بازدیدها: 1

تاریخ گواه آن است که حکومت‌های استبدادی، در پی جنگ‌ها و بحران‌های خارجی، اغلب به سرکوب مردم خود روی می‌آورند. جنگ‌ها ویرانگری و نقض حقوق بشر را در‌پی دارند.حمله اسرائیل به زندان اوین که در روز روشن و در حضور خانواده‌ها و مراجعان انجام شد، بدون شک نمونه‌ای بارز از جنایت جنگی است. همچنین در شرایطی که مردم ایران هنوز از فشارهای ناشی از جنگ اخیر رهایی نیافته‌اند، موج تازه و گسترده‌ای از بازداشت شهروندان آغاز شده است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد این بازداشت‌ها اغلب بدون رعایت اصول و تشریفات قانونی و بدون ارائه‌ی دلیل یا مدرک مشخص انجام می‌گیرند.ظاهراً اتهام رایج در بسیاری از این موارد «جاسوسی» است. اما تجربه، شواهد تاریخی و حتی اعترافات شماری از مقام‌های پیشین و کنونی جمهوری اسلامی نشان می‌دهد بیش‌ از مردم عادی، لایه‌های درون ساختار قدرت، سال‌هاست در معرض نفوذ اطلاعاتی بیگانگان قرار دارند.

در چنین فضایی، به روال گذشته، تداوم رویکردهای امنیتی در سطح جامعه، به‌ جای شفافیت و پاسخ‌گویی به ابزاری برای تشدید سرکوب در دوران پساجنگ بدل شده است.

بسیاری از خانواده‌های بازداشت‌شدگان از وضعیت و محل نگهداری عزیزان خود بی‌اطلاع‌اند. زندانیان بندهای عمومی زندان اوین به زندان‌هایی در اطراف تهران منتقل شده‌اند و در شرایطی دشوار، غیرانسانی و طاقت‌فرسا نگهداری می‌شوند. همچنین هیچ اطلاع‌رسانی رسمی‌ درباره‌ی وضعیت زندانیانی که پیش‌تر در بندهای امنیتی یا سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شدند، منتشر نشده است.

ما، امضاکنندگان این بیانیه، با ابراز نگرانی عمیق نسبت به وضعیت مبهم، ناعادلانه و غیرانسانی زندانیان سیاسی و عقیدتی، خواهان توقف فوری اعدام‌ها، پایان دادن به برخوردهای امنیتی، و آزادی بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی در سراسر کشور هستیم.
ارس امیری
مهناز پراکند
جعفر پناهی
ناهید تقوی
محمد حبیبی
اتنا دائمی
ویدا ربانی
محمد رسول‌اف
امیر رئیسیان
نازنین زاغری
عبدالفتاح سلطانی
محمد سیف‌زاده
عطاالله شیرازی
ارش صادقی
شیرین عبادی
محمد کریم‌بیگی(پدر مصطفی کریم‌بیگی)
مریم کلارن
نرگس محمدی
فاطمه ملکی(همسر محمد نوریزاد)
اکرم نقابی(مادر سعید زینالی)
پوران ناظمی
فرزانه ناظران‌پور