تئوری” همه با هم” یک تئوری، گفتمان و شعار دموکراتیک است، و می‌توان آن را مترادف و همسنگِ همگرائی، همکاری، همیاری و ائتلاف قلمداد کرد. البته تفاوت‌های هم صدایی، همدلی وهمگرائی با ائتلاف، اتحادعمل، اتحاد و وحدت روشن است اما حتی اگر پذیرفته شود که از”همه با هم” انتظار حرکتی وحدت طلبانه است بازمی باید توجه داشت که آغازدستیابی به ” وحدت ” عبوراز دروازه هم صدایی، هم دلی و همکاری سیاسی ست.
” بدون پیشبرد سیاستِ “همه باهم” درمبارزه علیه حکومت اسلامی وقت وانرژی تلف خواهیم کرد. می‌توانیم با حفظ استقلال نظری، سیاسی وتشکیلاتی، بی آنکه هویت و ایده‌هایمان را نادیده انگاریم ” همه با هم” در تفاهمی عمومی بر محورخواست‌های مشترک ِ دمکراتیک گردهم آئیم و با برنامه و سازمان یافته در راستای تحقق ایده‌ها و خواست‌هایمان عمل کنیم. “همه با هم” وفاق و جنبش ملی را تقویت و مستحکم خواهد کرد، ” همه باهم”‌‌ای که خواستار سرنگونی حکومت اسلامی ست و آزادی، دموکراسی، حقوق بشر، سکولاریسم وعدالت ملکه فکرش است، به آن‌ها باور دارد و درراه تحقق آن‌ها گام برخواهد داشت. “
شعارو گفتمان” همه با هم ” برای براندازی حکومت اسلامی تاکتیکی‌ست کارآ و اثربخش در پیوندی ارگانیک با استراتژی‌ای که رفاه، آزادی، همبستگی وعدالت برای مردم میهنمان به ارمغان خواهد آورد. “همه باهم”‌ای که نه یک پیوند حزبی و تشکیلاتی ست، و نه یک رابطه مکانیکی میان افراد و جمع‌ها. این همه باهم بازتاب ایده ومنافع یک طبقه یا گروه اجتماعی یا شخصیت سیاسی و فرهنگی نیست، منافع میهن ومردم، منافع ملی چسبِ این” همه باهم” است، همه با هم”‌ای فرا ساختاری و فراحزبی، و نماد دموکراسی پلورالیستی که منافع ملی، رفاه عمومی و سعادتمندی مردم را هدف گرفته است. فقط ” همه با هم” می‌توانند پروژه‌های کلان ملی را به موفقیت و پیروزی برسانند
فقط و فقط ” همه باهم” می‌توانیم حکومت اسلامی را براندازیم وجایگزینی مردمی، دمکرات و سکولار جای آن بنشانیم. هیچ کدام از طبقه‌ها و گروه‌های اجتماعی، حزب‌ها و سازمان‌های سیاسی، شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی (به ویژه از خارج از کشور) به تنهائی قادربه هدایت و رهبری جامعه درعبورکامل از حکومت اسلامی و برقراری آزادی، دموکراسی، عدالت و حقوق بشردرمیهنمان نخواهند بود.
گفته شده و باز باید گفته و تکرار شود که در فرایندی دموکراتیک همه آنان که خواست‌های مورد توافق و مشترک آزادیخواهانه و عدالت جویانه دارند، به همکاری، همگرائی و ائتلاف روی آورند و با چشم انداز تحقق آزادی و رفاه و عدالت علیه مخالفان و دشمنان آزادی و دموکراسی فعالیت و مبارزه کنند. این آغاز تدارک راه گذر از جمهوری اسلامی و روندی برای درک و فهم رقابت سیاسی، مشارکت سیاسی، پذیرش حق مدنی و سیاسی یکدیگر و بر آمد و تقویت اعتماد سیاسی خواهد شد. برداشتن چنین گامی از سوی اپوزیسیون حکومت اسلامی در عمل سبب افزایش نفوذ و اعتبار اپوزیسیون در میان مردم و افکار عمومی، و سبب دلگرم تر و امیدوارترشدن آنان در پشتیبانی از این همکاری و همگرائی و ائتلاف، و در نهایت گسترش و تقویت پیکار سیاسی مردمی به عنوان خواستی استراتژیک را دستاورد خواهد داشت
بدیهی ست و تجربه نیز محک زده است که در یک حرکت همگرایانه و ائتلافی اگر هر شخصیت و جریان سیاسی صرفا” بخواهد نظام سیاسی و حکومت مورد نظرش را تبلیغ و ترویج کند و تلاش کند درستی و صحت آن را به کرسی بنشاند، سرنوشت همکاری و همگرائی و ائتلاف همان خواهد شد که بیش از ۴۴ سال تجربه کرده‌ایم، یعنی فاتحه خوانی بر گور همکاری و همگرائی و ائتلاف. در یک همکاری و ائتلاف سیاسی طرح و بحث و جَدَل در بارۀ شکل و محتوی حکومت مورد نظر طیف‌های سیاسی مختلف، به عنوان موضوعی ائتلافی، کار را به انشقاق و انشعاب و تنش خواهد کشاند. هرحزب و سازمان، و هر فردی می‌تواند حکومت مورد نظر خود را بیرون از وفاق ” همه با هم” تبلیع و ترویج و در راستای تحقق‌اش فعالیت و مبارزه کند. حیطه وفاق ” همه با هم” عرصه فعالیت حول شعارها و خواست‌های مشترک است. پس از دفع شّر و مانع حکومت اسلامی در فضائی آزاد و دموکراتیک، و حاکمیت فضائی چند صدائی، و شکل گیری نهاد وارگان انتخابیِ تصمیم گیرنده (مثل مجلس مؤسسان)، مردم از میان پیشنهادهای متنوع و متفاوت حکومت مورد پذیرش‌شان را انتخاب خواهند کرد.
تنوع طیف‌های مختلف سیاسی در همکاری، همگرائی و ائتلاف ” همه با هم” تجلی چند صدائی بودن حرکت بر بنای توافق با خواست‌های مشخص ومقطعی است. “همه باهم” پیش زمینه و زمینه بیرون آمدن از قالب‌های خشک و ماسیدۀ باورهای فرقه گرایانه و خودمحورانه خواهد شد، و بر بستری واقع بینانه به رشد فرهنگ سیاسی دموکراتیک، فرهنگ تحمل دیگری و بر کشیدن به ائتلافی عقلانی نیز یاری خواهد رساند. همه باهم بستری ست برای آموختن و به کار گیریِ شاخص‌های مردم سالاری در حضور زمینه‌ها و پیش زمینه‌های گوناگون فکری، نظری و رفتاری، و یکی از راه‌های غلبه بر بدگمانی‌ها و توطئه بینی‌ها ست، مسیری برای بازسازی و ایجاد اعتماد به عنوان سرمایه اجتماعی ست.
ارتباط ناگسستنی میان “همه باهم” و سرنگونی حکومت اسلامی را انکار نکنیم. “همه باهم” برایند نیروی آزادیخواهان، عدالت جویان و ترقی خواهان در مبارزه‌ای هدفمند و تائیر گذار برای حصول آزادی و عدالت خواهد بود، هیچ راهِ مطمئن تری برای آمادگی در برابر چالش‌های بزرگ ِ پیشاروی وتضمین پیروزی آزادیخواهان و عدالت جویان سرزمین مان وجود نخواهد داشت.
آیا چهل و چهار سال تجربه برای درک و فهمِ این واقعیت کافی نیست؟ و آیا نمایش حماسیِ شور و شعور، و شعارها و خواست‌های نو جوانان و جوانانی که جنبش زن، زندگی، آزادی برپا داشته‌اند دیده و شنیده شده؟
“نترسید، نترسید، ما “همه با هم” هستیم!”