شدهاند۔ یعنی نظارت پس از انتشار کتاب، نکته اینجا ست که کتابها پیش از انتشار سختگیرانه مورد بررسی قرار میگیرند و سطربهسطر و کلمهبهکلمه سانسور میشوند۔ جمهوری اسلامی حکومتی توتالیتر است که با ابزار سانسور و سرکوب اجازه نداده تاریخ فرهنگ و اجتماع ایران در کتابها معرفی شود شکل بگیرد و تعالی یابد۔ کاربران در شبکههای اجتماعی، محتوای کتابهای مذهبی چون توضیحالمسائل را گزارش دادهاند۔ پاسخ شما به این اقدام وزارت ارشاد اسلامی چیست؟
persianbloomberg بلومبرگ فارسی ۹ نوامبر ایران- حماس و اسرائیل محور سومین مناظره نامزدهای جمهوریخواه؛ نیکی هیلی: باید به ایران ضربه سختی زد. در این مناظره که در شهر میامی و به میزبانی شبکه «انبیسینیوز» برگزار شد، نیکی هیلی (نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل)، تیم اسکات (سناتور جمهوریخواه)، ران دیسانتس (فرماندار فلوریدا)، ویویک راماسوامی (سرمایهگذار) و کریس کریستی (فرماندار پیشین نیوجرسی) حضور داشتند. نیکی هیلی با بیان این که آمریکا نباید به اسرائیل بگوید چه کاری انجام دهد، گفت: «تنها کاری که ما باید انجام دهیم، حمایت از آنها در از بین بردن حماس است.» ران دیسانتس هم گفت که اگر در جایگاه رئیس جمهوری آمریکا باشد به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل خواهد گفت که «یکبار برای همیشه کار قصابان حماس را یکسره کن.» ویویک راماسوامی هم اگرچه نسبت به پیامدهای ورود آمریکا به یک جنگ دیگر در خاورمیانه هشدار داد، اما گفت که به نتانیاهو خواهد گفت: «این تروریست را در مرزهای جنوبی خود، دود کن.»
شوراهای صنفی دانشجویان کشور ۹ نوامبر- اعتصاب غذا برای اعتراض به وضعیت تغذیه. روز سه شنبه دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان در اعتراض به افزایش بیرویه قیمت غذا و مناسب نبودن کیفیت غذای دانشگاه اقدام به اعتصاب غذا کردند. دانشگاه هنراصفهان. مطالبات صنفی
اتحاد آزاد کارگران ۹ نوامبر- بیش از ۴۰۰ دکتر داروساز از داروخانههای خراسان رضوی، مقابل استانداری تجمع و تحصن کردند. – بزرگترین کمبود دارویی کشور در ۴۰ سال اخیر: – کمبود شدید شیرخشک نوزادان و اقلام ضروری کشور. – بدهی سازمانهای بیمه به داروخانهها که منجر به ورشکستگی بیش از ۷۰ درصد آنان شده. – کارمزد غیرقانونی بر تعداد تراکنشهای پوز بانکی و برداشت از جیب مردم (روش دزدی جدید حکومتی). – شروع پلتفرمهای نرمافزاری تحت کنترل سپاه برای فروش آنلاین دارو (مثل اسنپ دارو) و… – درخواست اصلاح قانون ۱۳۳۴ و جلوگیری از تاسیس داروخانه دولتی و غیرقانونی که منجر به بیکاری بیش از ۱ میلیون نفر در کشور شده است.
اتحاد آزاد کارگران ۹ نوامبر- اعتراض کارگران گروه ملی فولاد اهواز. بنابر گزارش کانال تلگرام صدای مستقل کارگران فولاد ایران، روز چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۲، کارگران بخش های مختلف گروه ملی صنعتی فولاد ایران در اقدامی اعتراضی در هر دو شیفت صبح و عصر، از رفتن به سالن های غذاخوری محل کار و خوردن غذای روزانه خود اجتناب کردند. این اقدام در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل صورت گرفته است. ماههاست که مدیریت شرکت، وعده اجرای این طرح را داده اما به بهانه های مختلف از تحقق آن جلوگیری کرده است. به گفته کارگران معترض طرح طبقه بندی مشاغل باید به فوریت اجرا شود و در غیر این صورت دامنه و سطح اعتراض کارگران با تجمعات در داخل و خارج از شرکت گسترش خواهد یافت.
حشمت طبرزدی از زندان اصفهان ۱۲ نوامبر – مبارزه و ایستادگی ھمچنان ادامه دارد
حشمت طبرزدی، زندانی سیاسی و دبیرکل جبهه دموکراتیک ایران با انتشار نامهای از زندان مرکزی اصفهان، ضمن محکومیت قتل آرمیتا گراوند و همچنین داریوش مهرجویی و همسرش، به تشریح روند پروندهها و احکام صادره علیه خود نوشت: مبارزه و ایستادگی، ھمچنان ادامه دارد؛ اندوه فراوان به دلیل شهادت مظلومانه آرمیتا گراوند که جانش را در راه آرمان آزادی و مخالفت با حجاب اجباری داد، و با تسلیت مرگ داریوش مهرجویی و ھمسرش که چون داریوش و پروانه فروھر، کاردآجین شدند. راھی که خون مهسا و آرمیتاھای بیگناه در آن ریخته شده تا رھایی کامل ادامه دارد. دوشنبه اول آبانماه ساعت ده شب، مرا به سلول انفرادی در بازداشگاه امنیتی الف-ط انتقال دادند و ھمان شب ساعت ۱۲، دستبند و پابند زدند و ھمراه سه مامور اطلاعات به تهران انتقال دادند.
او در بخش دیگری از متن ارسالی آورده است که؛ میدانم با تحمیل فقر، بیکاری، فساد، سرکوب و کشتار، زندگی را بر شما ھممیهنان عزیزم تبدیل به جهنم کردهاند، اما مبارزه شما به ویژه دختران و پسران جوان برای آزادی و دفاع از سنگر کشف حجاب اجباری، ستودنی است. ھیچ ملتی بدون ھزینه نمیتواند به آزادی، عدالت، رفاه، امنیت، و دموکراسی سکولار برسد. تداوم مبارزه دموکراتیک، راھی است که انتخاب کردهایم و باید تا رسیدن به رھایی کامل، ادامه دھیم. آرمیتا آخرین شھید در این راه نخواھد بود، و ما نباید کوتاه بیائیم. در تداوم ھمین راه است که در نمایش پیش رو که رژیم برگزار خواھد کرد تا شکل پوپولیستی، غیر آزاد و غیر دموکراتیک برای خودش مشروعیت مردمی کسب کند و به چپاول و سرکوب که از نتایج چنین مشروعیت دروغینی خواھد بود ادامه دھد، “نه” خواھیم گفت، تا پاسخ روشن و کوبنده ای به استبداد، کشتار، چپاول و فساد بدھیم. حشمتالله طبرزدی زندان اصفهان/ ۱۹ آبان ۱۴۰۲
بیانیه مشترک تشکل های دانشجویی در همراهی با اعتراضات کارگران صنعت نفت ۱۲ نوامبر-
ما دانشجویان دانشگاههای سراسر کشور همبسته و همراه با اعتراضات کارگران نفت هستیم! فرزند کارگرانیم کنارشان میمانیم! در ادامه اعتراضات و اعتصابات یکسال گذشته کارگران و کارکنان نفت و پتروشیمی، طی روزها و هفتههای اخیر، گزارشاتی از اعتصابات و اعتراضات کارگران رسمی صنعت نفت منتشر شده است. اعتراضاتی که کارگران مبارز با عملی کردن آنها، نقش موثر خود را در تقویت مبارزات حقطلبانه کلیه مزدبگیران و استثمار شوندگان در سراسر کشور، به خوبی ایفا کردهاند. این مبارزات، اعتراضات و اعتصابات امیدوار کننده، قویا توسط ما دانشجویان انقلابی و پیشرو و فعالین انقلاب «زن زندگی آزادی»، حمایت میشود.
اعتراضات کارگران رسمی نفت علاوه بر اهمیتی که در خود به عنوان اعتراض بخشی تعیینکننده از بین کارگران دارد، همراه بوده است با ادامه سبک مبارزاتیای که از اعتراضات سراسری بازنشستگان الهام گرفته شده. سبک و سیاقی متشکل، پیشرو و مدرن که اعتراضات نام برده را دچار رشد کیفی و کمی خواهد کرد. اعلام روزهای دوشنبه هر هفته به نام «دوشنبههای اعتراضی کارگران رسمی نفت»، اقدامی مثبت است که کلیه کارگران صنعت نفت را با همکارانشان متحدتر و اعتراضات مذکور را نیز گستردهتر و فراگیر میکند. اعلام این روز توسط یکی از بخشهای مهم جنبش کارگری، میتواند جایگاه واقعی و معین و قابل تمایز طبقه کارگر را در جریان انقلاب عظیم و تاریخی «زن زندگی آزادی»، روشنتر کند. این اقدامی است در راستای تحکیم هرچه بیشتر از پیش پایههای مبارزه متشکل، متحدانه و هدفمند علیه وضع موجود. این کوششی است علیه جنایتکاران و دزد سالاران حاکم، آنانی که این وضعیت دون شأن انسان را بر همه ما تحمیل کردهاند.
ما تشکلهای دانشجویی و بخش عظیمی از دانشجویان سراسر کشور از اعتراضات کارگران صنعت نفت و از گسترش اعتراضات کارگران بخشهای مختلف تولیدی و خدماتی در سراسر کشور، به هر شکل ممکن حمایت میکنیم. ما به خوبی میدانیم که درد مشترک ما چیست و این درد چگونه درمان میشود. ما مطمئن هستیم که چرخهای این ماشین کشتار و جنایت و سرکوب منجمله چرخهای اقتصاد جمهوری اسلامی را روزی به کمک دستان پرتوان کارگران مبارز نفت متوقف خواهیم کرد. پیش به سوی ایستادگی عمومی جامعه برای تمام حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی که از ما دریغ کردند؛ پیش به سوی تداوم انقلاب «زن زندگی آزادی» تا پیروزی … فرزند کارگرانیم کنارشان میمانیم.
امضا کنندگان: – تشکل دانشجویان پیشرو – نهاد آزادیخواهان دانشگاه تهران شمال – نهاد دانشجویان آزاد خوراسگان (دانشگاه آزاد اصفهان) – کمیته سراسری دانشجویان کردستان – اتحاد دانشجویان دانشگاه الزهرا – جمعیت دانشجویان آزاد (دانشگاه آزاد سنندج) همینطور جمعی از دانشجویان و فعالین: – دانشگاه اصفهان. – دانشگاه علوم پزشکی اصفهان – دانشگاه شیراز – دانشگاه صنعتی اصفهان – دانشگاه هنر اصفهان – دانشگاه علوم پزشکی ارومیه – دانشگاه کردستان – دانشکده فنی دخترانه سنندج – دانشکده فنی یزدانپناه کردستان یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲
دبیرکل خانه پرستار ۱۲ آبان- مهاجرت پرستاران بحرانی شده است. سالانه بیش از سههزار پرستار از کشور مهاجرت میکنند اما وزارت بهداشت حتی اندازه همین آمار به کادر درمان اضافه نمیکند.
بانە؛ زخمی شدن ٧ کولبر با تیراندازی مستقیم نیروهای هنگمرزی
کانون حقوق بشر ایران ۱۱ نوامبر- نیروهای هنگمرزی در مرز «هنگهژال» بانه بسوی دستهای از کولبران آتش گشوده و دستکم ٧ کولبر را با سلاح «ساچمهای» به شدت زخمی کردند. شنبه ۲۰ آبانماه ۱۴۰۲. هویت کولبران زخمی شده که تا کنون احراز شده است، «اشکان (فامیلی نامشخص)»، «انور (فامیلی نامشخص)»، «کارزان (فامیلی نامشخص)» هر سه اهل روستای «کیلهشین» از توابع شهرستان سقز، «رحمان (فامیلی نامشخص)» اهل دیواندره، «خالد خشنودی» اهل سقز، «مختار خهجی» اهل مریوان و «بهروز (فامیلی نامشخص)» اهل بانه، میباشد. بر اساس این گزارش، اشکان از ناحیه «سر»، انور از ناحیه «دست»، رحمان از ناحیه «پشت» و «ران» و خالد از ناحیه «کتف» زخمی شدند.
حقوق بشر در ایران ۱۲ نوامبر- جمعی از بازنشستگان تامین اجتماعی، ساکن اهواز مرکز استان خوزستان، تجمع اعتراضی، برگزار کردند. ۲۱آبان ماه ۱۴۰۲. این شهروندان، خواستار افزایش حقوق بازنشستگی، مطابق توروم جاری کشور، اجرای طرح همسانسازی حقوق و مزایا و حق دسترسی به بیمه های تکمیلی جهت امور درمانی هستند.
حقوق بشر در ایران ۱۲ نوامبر- جمعی از پرستاران و کادر بهداشت و درمان ساکن کاشان در مقابل درب اصلی دانشگاه علوم پزشکی آن استان، تجمع اعتراضی برگزار کردند. یکشنبه ۲۱ آبان ماه ۱۴۰۲. این شهروندان، نسبت به پرداخت نشدن فوق العاده خاص و متناسب نبودن هزینه تعرفه پرستاری در قیاس با توروم جاری در کشور، معترض هستند. بنا بر اعلام این شهروندان: در دوران شیوع ویروس کرونا چون به ما نیاز بود مسئولان کلی وعده دادند اما تا به امروز به هیچ یک از آن وعده ها عمل نکردند.
گزارش تکاندهنده از زنان و مردانی که در زمستان سخت پناهی ندارند ۱۲ نوامبر- نیم ساعت مانده به نیمه شب در میدان شوش، کارتنخوابها بساط محقرشان را کف پیادهرو پهن کردهاند. دختری که سر کوچه بنبست برِ خیابان نشسته و دوا دود میکند، میگوید چند هفته قبل، طرح ضربت آمد و کارتنخوابهای کنار دیوار اوراقچیها را برد ترک اجباری.دختر، بیمار ترنس است. از برهم ریختگی و ناسازگاری هورمونهایش، فقط زمختی استخوانها مانده و رگه محوی در تارهای صوتی وقتی حرف میزند. مربی والیبال نوجوانان بوده. بعد از ۳ سال کارتن خوابی، شمای ورزشکاری دارد با آن ساقهای کشیده. همه زندگیاش داخل یک کوله پشتی سیاه است و کیسه پلاستیکی گره خورده به مچ دستش. گرمخانه راهش نمیدهند، چون هویت جسمش بلاتکلیف است. بارها پشت در گرمخانهها التماس کرده و اشکریزان از تحقیر و توهینهای رکیکی که نثارش شده، دوباره به کوچههای سرد برگشته. حالا هم که سطلهای زباله خیابان خالیتر از همیشهاند. «نمیتونم برم دزدی. نمیتونم برم خفتگیری. خودمو میفروشم.» اعتماد ۲۵ دی ماه
صدای آمریکا ۱۲ نوامبر- وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی از تفکیک «جنسیتی» کتابهای درسی خبر داد. سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با رویکرد اجرای منویات علی خامنهای در ایران به اجرا گذاشته شده است و در تازهترین اظهارنظر وزیر آموزش پرورش گفت که طبق این سند کتب درسی باید متناسب با «جنسیت» دختران و پسران متفاوت شود.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت ۱۲ نوامبر- نیروهای عملیاتی شرکت فلات قاره شاغل در جزیره سیری و نیز نیروهای شرکت بهره برداری نفت و گاز آغاجاری، امروز یکشنبه ۲۱ آبان ماه و در ادامه تجمعات گذشته خود نسبت به عدم تحقق مطالباتشان دست به اعتراض زدند. حذف کامل سقفحقوق، حذف محدودیت، حقسنوات بازنشستگی، عودت کسورات مازاد مالیات، اجرای کامل ماده۱۰ و پرداخت بک پی آن از مهمترین خواسته های این گروه از کارکنان نفت است. گروهی از کارکنان ستادی شرکت مناطق نفتخیز جنوب در اهواز نیز در اعتراض مصوبه دولت برای ادغام صندوقهای بازنشستگی دست به تجمع زدند.
by گروه خبر- کمسیون رسانه شورای ملی تصمیم | 6.نوامبر 2023 | اخبار
بازدیدها: 2
نیت ما این است که در سالگرد اشغال سفارت آمریکا در روز ۱۳ آبان ۱۳۵۸ از ماهیت حکومت جمهوری اسلامی پرده برداریم و تکرار اعمال آن حکومت فاسد در گروگانگیری را که هر ساله و به اشکال متعدد اما با یک هدف مشخص تکرار می شود، مورد تاکید قرار دهیم.
همانطور که آمد تنها گزاره مشترک در توانمند سازی حفظ قدرت در جمهوری اسلامی «گروگانگیری» نیروهای مخالف است. حال این عمل چه در رابطه با دستگیری پدر یک مبارزه کشته شده در راه آزادی وطن پدر پویا بختیاری، منوچهر بختیاری باشد. یا برادران سپهری، بانو فاطمه سپهری باشد و یا کسانی چون «عماد شرقی، سیامک نمازی و مراد طاهباز» و دو تابعیتی باشند که بخشی از آنان پس از سالها در زندان معامله می شوند و به کشورهای دیگر می روند و یا بازخوانی اولین اقدام حکومت اسلامی در رابطه با گروگانگیری دیپلماتهای آمریکایی با وقوع انقلاب ۵۷ در ایران باشد. با این حال در فهم از چنین ماهیت فرومایه و رذیل نیاز است تا به سرچشمه حضور آنان در قدرت سیاسی برگردیم و به بازخوانی نقش عجوبه فساد پرداخته و بار دیگر آنرا مرور کنیم. چه بسا از این خوانش بهتر بشود به ماهیت رژیم مذهبی روحانیت شیعه و اسلام سیاسی در ایران پی برد. به این اعتبار بخشی از اشغال سفارت آمریکا در ایران را مورد بازنشر قرار می دهیم.
در بهمن سال ۱۳۵۷ هجری شمسی اعتراضات اجتماعی برای گذار از رژیم شاهنشاهی بالا می گیرد. و در پی بالا گرفتن اعتراضات و اعتصابات انقلابیون در تهران و نقاط مختلف ایران، شاه با عنوان “تعطیلات” از ایران خارج می شود و به مصر رفته که پس از آن به دلیل بیماری سرطان و دیگر تحولات سیاسی همزان نتوانست هیچگاه به کشور بازگردد. در این رابطه بخشی از اخبار روز جامعه ایران آنزمان را از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ الی تا آبان همان سال مورد بازخوانی قرار می دهیم و نتایج آنرا به خوانندگان می سپاریم:
۲۲ بهمن ۱۳۵۷ – پیروزی انقلاب اسلامی
انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، یکی از شعارهای اصلی حامیان آیتالله خمینی در انقلاب ایران، استقلال از شرق و غرب بود.
۲۵ بهمن ۱۳۵۷ – اولین حمله به سفارت آمریکا
یک گروه مسلح از سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به سفارت آمریکا در خیابان تخت جمشید حمله کرده و سفارت را برای مدتی اشغال میکنند که با تلاش دولت موقت مهدی بازرگان در نهایت از سفارت خارج میشوند. ابراهیم یزدی، وزیر خارجه دولت موقت به سفیر وقت آمریکا در تهران اطمینان داد که امنیت سفارت آمریکا از آن به بعد تضمین خواهد شد.
۲۰ خرداد ۱۳۵۸ – سفر شاه به مکزیک
شاه پس از اقامتی کوتاه در مصر، مدت کوتاهی هم در مراکش و باهاما بود و پس از تصمیم دولت بریتانیا به عدم اعطای پناهندگی سیاسی به او، برای درمان به مکزیک رفت.
۳۰ مهر ۱۳۵۸ – ورود شاه به آمریکا
با وخیم شدن حال جسمانی شاه در خارج از کشور، دولت آمریکا علیرغم وجود برخی مخالفتها در میان مقامات این کشور، اجازه ورود شاه از مکزیک را میدهد و شاه در نیویورک در یک مرکز درمان سرطان بستری میشود. در این رابطه بروس لینگن، دیپلمات آمریکایی و هنری پرشت، مسئول وقت میز ایران در وزارت خارجه آمریکا، به دولت آمریکا توصیه کردند که پذیرش شاه به خاک آمریکا را به تعویق بیندازد. آنان معتقد بودند که پذیرفتن شاه، موجب تضعیف روند عادیسازی روابط ایران و آمریکا خواهد شد و بهانه لازم را برای تندروها برای سقوط دولت بازرگان فراهم میکند. لینگن معتقد بود که این امر موجب سقوط سفارت آمریکا در ایران و به گروگان گرفتن اعضای آن خواهد شد.
۱ آبان ۱۳۵۸ – درخواست استرداد شاه
۳۰ هزار نفر از مردم تهران در مقابل سفارت آمریکا تجمع میکنند و نسبت به اجازه ورود شاه به خاک آمریکا اعتراض کرده و خواستار استرداد وی میشوند. نیروهای چپ معتقد بودند که دولت موقت و وزیر خارجهاش تلاش لازم برای متقاعد کردن آمریکا در نپذیرفتن شاه را انجام نداده و دانشجویان موسوم به خط امام نیز دولت را به همراهی با آمریکا متهم میکردند.
۴ آبان ۱۳۵۸ – جلسه دانشجویان در کوه
چهار روز پس از ورود شاه به آمریکا حدود ۸۰ دانشجو از اعضای انجمنهای اسلامی در دانشگاههای مختلف که تعداد قابل توجهی از آنان دانشجویان دانشگاه پلیتکنیک تهران بودند، در یکی از کوههای اطراف تهران گرد هم آمده و تصمیم میگیرند که در اعتراض به ورود شاه به آمریکا دست به اقدام اعتراضی خاصی بزنند، همین دانشجویان بعدا در جریان اشغال سفارت، رهبری ماجرا را برعهده داشتند. یکی از حاضران در جلسه بعدها در مصاحبهای میگوید: تمام افرادی که در جلسه کوه بودند گفتند میبایست کاری بکنیم و قدمی برداریم. زیرا پای اعتبار کشورمان در میان بود و شرف ما لکهدار شده بود. ما تصمیم گرفتیم قدمی برداریم تا صدای فریاد مردم مظلوم ما به گوشهای تمام دنیا برسد و از طریق مسئله شاه ما میخواهیم نشان بدهیم که آمریکا با نیرنگهای بینالمللی خود چه بر سر تمام جهان آورده است.
آبان ۱۳۵۸- خمینی در جریان تصمیم قرار نمیگیرد
دانشجویان مدافع اشغال سفارت آمریکا، نقشه خود را با محمد موسوی خوئینیها، روحانی نزدیک به بیت آیتالله خمینی مطرح میکنند و وی میگوید: به عنوان اعتراض دانشجویی میتواند محلی داشته باشد، آقای موسوی خوئینی در پاسخ به درخواست دانشجویان برای اطلاع دادن برنامه آنان به آیتالله خمینی نیز با آن مخالفت میکند و استدلال میکند: اگر به امام گفته شود این حرکت دانشجویان به کار حکومتی تبدیل میشود، در صورتی که تسخیر سفارت آمریکا کار مردمی بود نه حکومتی.
۱۰ آبان ۱۳۵۸ – ملاقات بازرگان و برژینسکی
مهدی بازرگان، نخست وزیر موقت ایران به همراه ابراهیم یزدی، وزیر خارجه دولت و مصطفی چمران، وزیر دفاع دولت که برای سالگرد انقلاب الجزایر به این کشور سفر کرده بودند، تقاضای ملاقات با زبیگنیو برژینسکی، مشاور امنیت ملی جیمی کارتر، رئیس جمهور وقت آمریکا را مطرح میکنند و به مدت یک ساعت و ۲۵ دقیقه با او دیدار میکنند. انتشار این خبر در ایران موجب اعتراض انقلابیون شد. آقای بازرگان به دانشجویان معترض به بیعملی دولت موقت توصیه میکند که به خانه بروند و اعتراض نکنند. دانشجویان نیز به این جمعبندی میرسند که “مشی دولت خیلی با فکر انقلابی همخوانی ندارد” و بدین ترتیب دولت در جریان برنامه آنان برای اشغال سفارت قرار نمیگیرد.
در یکی از جلسههای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت نیز محمود احمدینژاد بعنوان نماینده دانشگاه علم و صنعت با ایده اشغال سفارت آمریکا مخالفت میکند و می گوید: باید اول سفارت شوروی را بگیریم. در ثانی اگر هم بخواهیم سفارتهای روسیه یا آمریکا را بگیریم باید برویم دولت را در جریان امر قرار دهیم و بعد این اقدام را انجام دهیم.
۱۲ آبان ۱۳۵۸ – مقدمات پیش از حمله به سفارت
حلقه اصلی دانشجویان مدیریت کننده حمله به سفارت شب پیش از ۱۳ آبان با دانشجویان در دانشگاههای مختلف تماس میگیرند و از آنان میخواهند که ساعت شش صبح روز ۱۳ آبان دور هم جمع شوند. برخی از دانشجویان در خاطرات خود آوردهاند که از روزها پیش از طریق اتوبوسهای دو طبقه شرکت واحد که از خیابان طالقانی رد میشد، داخل سفارت را رصد کرده بودند و برخی نیز از ساختمان مقابل سفارت اینکار را کرده بودند تا برای حمله در جریان محیط داخلی سفارت باشند.
۱۳ آبان ۱۳۵۸ – حمله و ورود به سفارت آمریکا
ساعت ۱۰ صبح حدود ۴۰۰ نفر در حال تظاهرات در خیابان طالقانی به سمت سفارت آمریکا میروند و برخی از آنان از دیوارهای سفارت بالا رفته و وارد محوطه سفارت میشوند. ماموران حفاظت سفارت، به سوی مهاجمان گاز اشک آور شلیک میکنند، اما ورود دانشجویان موسوم به خط امام به داخل سفارت ادامه می یابد. کلانتری و نیروهای کمیته حفاظت از ساختمانها، به محل حادثه اعزام میشوند اما پیش از رسیدن آنان دانشجویان که بازوبند و عکس آیتالله خمینی در دست دارند وارد زیر زمین سفارت شدهاند. دانشجویان خواستار استرداد محمدرضا پهلوی بودند که درآن زمان در نیویورک بستری بود. و در نهایت ۶۶ دیپلمات، کارمند و تفنگدار دریایی آمریکا را گروگان میگیرند.
۱۴ آبان ۱۳۵۸ – رد درخواست اشغال کنندگان از سوی آمریکا
آمریکا درخواست اشغال کنندگان سفارت برای بازگرداندن شاه به ایران رد میکند. جودی پاول، سخنگوی کاخ سفید حضور شاه در آمریکا به علت “اصول و عواطف بشردوستانه” اعلام کرده اما در عین حال از تمایل “قطعی آمریکا به استقرار روابط دوستانه و ثمربخش توأم با احترام متقابل بین دو کشور” سخن میگوید.
خمینی رهبر جمهوری اسلامی، با تایید اشغال سفارت میگوید: امروز در ایران باز انقلاب است. انقلابی بزرگتر از انقلاب اول. در این انقلاب شیطان بزرگ آمریکاست. احمد خمینی، فرزند آیتالله خمینی به نمایندگی از او در سفارت حاضر شده در کنفرانس مطبوعاتی شرکت کرده و مدعی میشود که تمام مردم ایران از عمل دانشجویان پشتیبانی میکنند و این اقدام را تضعیف دولت موقت نمیداند و میگوید: این کار تضعیف دولت نیست زیرا تمام ملت یکپارچه این عمل را تایید میکنند و لابد دولت هم از مردم است.
مهدی بازرگان استعفای دولت موقت را ساعاتی پس از مصاحبه احمد خمینی اعلام می کند. دولت موقت ۲۷۵ روز پس از انقلاب مدیریت کشور را برعهده داشت. با اینکه آقای بازرگان اعلام کرد “دلیل استعفای او اشغال سفارت آمریکا نیست” اما برداشت عمومی خلاف این امر بود. شورای انقلاب از سوی آیت الله خمینی تا برگزاری انتخابات مامور اداره کشور میشود!
۱۳ آبان ۱۳۹۸- ۴ نوامبر ۲۰۱۹
منبع بی بی سی
بخشی از گزارش حنیف مزروعی
by گروه خبر- کمسیون رسانه شورای ملی تصمیم | 6.نوامبر 2023 | اخبار
بازدیدها: 1
گزارش زیر برگرفته از سایت «تارنمای داوطلب» است که نظر به اهمیت آن در رابطه با روشن سازی نقش کارگران در ایران بازنشر می شود. خصوصا این گزارش توجه ویژه ای دارد به «حقوق و سازماندهی مبارزات صنفی» که می تواند برای جامعه کارگری بسیار مفید باشد.
کارگروه خبر کمیسیون رسانه شورای ملی تصمیم
بررسی وضعیت کارگران در اقتصاد ایران
بخش اول؛ کارگران شاغل در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی
تارنمای داوطلب: مشکلات جامعه کارگری بویژه در سالهای اخیر مورد توجه هر چه بیشتر رسانهها بوده است. اعتصابات و اعتراضات کارگری دنبالهدار، دستمزدهای معوقه چندین ماهه و یا چند ساله، عدم دریافت بیمه و خدمات درمانی، تعدد حوادث کارگری در پی ضعف ایمنی و بهداشت کار و سلطه نگرش امنیتی بر سازماندهی نیروی کار از طریق تشکلهای کارگری، از مسائل شایعی است که جامعه کارگری با آن روبه روست. با این حال شناخت وضعیت کارگران، نیاز به دیدهبانی دقیق وضعیت و چالشهای شغلی و حقوقی فراروی نیروی کار در بخشهای مختلف دارد. تارنمای “داوطلب” در تلاش است تا با جمعآوری گزارشهای رسانهای و دادههای موجود به تهیه سلسله گزارشهایی از وضعیت کارگران شاغل در بخشهای مختلف اقتصاد ایران بپردازد که تصویری نسبتا دقیق از وضعیت شغلی، حقوقی، مطالبات و ظرفیتهای احتمالی آنها در سازماندهی ارائه دهد. این گزارشها که به صورت دورهای منتشر خواهند شد، اهداف زیر را دنبال میکنند:
- دستیابی به دادههای کمی و کیفی در خصوص جمعیت شاغل در این حوزهها
- شناخت قوانین و مقررات ناظر بر فعالیت کارگران
- آشنایی با مطالبات حقوقی کارگران
- آشنایی با ظرفیتهای سازماندهی و تشکلیابی کارگران
به همین منظور، در اولین شماره از این سلسله گزارشها به مرور وضعیت کارگران شاغل در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی خواهیم پرداخت. مناطقی که قرار بود قطب اصلی صادرات و رشد اقتصادی کشور باشند، حالا پس از سه دهه از شکلگیری خود، نه تنها آورده قابل قبولی برای اقتصاد کشور نداشتهاند، بلکه با سوءاستفاده از نبود چتر حمایتی قانون کار و عدم برخورداری کارگران از حقوق بنیادین کار، شکل تازهای از بردهداری مدرن را براه انداختهاند.
آمارهای غیررسمی از اشتغال بیش از یک میلیون کارگر در مناطق آزاد حکایت دارد. کارگرانی که ۱۵۱ ماده از ۲۰۳ ماده قانون کار شامل وضعیت آنها نمیشود و عملا از از حقوق کار محرومند. فقدان امنیت شغلی، دست باز کارفرمایان و پیمانکاران در اخراج کارگران بویژه کارگران مطالبهگر و معترض و همچنین ایجاد محدودیت برای شکلگیری تشکلهای کارگری، کارگران شاغل در این مناطق را در وضعیت بغرنجی قرار داده و مناطق آزاد و ویژه اقتصادی را به جزایری دورافتاده از سازوکارها و قوانین داخلی و بینالمللی پیشبینی شده برای حمایت از نیروی کار تبدیل کرده است.
اما مناطق آزاد با چه انگیزه و اهدافی بوجود آمدند؟
بنا به تعاریف بین المللی، منطقه “آزاد” محدوده حراست شده بندری و غیر بندری است که از شمول برخی از مقررات جاری کشور متبوع خارج بوده و با بهرهگیری از مزایایی نظیر معافیتهای مالیاتی، بخشودگی سود و عوارض گمرکی، عدم وجود تشریفات زائد ارزی، اداری و مقررات دست و پاگیر و همچنین سهولت و تسریع در فرآیندهای صادرات و واردات با جذب سرمایه گذاری خارجی و انتقال فناوری به توسعه سرزمین اصلی کمک میکند. همچنین مناطق ویژه “تجاری – صنعتی” را میتوان به صورت زیر تعریف کرد: «به محدوده جغرافیایی مشخص که قوانین گمرکی محدوده گمرکی کشور در آن اجرا نمیشود و به منظور تسهیل در امر واردات و صادرات کالا و حمایت از صنعت داخلی کشور و همچنین جذب فناوریهای نوین در امر تولید و توسعه منطقهای در مبادی گمرکات و نقاط مرزی کشور ایجاد میشود را مناطق ویژه تجاری – صنعتی میگویند. امروزه انواع مختلفی از مناطق ویژه از منطقه آزاد تجاری تا مناطق اقتصادی ویژه، وجود دارند که فعالیت اقتصادی در آنها متفاوت از سایر نقاط کشور است.
سابقه تشکیل مناطق آزاد و ویژه اقتصادی در ایران
مروری بر سابقه تشکیل این مناطق نشان میدهد که در ایران، تلاش برای تشکیل مناطق آزاد تجاری به حدود ۵۰ سال پیش بازمیگردد. در اسفندماه ۱۳۴۹، قانونی تحت عنوان «قانون معافیت از حقوق و عوارض گمرکی کالاهایی که به منظور استفاده، مصرف و فروش وارد بعضی از جزایر خلیج فارس می شوند» به تصویب رسید که به موجب آن به دولت اجازه داده شد در هریک از جزایر خلیج فارس که مقتضی بداند، کلیه کالاهایی را که به منظور مصرف، استفاده و فروش در فروشگاه ها وارد جزیره مذکور می شوند، از پرداخت حقوق و عوارض گمرکی، سود بازرگانی، حق انحصار، عوارض مختلف و حق ثبت سفارش معاف کند.
پس از تصویب این قانون، در سالهای بعد از انقلاب و به هنگام تهیه و تصویب قانون برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی در بهمن ماه سال ۱۳۶۸، به موجب تبصره ۱۹، به دولت اجازه داده شد که حداکثر در سه نقطه از نقاط مرزی کشور، مناطق آزاد تجاری- صنعتی تأسیس کند. دولت سه منطقه آزاد کیش، قشم و چابهار را تأسیس کرد. سپس در اواسط دهه ۸۰ مناطق آزاد اروند، انزلی و ارس و در اوایل دهه ۹۰ منطقه آزاد ماکو تصویب و شروع به کار کردند. هدف از تاسیس این مناطق، جذب سرمایههای خارجی، ایجاد فرصتهای شغلی جدید و کسب درآمد ارزی و افزایش صادرات و مواردی از این قبیل عنوان شده بود. در حال حاضر حدود ۱۰۰ منطقه آزاد و ویژه اقتصادی مصوب در کشور وجود دارد که در فاصله ۱۳۷۲ تا ۱۴۰۰ به تصویب رسیدهاند. بر این اساس، ۱۶ منطقه آزاد تجاری صنعتی و حدود ۸۱ منطقه ویژه اقتصادی در کشور وجود دارد. استانهای هرمزگان، خوزستان، بوشهر، یزد و کرمان بیشترین تعداد مناطق آزاد و ویژه اقتصادی را در خود جای دادهاند. بر اساس گزارشها، سهم بخش خصوصی یا خصولتی از پروژههای منطقه آزاد ۱۰۰ درصد است که اغلب در قالب تفاهمنامههای همکاری بین سازمان مناطق آزاد و قرارگاههای وابسته به سپاه پاسداران جمهوری اسلامی چون قرارگاه خاتمالانبیاء به این گروهها واگذار شده است.
با وجود تلاش حکومت برای رشد کلان اقتصادی در سایه فعالیت این مناطق، بررسیها در یک گزارش پژوهشی در فاصله سالهای ۹۹-۱۳۹۲ نشان میدهد که مناطق آزاد ایران در چهار شاخص اصلی سرمایهگذاری داخلی و خارجی، تولید و صادرات نسبت به سایر مناطق آزاد جهان و حتی سرزمین اصلی عملکرد ضعیف و غیرقابلقبولی داشتهاند. این در حالیست که وضعیت برای نیروی کار شاغل در این مناطق که از شمول قانون کار خارج هستند نیز روز به روز پیچیدهتر میشود.
خروج کارگران از چتر حمایت قانون کار با وضع مقررات صوری!
قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی مصوب ۱۳۸۴، در پنج قسمت و ۲۵ ماده تنظیم شده که به شرح چگونگی فعالیت این مناطق و سازوکارهای حاکم بر آنها میپردازد. مطابق مفاد ماده (۱۶) قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی(قسمت پنجم)، امور مربوط به اشتغال نیروی انسانی و روابط کار، بیمه و تأمین اجتماعی در این مناطق بر اساس مقررات مصوب و جاری در مناطق آزاد تجاری- صنعتی خواهد بود. همچنین بر اساس ماده (۱۷) آییننامه اجرایی قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی، مناطق ویژه مشمول قانون کار نبوده و امور مربوط به روابط کار، قرارداد کار، شرایط کار و مراجع حل اختلاف آنها بر اساس مقررات اشتغال نیروی انسانی در مناطق آزاد تجاری- صنعتی تنظیم میشود.
در عین حال به به موجب مفاد ماده (۱۲) قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری- صنعتی مصوب ۷/۶/۱۳۷۲ مجلس، مقررات مربوط به اشتغال نیروی انسانی، بیمه و تأمین اجتماعی و صدور روادید برای اتباع خارجی مطابق تصویبنامه شماره ۳۳۴۳۳/ت۲۵ک مورخ ۱۶/۳/۱۳۷۳ است. بنابراین کسانی که در این مناطق شاغل هستند تابع این آییننامه بوده و از شمول قانون کار خارج هستند. این مسئله باعث شده تا کارگران شاغل در این مناطق از بسیاری از حقوق بنیادین کار محروم باشند.
۵۱ مادهای که تحت عنوان “مقررات اشتغال نیروی انسانی، بیمه و تامین اجتماعی در مناطق آزاد تجاری و صنعتی” در ۸ فصل تصویب شده به موضوعاتی چون قرارداد و شرایط کار، حل اختلاف کارگر و کارفرما، اشتغال اتباع خارجی و تامین اجتماعی میپردازد. مقرراتی صوری که ظاهرا هیچگونه ضمانت اجرایی ندارد.
بر اساس این مقررات، نظارت بر اجرای مقررات تصویبنامه و رعایت حقوق کارفرمایان و کارگران و انجام تعهدات پیشبینی شده در ارتباط با قرارداد کار به سازمان منطقه سپرده شده است. ماده ۵ این تصویبنامه، وزارت کار را موظف کرده که با هماهنگی سازمان هر منطقه، واحد کار و خدمات اشتغال را در هر یک از مناطق آزاد ایجاد کند و تنظیم امور بازار کار، نظارت بر مسائل حفاظت و بهداشت کار و سایر موارد را بر عهده بگیرد. از جمله مهمترین موارد نقض حقوق کارگران در این تصویبنامه میتوان به این موارد اشاره کرد:
- فقدان امنیت شغلی و دست باز کارفرمایان در اخراج کارگران با استناد به ماده ۳۴ تصویبنامه
- عدم برخورداری از بیمه تامین اجتماعی با استناد به مفاد ۴۶ تا ۵۰ تصویبنامه
- تبعیض در تعداد مرخصیهای سالانه کارگران شاغل در این مناطق(۲۰ روز) و سایر کارگران(۳۰ روز) بر اساس ماده ۲۶ تصویبنامه
- عدم برخورداری از حق تشکلیابی با وجود تاکید ماده ۵۱ بر اجرای مقاولهنامههای بینالمللی
اخراج آسان کارگران با چراغ سبز هیاتهای حل اختلاف
یکی از نکات قابل توجه در این تصویبنامه به موضوع اخراج کارگران و نقش هیات حل اختلاف در تنظیم روابط کار میان کارگر و کارفرما در مناطق آزاد برمیگردد. بر اساس ماده ۲۹، هر گونه اختلاف ناشی از اجرای مقررات این تصویبنامه و قرارداد کار که بین کارگر و کارفرما رخ دهد بدواً از طریق سازش حل خواهد شد. همچنین بر اساس ماده ۳۰ این تصویبنامه شامل ترکیب هیات حل اختلاف را شامل کارفرما یا نماینده تامالاختیار او، کارگر یا نماینده تامالاختیار او و نماینده سازمان منطقه میشود.
نکته قابل توجه در ارتباط با نقش هیات اختلاف در رسیدگی به حل اختلافات میان کارگر و کارفرما در مناطق تجاری و صنعتی، به ماده ۳۴ مقررات اشتغال نیروی انسانی شاغل در این مناطق برمیگردد. بر اساس ماده ۳۴، هر گاه اخراج کارگر از سوی هیأت رسیدگی موجه شناخته نشود، کارفرما مخیر خواهد بود تا کارگر را به کار برگردانده و حقوق ایام بلاتکلیفی او رابپردازد.
گزارشها نشان میدهد که با استناد به ماده ۳۴ مقررات اشتغال، کارگرانی که به استخدام شرکتهای مستقر در این مناطق درمیآیند، به راحتی و با سوءاستفاده کارفرمایان از این ماده اخراج میشوند و قانون هم ضمانتی برای حفاظت از آنها قائل نیست؛ حتی اگر اخراج آنها موجه تشخیص داده نشود، شرکتها مخیر هستند که آنها را بپذیرند یا نپذیرند.
بیمه شامل حال کارگران مناطق آزاد نمیشود
این در حالیست که به دلیل خارج کردن این کارگران از شمول قانون کار، “بیمه” نیز شامل حال کارگران شاغل در مناطق آزاد نمیشود. مفاد ۴۶ الی ۵۰ مقررات اشتغال نیروی انسانی، بیمه و تأمین اجتماعی6 در مناطق آزاد تجاری- صنعتی ضمن آنکه نظارت بر اجرای مقررات این تصویبنامه و رعایت حقوق کارفرمایان و کارگران و انجام تعهدات پیشبینی شده در ارتباط با قرارداد کار را بر عهده سازمان منطقه گذاشته، این سازمان را مکلف به ارائه برخی خدمات از جمله خدمات درمانی و رسیدگی به امور بازنشستگی کرده است. بر اساس این مفاد، سازمان هر منطقه آزاد مکلف است رأساً یا با مشارکت سازمان تأمین اجتماعی و یا شرکتهای بیمه نسبت به تأسیس “صندوق یا صندوقهایی” بهمنظور ارائه خدمات درمانی، غرامت دستمزد ایام بیماری، بارداری، ازکارافتادگی جزئی و کلی، بازنشستگی، فوت و سایر موارد مربوط برای کارکنان مشمول اینمقررات در مناطق آزاد اقدام کنند. قانونگذار در ارتباط با این موارد، حقوق مشابهی را نیز برای اتباع خارجی قائل شده است. با وجود این تاکیدات اما، عملا بسیاری از کارگران این مناطق از داشتن بیمه محرومند و یا به صورت کامل از مزایای بیمهای برخوردار نمیشوند.
فقدان حق تشکلیابی و بیصدایی در شورایعالی کار
نقض گسترده حقوق کار در حالی اتفاق میافتد که به دلیل فقدان حق تشکلیابی، کارگران شاغل در این مناطق حتی امکان راهاندازی تشکلهای شبهحاکمیتی سهگانه همچون شورای اسلامی کار، انجمن صنفی و یا برخورداری از نمایندگان کارگری را ندارند! این مسئله در عین حال منجر به عدم تعیین نمایندهای برای دفاع از حقوق کارگران شاغل در مناطق آزاد در سطوح کلان سیاستگذاری، همچون شورایعالی کار شده است.
با وجود اینکه در آخرین ماده از مفاد مقررات اشتغال نیروی کار در این مناطق بر لزوم رعایت مقاولهنامهها و توصیهنامههای سازمان بینالمللی کار تاکید شده، اما عملا گزارشهای منتشر شده پیرامون نقض گسترده حقوق کارگران نشان دهنده آن است که خارج بودن از شمول قانون کار و باز بودن دست کارفرما برای اخراج آسان نیروی کار با برخوردهای سلیقهای، منجر به فقدان امنیت شغلی و نقض اصل سهجانبه گرایی در تصمیمات مشترک کارگر، کارفرما و دولت شده است.
علاوه بر موارد فوق، کارگران شاغل در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی در بحث حقوق و دستمزد و همچنین مرخصیهای سالانه نیز با تبعیضهای غیرعادلانهای مواجهاند. با وجود اینکه ماده ۲۶ مقررات اشتغال نیروی انسانی در مناطق تجاری و صنعتی، تاکید کرده که حداقل مزد پرداختی در مناطق، نباید کمتر از حداقل مزد قانونی کشور باشد، مزد این گروه از کارگران عمدتا به صورت منطقهای تعیین میشود و مصوبه حداقل مزد سالانه کارگران که توسط شورایعالی کار تعیین میشود، شامل حال کارگران مناطق آزاد نمیشود. همچنین در حالیکه طبق مفاد قانون کار میزان مرخصی استحقاقی کارگران در سال معادل ۳۰ روز است، ماده ۲۴ مقررات اشتغال نیروی انسانی در مناطق تجاری و صنعتی، مرخصی استحقاقی سالانه کارگران را جمعاً بیست روز در نظر گرفته است. یعنی ۶ روز کمتر از سایر کارگران.
فقدان امنیت شغلی برای فعالان کارگری در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی
چنانکه اشاره شد، بخش بزرگی از فعالیت های اقتصادی در مناطق آزاد عمدتا به دست پیمانکاران نیروی انسانی سپرده میشود. به این ترتیب پیمانکاران که نقش واسطه را در فرآیندهای اقتصادی بازی میکنند، اقدام به استثمار هرچه بیشتر نیروی کار میکنند و هر زمان با مقاومت یا مطالبهگری برخی از کارگران مواجه میشوند با استفاده از ظرفیتهای پیشبینی شده در مصوبه مربوط به مقررات اشتغال نیروی کار در این مناطق، براحتی آنها را اخراج میکنند. این اخراج به معنای قرار گرفتن کارگر مذکور در لیست سیاه سایر شرکتهای این مناطق است. لیستی که میتواند به قیمت خانهنشینی او تمام شود.
نمونه قابل توجهی از کارگران شاغل در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی که با چالشهای زیادی در مسیر شغلی خود مواجه هستند، کارگران صنایع نفت، گاز و پتروشیمی بویژه کارگران دارای قراردادهای موقت و کارگران پروژهای شاغل در این مناطق هستند. ساعات طولانی (۱۲ تا ۱۶ ساعته) وسخت کار و دوری از خانواده در کنار نقض گسترده حقوق کار، فقدان امنیت شغلی و عدم وجود شرایط مناسب رفاهی برای اقامت نیروی کار در این مناطق، منجر به برگزاری اعتراضات کارگری زیادی در این مناطق شده است. این اعتراضات بویژه در میان کارگران پروژهای و قراردادی از گستردگی بیشتری برخوردار بوده است.
در این میان برخی از فعالان کارگری شاغل در این مناطق بویژه در دو دهه گذشته تلاشهای زیادی برای سازماندهی مطالبات کارگری و ایجاد تشکلهای صنفی مستقل انجام دادهاند. از جمله این اقدامات میتوان به تلاش برای راهاندازی یک تشکل کارگری مستقل به نام “اتحادیه کارگران پروژهای” در سالهای ابتدایی دهه ۸۰ اشاره کرد که در پی سرکوب و بازداشت فعالان آن به نتیجه مطلوب نرسید. با این حال در پی گسترش اعتراضات کارگری در سالهای اخیر، دولت مجوز تشکیل انجمن صنفی کارگران پالایشگاههای نفت و گاز پارس جنوبی را صادر کرده است. مجوزی که البته منجر به مصونیت شغلی و حرفهای نمایندگان کارگری حاضر در این انجمن هم نشد و به باور فعالان کارگری نمیتوان از سازوکار مداخلهپذیر آن برای سازماندهی کنشهای کارگری و یا به عنوان اهرم فشاری برای پیگیری مطالبات کارگری استفاده کرد. تنبیه و اخراج از کار، بازداشت و پروندهسازی امنیتی و قضایی علیه فعالان کارگری ، بخشی از رویه نظارتی و کنترلی حاکم بر این مناطق است که در سالهای اخیر با شدت بیشتری در جریان بوده است.
جمعبندی
با وجود انتقاد از عملکرد مناطق آزاد و ویژه از سوی کارشناسان اقتصادی، حاکمیت بویژه در سه سال گذشته به دنبال توسعه مناطق آزاد و ویژه اقتصادی است. تنها در فاصله سالهای ۱۴۰۰ تاکنون ۱۳ منطقه ویژه اقتصادی و هفت منطقه آزاد تجاری-صنعتی به تصویب رسیده است که نشاندهنده رشد کمی و صعودی تعداد این مناطق در سالهای آینده است. اهداف دولت از افزایش تعداد مناطق آزاد و تجاری و میزان تحقق این اهداف، ایجاد انگیزه برای فعالان اقتصادی و رشد سرمایهگذاری در این زمینه است. با این حال هیچ چشمانداز مثبتی در برنامههای دولت برای حمایت از حقوق کارگران این مناطق دیده نمیشود. گرچه در سالهای اخیر گزارشهایی مبنی بر تشکیل کمیتهای سه جانبه و ورود شورایعالی کار به مشکلات کارگران این مناطق منتشر شده، اما عملا هنوز تغییری در وضعیت کارگران مناطق آزاد و ویژه رخ نداده است. فعالان کارگری میگویند، عدمانسجام در حوزه تصميمات کارگري و کارفرمايي مناطق، ضعف نظارتها و دوگانگي مديريتي در حوزه روابط کار، کارگران شاغل در اين مناطق را دچار سردرگمي کرده است. به گفته آنها نه با جرح و تعدیل مقرراتی چون مقررات اشتغال در این مناطق که تنها با اجرای بلامنازع قانون کار و ایجاد تشکلهای کارگری میتوان تا حدی به کند شدن روند استثمار گسترده کارگران شاغل در این مناطق خوشبین بود.
نوامبر ۲۰۲۳
منبع- davtalab.org
