by شورای ملی تصمیم | 7.اکتبر 2025 | Allgemein
بازدیدها: 25
گزارش نشست همگانی اعضای شورای ملی تصمیم ایران که در تاریخ ۱۲ مهر ۱۴۰۴ برگزار شد، توسط گرداننده جلسه به اعضا ارائه گردید.
تلاش برای ائتلاف و اتحاد
در ابتدای جلسه تأکید شد که تلاش برای تشکیل جلسات متعدد با هیئت‌های نمایندگی جریانات سیاسی و افراد سیاسی مستقل به‌منظور تعامل و ائتلاف، از وظایف ذاتی شورای ملی تصمیم ایران است. هدف این تلاش‌ها، رسیدن به پارلمان سیاسی یا کنگره اپوزیسیون است و تمامی اعضای فعال و به‌ویژه هیئت مدیره کنونی، تلاش‌های بسیاری برای ایجاد ائتلاف بین نیروهای دموکراسی‌خواه به کار برده‌اند.
بحث و نقد داخلی (انتقاد از خود)
حاضران در جلسه، نظریات خود را پیرامون راه پیش روی شورا در آینده بیان کردند. این جلسه در حقیقت نوعی “انتقاد از خود“ و ارائه پیشنهاد راهکارها با احساس مسئولیت واقعی، صمیمانه، رفیقانه، انسان‌گرایانه و از سر شکیبایی برای کمک به نجات ایران از شرایط کنونی بود.
موضوع استعفای سخنگو
طرح استعفای یکی از دو سخنگوی شورا، مطرح شد. ایشان در پیامی که با اعضا در میان گذاشتند، خواهان حفظ آرامش شدند و اعلام کردند که فعلاً خانم شهلا انتصاری سخنگوی شورای ملی تصمیم هستند و نیازی به تصمیمات عجولانه نیست. دلایل این استعفا به‌طور مفصل بررسی شد و همه متعهد شدند برای رفع مشکلات و نواقص، تلاش خواهند کرد.
نکات مطرح شده توسط حاضران
- یکی از حاضران بر لزوم رسیدگی به مسائلی که سخنگوی مستعفی مطرح کرده بودند، تأکید کرد.
- یکی دیگر از حاضران اظهار داشت که مشکل امنیتی باید بررسی و حل شود؛ این مقدم بر هر کار دیگر است و مشکلات دیگر (سیاسی و تشکیلاتی) از نظر او روشن هستند. مدیر جلسه نیز اعلام کرد که مسائل امنیتی در جای خود بررسی شده و گزارش آن داده خواهد شد.
- سخنگوی شورا درباره ماهیت دموکراتیک شورا و طبیعی بودن وجود نظرات متفاوت و گاهاً متناقض و متضاد صحبت کرد و این تفاوت را، اصل شورا با جریانات حزبی و سیاسی دانست. او تأکید کرد که مرتب با سخنگوی مستعفی در تماس است.
- یکی از حاضران علاوه بر مسائل دیگر، بر لزوم تدوین آیین‌نامه داخلی تأکید کرد.
- یکی دیگر از حاضران اشاره کرد که عقیده دیگران می‌تواند درست باشد و نباید بر درست بودن نظر خودمان اصرار داشت؛ او بر برنامه‌محور بودن شورا، داشتن برنامه مشترک، لزوم برگزاری انتخابات سالانه برای پرهیز از فردمحوری، و نیز مشارکت و تعهد مساوی همه اعضا تأکید نمود.
- یکی از حاضران پیشنهاد داد هنگام عضوگیری باید بررسی‌های امنیتی صورت گیرد تا شبهه‌های بعدی ایجاد نشود.
- یکی دیگر از حاضران یادآوری کرد که جدایی‌ها کمکی به اهداف بزرگ شورا نمی‌کند و پیشنهاد کمیسیون آموزش را یادآور شد.
- یکی از حاضران نیز گفت آوردن اعضای جدید مستلزم استفاده از توانایی‌های آنان است.
- یکی دیگر از حاضران به موضوع اطلاعیه‌های طراحی‌شده برای انحلال شورا اشاره کرد و با استناد به ماده ۲۵ اساسنامه تأکید کرد که هیچ‌کس نمی‌تواند به هر عنوان انحلال شورا را اعلام کند؛ زیرا این موضوع ربطی به مؤسسان ندارد و تنها با رأی دو سوم اعضا در دو نشست پیاپی امکان‌پذیر است.
تصمیمات و برنامه‌ریزی‌های آتی
مجمع عمومی و انتخابات هیئت مدیره جدید
- کارگروه تدارک: در پایان، مسئول تدارک مجمع عمومی، اعضای ۵ نفره کارگروه برگزاری را معرفی کرد. اعلام شد که بحران‌ها ریشه در عدم برگزاری مجمع عمومی و نداشتن قانون مصوب دارد.
- داوطلبان: اگر داوطلبی برای پیوستن به کارگروه هست، باید به مسئول برگزاری انتخابات اعلام کند.
- زمان‌بندی: تصمیم گرفته شد که تا یک ماه بعد، مجمع عمومی حتماً برگزار شود.
- روند تصویب و استعفا: اسناد و مدارک برای همه اعضا فرستاده می‌شود و گزارش جامع هیئت مدیره قرائت خواهد شد. پس از تصویب اساسنامه، گروه هیئت مدیره موقت استعفا می‌دهند و بلافاصله کاندیداها خود را معرفی می‌کنند و رأی‌گیری آغاز می‌شود.
حقوق و مشارکت اعضا
- همه اعضا می‌توانند کتبی نظرات، نقدها و پیشنهادات خود را در فاصله یک ماه کنونی با کمیته تدارک مجمع عمومی در میان بگذارند.
- همه می‌توانند کاندید شوند. حق رأی دادن، کاندید شدن و کاندید کردن دیگران برای تک‌تک اعضا فراهم شده است.
نگاه راهبردی و بیانیه پایانی
- دیدگاه شورا: تشکیل کنگره یا پارلمان دموکراسی‌خواهان با حضور احزاب، سازمان‌ها و نهادهای دموکراتیک و صنفی، شانس نجات ایران از شرایط کنونی و گام نهادن به سوی ایرانی آگاه، آزاد و آباد خواهد بود.
- یکی از حاضران تأکید کرد: احترام و حرمت همه عزیزان داخل زندان واجب است.
- بیانیه انحلال: در خصوص بیانیه منتشر شده که خواهان انحلال شورا بود، تصمیم جمعی گرفته شد که لازم به پاسخ‌دهی نیست.
- گزارش نقض حقوق بشر: خبر بالا بردن احکام اعدام، و کشتار شش ایرانی در زندان سپیدار اهواز و یک ایرانی دیگر در زندان سنندج بیان شد.
- بیانیه نهایی: شورای ملی تصمیم ایران این کشتارها را ادامه ضعف رژیم در پاسخگویی به درخواست‌های به‌حق مردم ایران همچون داشتن آب، برق، نان، کار، مسکن، آزادی، رفاه، شادی همگانی، اینترنت پرسرعت مجانی و بدون سانسور، زیست‌بوم سالم و هوای پاک می‌داند.
ایمیل برای ارسال نظرات: shoramellitsmm@gmail.com
by شورای ملی تصمیم | 30.ژوئن 2025 | مقالات
بازدیدها: 7
تاریخ گواه آن است که حکومت‌های استبدادی، در پی جنگ‌ها و بحران‌های خارجی، اغلب به سرکوب مردم خود روی می‌آورند. جنگ‌ها ویرانگری و نقض حقوق بشر را در‌پی دارند.حمله اسرائیل به زندان اوین که در روز روشن و در حضور خانواده‌ها و مراجعان انجام شد، بدون شک نمونه‌ای بارز از جنایت جنگی است. همچنین در شرایطی که مردم ایران هنوز از فشارهای ناشی از جنگ اخیر رهایی نیافته‌اند، موج تازه و گسترده‌ای از بازداشت شهروندان آغاز شده است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد این بازداشت‌ها اغلب بدون رعایت اصول و تشریفات قانونی و بدون ارائه‌ی دلیل یا مدرک مشخص انجام می‌گیرند.ظاهراً اتهام رایج در بسیاری از این موارد «جاسوسی» است. اما تجربه، شواهد تاریخی و حتی اعترافات شماری از مقام‌های پیشین و کنونی جمهوری اسلامی نشان می‌دهد بیش از مردم عادی، لایه‌های درون ساختار قدرت، سال‌هاست در معرض نفوذ اطلاعاتی بیگانگان قرار دارند.
در چنین فضایی، به روال گذشته، تداوم رویکردهای امنیتی در سطح جامعه، به جای شفافیت و پاسخگویی به ابزاری برای تشدید سرکوب در دوران پساجنگ بدل شده است.
بسیاری از خانواده‌های بازداشت‌شدگان از وضعیت و محل نگهداری عزیزان خود بی‌اطلاع‌اند. زندانیان بندهای عمومی زندان اوین به زندان‌هایی در اطراف تهران منتقل شده‌اند و در شرایطی دشوار، غیرانسانی و طاقت‌فرسا نگهداری می‌شوند. همچنین هیچ اطلاع‌رسانی رسمی درباره‌ی وضعیت زندانیانی که پیش‌تر در بندهای امنیتی یا سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شدند، منتشر نشده است.
ما، امضاکنندگان این بیانیه، با ابراز نگرانی عمیق نسبت به وضعیت مبهم، ناعادلانه و غیرانسانی زندانیان سیاسی و عقیدتی، خواهان توقف فوری اعدام‌ها، پایان دادن به برخوردهای امنیتی، و آزادی بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی در سراسر کشور هستیم.
ارس امیری
مهناز پراکند
جعفر پناهی
ناهید تقوی
محمد حبیبی
اتنا دائمی
ویدا ربانی
محمد رسول‌اف
امیر رئیسیان
نازنین زاغری
عبدالفتاح سلطانی
محمد سیف‌زاده
عطاالله شیرازی
ارش صادقی
شیرین عبادی
محمد کریم‌بیگی(پدر مصطفی کریم‌بیگی)
مریم کلارن
نرگس محمدی
فاطمه ملکی(همسر محمد نوریزاد)
اکرم نقابی(مادر سعید زینالی)
پوران ناظمی
فرزانه ناظران‌پور
by شورای ملی تصمیم | 30.ژوئن 2025 | مقالات
بازدیدها: 4
یادداشت_روز، جمعه ۶ تیر ۱۴۰۴
او مادر چهار فرزند و معلمی فداکار بود. به تنهایی فرزندانش را بزرگ می‌کرد و سال‌ها یار و یاور دانش‌آموزانی بود که در محروم‌ترین منطقهٔ کشور برای تحصیل به او نیاز داشتند. او معلمی بود که در شرایط دشوار اقتصادی و اجتماعی بلوچستان، به‌ویژه در روستاهای دورافتاده، تلاش می‌کرد تا دنیای بهتری برای کودکان ابتدایی بسازد.
اما در شامگاه پنجشنبه ۲۹ خرداد، قربانی «خطای انسانی» نیروهای امنیتی شد. نزدیک فلکهٔ شهرک ارتش ایرانشهر، در انتظار دختر و دختر برادرش بود که از چابهار با اتوبوس می‌آمدند که ناگهان گلوله‌ای او را از پا در آورد. پلیس‌ها در حال تعقیب و گریز با یک پژو بودند و به اشتباه او را هدف تیراندازی قرار دادند. بعد از شش شب درد و رنج، حسنیه جان خود را از دست داد.
حسینیه کل‌کلی، زنی از روستای سوراب در بلوچستان بود، منطقه‌ای که سال‌هاست زندگی در آن به خودیِ خود مجازات است. بلوچستان، جغرافیایی است که در آن زیرساخت‌ها و خدمات اجتماعی و اقتصادی شدیداً محدودند و مردم آن به ویژه زنان، کارگران و اقلیت‌های مذهبی، همواره از حقوق اولیهٔ خود محروم بوده‌اند.
ناامنی‌های اجتماعی و اقتصادی بلوچستان، پیامد مستقیم سیاست‌های سرمایه‌دارانه‌اند. متمول‌ترها در مناطق امن‌تری از استان زندگی می‌کنند، اما فقیرترین اقشار جامعه، از جمله روستاییان و کارگران، در مناطق ناامن این استان گرفتار می‌شوند. در این وضعیت، بسیاری از افراد به شغل‌هایی مانند سوختبری و کولبری روی می‌آورند که در شرایط جنگی و امنیتی، بیش از پیش جرم‌انگاری می‌شوند؛ حال آنکه این افراد هیچ راه دیگری برای امرار معاش ندارند. اگر شلیک اشتباهی به حسنیه درنتیجهٔ شرایط جنگی و جرم‌انگاری کولبری بوده‌باشد، حقیقت کریه و ظالمانهٔ نظام سرمایه‌داری و ستم طبقاتی بار دیگر بر ما آشکار می‌شود.
در این شرایط، حسنیه، معلم کارگر و زن بلوچ، نماد مقاومت و فداکاری بود. او نه تنها در برابر دشواری‌های اقتصادی و اجتماعی ایستادگی می‌کرد، بلکه در تلاش بود تا به نسل‌های آینده امید و آگاهی بدهد. با این حال، مرگ او به دست نیروهای امنیتی و به دلیل «خطای انسانی» که در واقع ناشی از بی‌دقتی و بی‌مسئولیتی در عملکرد نیروهای مسئول بود، نشان‌دهندهٔ فاجعه‌ای است که روزانه در این مناطق رخ می‌دهد.
چرا وزیر آموزش و پرورش که این روزها مدام از جان‌باختن معلمان شهید در جنگ ایران و اسرائیل سخن می‌راند، نام حسنیه کل‌کلی را در زمرهٔ قربانیان این سرزمین سرمایه‌سالار نمی‌برد؟ این سکوت، معنادار است. این سکوت می‌گوید که مرگ حسنیه، تراژدی شخصی نیست، بلکه نمادی از ستم سیستماتیک مرکزگرا است که زحمت‌کشان حاشیه (بلوچستان) به‌خاطر سیاست‌های تبعیض‌آمیز طبقاتی، اجتماعی و امنیتی با آن روبه‌رو هستند.
نام و یاد حسنیه، زنِ معلمِ کارگرِ بلوچ بر حافظهٔ ستمدیدگان این سرزمین حک خواهد شد و تیشه‌ای خواهد بود بر ریشهٔ ظالمان زمان.
by شورای ملی تصمیم | 27.ژوئن 2025 | مقالات
بازدیدها: 18
«به کدامین گناه کشته شدند؟!!!»
روزهای آخر با هم بودیم؛ با مهرانگیز.
بظاهر همه چی آرام شده بود. برگشتیم. غافل از اینکه آرامشی در کار نبود.
خبر حمله به اوین، آنهم فقط سردرش، به نوعی کوچک کردن فاجعه ای بود که در آنجا اتفاق افتاده بود.
بلافاصله آقای نوریزاد زنگ زدند و گفتند: «حالمان خوب است، نگران نباشید؛ من در نمازخانه مشغول نقاشی بودم که طلق های پنجره شکست و بر سر و روی من ریخته شد. بند ۷ کامل آسیب دیده و زندانی‌های بسیاری کشته یا زخمی شدند؛ فعلا درِ بند را بسته اند و ما از بیرون خبری نداریم.»
به او گفتم: من الان به سمت اوین حرکت می‌کنم. باید همه شما را آزاد کنند. او گفت: «کاری نکنید.» من تصمیم خود را گرفته بودم؛ هرچه باداباد.
ولی از آنجا که ما فقط معمولا از یک زاویه به ماجرا و زندگی نگاه می‌کنیم، و از بازی روزگار غافلیم؛ پای من به اوین نرسید.
دخترم؛ “فایزه” تماس گرفت و گفت: «مامانِ آرش را پیدا نمی‌کنیم. در دسترس نیست. هرچه تلاش می‌کنیم نیروهای امنیتی اجازه ورود به منطقه را نمی‌دهند.
منزل مهرانگیز عزیز نزدیک اوین بود. نهایتا ساعت ۳ توانسته بودند خود را به آنجا برسانند.
فائزه دوباره تماس گرفت؛ درحالیکه بشدت گریه می‌کرد؛ گفت: «مامان، مامان آرش نیست. من و آرش داریم میریم بیمارستان‌هارو بگردیم.»
دو روز گشتند. به همه جا سر زدند؛ صحنه‌هایی دیده بودند که در تمام عمرشان ندیده بودند. صدای گریه‌هاشان هنوز در سر من پیچ و تاب می‌خورد.
بعد از ظهر روز دوم، به بهشت زهرا، سالن معراج الشهدا هدایت شدند. ۳ ساعت در صف ایستادند.
جسد شناسایی شده بود، کارت ملی همراهش بوده؛ در آن زمان بدنبال کاری از منزل خارج شده و موج انفجار جانش را گرفته بود.
در آن لحظه به او چه گذشته و آیا زودتر می‌شد او را نجات داد یا نه؟ هیچ نمی دانیم.
فقط می دانیم: «به صورت نمادین به سر در اوین حمله شده.»
به آنها گفته بودند؛ به دلیل ازدحام تا دو سه روز اجازه دفن ندارند.
غروب برگشتند و چه برگشتنی، خسته و زار…
مهر انگیز رفت. یکی از مهربانان عالم کم شد؛ یکی از هنرمندان این مرز‌و‌بوم کشته شد. او نقاش بود. بر بوم نقش می‌کشید و بر بوم زندگیش بهترین نقشها را کشید و پر زد و رفت.
و اما، یک پرسش بزرگ رهایمان نمی‌کند:
به کدامین گناه، این همه انسان‌های بیگناه کشته شدند؟! به کدامین گناه…..؟!
جنگ به ظاهر پایان یافته؛ ولی جنگ بین تاریکی و نور، جنگ بین حق و باطل همچنان ادامه دارد.
زندانیان اوین را شبانه تا پگاه صبح، به تهران بزرگ منتقل کردند، با دهها اتوبوس، مانند آواره ها… همه را پراکنده کرده‌اند.
آقای نوریزاد، با آقای نقوی زندانی سیاسی باهم هستند. در سالنی پر از جمعیت، بدون امکانات و کاملا از احوال یکدیگر بی خبر.
با این شرایط، چرا آزادشان نکردید..؟! چرا آزادشان نمی‌کنید…..؟!!!
چرا؟؟؟؟
نگرانی ما را پاسخ بدهید.
فاطمه ملکی
۵ تیر ۱۴۰۴
by شورای ملی تصمیم | 21.ژوئن 2025 | مقالات
بازدیدها: 15
فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر (FIDH) و سازمان عضو آن، جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران(LDDHI)، عمیقاً از تشدید اخیر در تنش‌های نظامی بین اسرائیل و ایران نگران هستند.
آنها تجاوز و استفاده از نیروی مسلح اسرائیل علیه ایران را، که نقض حقوق بین‌المللی و منشور سازمان ملل متحد است، و همچنین هدف قرار دادن غیرنظامیان در ایران و اسرائیل را به‌شدت محکوم می‌کنند.
غیرنظامیان در ایران و اسرائیل بار دیگر قربانی این حمله‌ها هستند. این تجاوز، که با مصونیت اسرائیل از مجازات تشدید شده است، بر جنایت‌های بین‌المللی ادامه‌دار اسرائیل علیه فلسطینیان، از جمله نسل‌کشی در غزه و خشونت استعماری در کرانه‌ی باختری سایه می‌افکند.
پاریس، ۱۸ ژوئن ۲۰۲۵ (۲۸ خرداد ۱۴۰۴). در شب بین ۱۲ و ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ (۲۳-۲۲ خرداد)، اسرائیل حمله‌ی نظامی غافلگیرکننده و تحریک‌نشده‌ی گسترده‌ای را آغاز کرد و بیش از ۱۰۰ هدف در ایران، از جمله تأسیسات هسته‌ای ادعایی و سایت‌های نظامی را هدف قرار داد. بنا به گزارش‌ها، در این حمله‌ها چندین سایت هسته‌ای هدف قرار گرفت و فرماندهان عالی‌رتبه‌ی نظامی، چهره‌های ارشد سیاسی و دست‌کم ۹ دانش‌مند هسته‌ای کشته شدند. شمار این دانش‌مندان در روزهای بعد به دست‌کم ۱۴ تن افزایش یافت. شماری از اعضای خانواده‌ی برخی از دانش‌مندان هسته‌ای و دیگر غیرنظامیان ساکن در نزدیکی آنها نیز در این حمله‌ها کشته شدند.
متن کامل فارسی: https://www.fidh.org/article31698
متن انگلیسی: https://www.fidh.org/en/region/asia/iran/israel-iran-immediately-de-escalate-conflict-protect-civilians
