بازدیدها: 4

مسعود نقره کار

ناباورانه و تکان دهنده است.

خودکشیِ هنرمندان رو به افزایش است، خودکشی کسانی که تصور شده است بیش از دیگران می باید ستایشگر زندگی  و گریزان از مرگ، وآفرینشگرِ واقعیتی صیقل خورده و تلطیف شده و زدوده از رنج های انسان باشند. از هنگام انتشار پژوهش “خودکشی هنرمندان – تراژدی رنج های خلاق” که در سال2021 (بهار 1400) منتشر شد تاکنون سیاهۀ بلندی برنام های صدها تن از هنرمندانی که خودکشی کردند، و در این کتاب به آن ها اشاره شده، افزوده شده است.

 از تازه ترین خبرها، خبرخودکشی حامد صفائی ست، از چهره های خلاق سینمای میهنمان، بازیگر، کارگردان،

 نمایشنامه نویس و فیلمساز.

  خودکشی هنرمندان، به دلایلِ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، و یا بیماری‌های روانی وعصبی و پاره‌ای بیماری‌ها و ناتوانی‌های جسمی اتفاق می افتد. در بررسی خودکشی هنرمندان عوامل فردی و اجتماعی مشخص را می‌باید در نظر داشت، نمی‌توان برداشت و قضاوت و تحلیل یکسانی از خودکشی هنرمندان ارائه داد. اینکه چرا در میان هنرمندان، به ویژه شاعران و نویسندگان، نقاشان و اهل سینما و موسیقی میزان خودکشی بیشتر است نیز هنوز پاسخ روشنی داده نشده است، اما روشن است که چرائی و چگونگی  خودکشی هنرمندان با خودکشی در دیگر گروه‌های اجتماعی تفاوت هائی دارد.

برخی تفاوت‌ها که در چرائی و چگونگی خودکشی هنرمندان مطرح شده‌اند، این ها هستند:
ویژگی‌های ذهنی- روانی و شخصیتی هنرمندان، افزایش میزان و کیفیت حساسیت‌های حسی وعاطفی، توانائی تخیل و تجسم، آستانه‌ی تحمل پذیری دررابطه با نابسامانی‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و هنری و رخدادهای محیط زندگی و  رنج‌ها و آسیب های فردی و خانوادگی، میزان ناسازگاری با آنچه در زندگی روزمره با آن‌ها مواجه می‌شوند، و ویژگی پرسشگری و مشاهده گری هنرمندان با افراد غیر هنرمند ودیگر گروه های اجتماعی متفاوت است. هنرمندان نسبت به کشمکش‌ها، سازگاری و ناسازگاری های درونی خود نیز حساس تر برخورد می‌کنند، کشمکش‌ها و درگیری هائی که در رابطه با زندگی، زن، عشق، مرگ، چگونه مُردن و پدیده‌های دیگرانسانی و اجتماعی دارند.

در تداوم و گسترش فاجعه خودکشی هنرمندان در میهنمان نقش ستمگری های چندگانه، سرکوبگرانه و بحران آفرینی در

همه سطوح زندگی اجتماعی، به ویژه فرهنگ کُشی و هنرستیزی حکومت اسلامی را نمی باید دستِ کم گرفت.

…….

از فیس بوک مسعود نقره کار