بازدیدها: 3

آخوندیسم به عنوان نوعی مَشی سیاسی را شاید بتوان این گونه تعریف کرد:

روش و منشی که در آن برای حفظ قدرت و تامین منافع مالی و معنوی روحانیون و آخوندهای معمم و مُکلا استفاده ازهر وسیله و حربه ای، از فریب و دروغ وخدعه و توریه و تقیه تا آلوده ترین و ضد انسانی ترین وسایل و ابزار، مجاز و بلامانع وقابل توجیه است. مذاکره با دشمن و مخالف هم به همین مَشی و روش و منش گره خورده است، زمانۀ هرنوع مذاکره، جمهوری اسلامی علاوه بر کاربُردِ وسایل و ابزار اشاره شده ، ده ها آیه و روایت و حدیث برای مجاز و مشروع بودنِ انجام مذاکره نازل و جار می زند با تاکید بر اینکه در هر مذاکره منافع ” امت مسلمان”یعنی آخوندیسم و پیروان می باید در اولویت قراربگیرد. البته مذاکرۀ آخوندیستی معنای توطئه و نقشه برای ترور طرفِ مذاکره هم می دهد، که نمونه اند مذاکره اسدالله لاجوری با سردبیر نشریه کار فدائیان اکثریت ومذاکره با قاسملو و… که خون طرف مذاکره را ریخته اند.(1)

در بساط مذاکره های جمهوری اسلامی با دشمن و مخالف یکی از تاثیرگذارترین نیروهای تهیجی و تبلیغی مداحان هستند که برای روحیه دادن به امت اسلامی و مصارف داخلی با “رجزخوانی” وارد میدان می شوند، موجوداتی که از گونه و راستۀ نوعی از لات ها و قَدَرترین آوازه‌گران خرافه و خشونت هستند.(2)

در هیاهوی مذاکره امریکا و ایران بیش از پیش بانگ رجزخوانی در معنای بلوف زدن و خالی بندی سیاسی این جماعت هم عربده وار بلند تر شده است.

در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما رجزخوانی از نوع شاخ و شانه کشیدن های حاج احمد واعظی در باب مسئله و مذاکره ی هسته ای را داشتیم:

بی بی جانم

هرچه تهدید و یا هرچه که تحریم شویم

به خداوند محال است که تسلیم شویم

…..

ای دشمن زهرا و علی ننگت باد

کم تر ای بی سرو پا زمزمه جنگت باد

…..

و اگررهبرمن رخصت پیکار دهد

به خدا سرزتن نحس تو سرکش بزنم

دفتر و میز و گزینه هایت آتش بزنم”

…..

مدتی ست جنگ اسرائیل و فلسطین و موضوع مذاکرۀ هسته ای ناهار بازارِ رجز خوانی های مداحان بیت شده اند. مداح جوان “دانشگاه فرستاده شده” ومورد علاقه بیتِ رهبری، کربلایی حسین طاهری جای حاجی احمد واعظی و سعید حدادیان و محمود کریمی را که بر کرسی های استادی دانشگاه ها نشانده شده اند را گرفته است، و فراتر ازآتش زدن ” دفتر و میز و گزینه” های مذاکره، حیدر حیدر گویان هل من مبارز می طلبد.

ستایشگران وذاکران اهل بیتِ عصمت و طهارت، حیله گرانه برای جلب جوانان و تخدیر و بد آموزی به شیوه های تهیجی و تبلیغی “مدرن” روی آورده اند. غّرا خوانی، مرصع خوانی، روضه خوانی و نوحه خوانی جای خود را به ترانه خوانی و رجز خوانی و شعار دهی (دَم دادن) داده اند، حتی در رجز خوانی ها از بیان آهنگین، بیانی که با الحان موسیقی آمیخته است، و ازکلام و فنون دراماتیک ‌ساز و سبک پاپ و رپ و راک سوء استفاده می کنند.(3)

***

1- قربانیان “مذاکره با جمهوری اسلامی”، مسعود نقره‌کار

2- قَدَرترین سازمانِ آوازه‌گریِ خرافه و خشونت، مسعود نقره‌کار

3- عربده‌کشی و چاپلوسی یک مداح در حضور خامنه‌ای برای فتح قدس

4- کربلایی حسین طاهری| وقت پیکاره