۱۰ دسامبر روز جهانی حقوق بشر، روز تغییر رویکرد جهانی به حقوق بنیادین انسان، روز باور و احترام به کرامت انسانی وحق برخورداری از یک زندگی شایسته و با عزت برای انسان است، حقوقی که چهل و شش سال است درایران نقض و ذبح شرعی شده است.
جمهوری اسلامی ازهمان آغازِ به قدرت رسیدن با داس جهل و جنون و جنایت به تاراج حقوق بشر در ایران روی آورده و نشان داده است با پایه ای ترین حقوق بین الملل مدرن در تعارض آشکار و تقابل آشتی ناپذیر قرار دارد. سرکوب، زندان، شکنجه و کشتار دگراندیشان و معترضان و مخالفان، روزمره و نهادینه کردن خشونت و اعدام، گسترش و تعمیق نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها، تشدید روزافزون فقر، بیکاری، بیماری و انواع آسیب های اجتماعی، تشدید سرکوب زنان و اقلیت های دینی و قومی، سانسور و ستیز با آزادی اندیشه و بیان، برپائی جنگ های سایبری و رسانه ای با جعل اطلاعات و نفرت پراکنی، افزایش شدت و گسترۀ جنگ‌افروزی و تشدید تنش‌های ژئوپلیتیک در منطقه و جهان، نمونه هائی از نقض آشکار حقوق بشر در میهنمان هستند.
جمهوری اسلامی در شرایط کنونی نیز که در تنگنا های گوناگون بی لیاقتی، ناکارآمدی، دشمن تراشی و ستیزه جویی در داخل و در منطقه و جهان قرارگرفته برشدت و گسترش نقض حقوق بشر افزوده و تمامی زمینه‌های زندگی مردم را با تهدیدات جدی و جدیدی روبرو کرده و بیش از پیش بر سرکوبگری و محرومیت و تبعیض افزوده است. امروز نه فقط مردم میهنمان، بلکه افکار عمومی جهانیان نیز با نگرانی بسیار، به پیامدهای نقض حقوق بشر توسط حکومت استبدادی جمهوری اسلامی چشم دوخته اند، حکومتی که بنا بر گزارش بنیاد برومند در یکسال گذشته بیش از ۸۱۱ نفر را اعدام کرده است و در حال حاضر نیز سایه اعدام بر سر تعداد زیادی از زندانیان سیاسی کشور، مثل “وریشه مرادی”، “پخشان عزیزی” و “بچه های پرونده اکباتان” سنگینی می کند، حکومتی که با تصویب لایحه “حجاب و عفاف” که از جانب مجلس اسلامی قرار است از همین ماه به اجرا دربیاید نقض حقوق بنیادین زنان ایران و بارزترین آپارتاید جنسیتی را نشان خواهد داد.
جمهوری اسلامی همواره تلاش کرده است که با ویران کردن همه ارزش های اخلاقی وفرهنگی سرزمینمان و جایگزینی قوانین و باورهای قرون وسطایی، راه هر نوع تغییر وتحولی را در همه عرصه ها بر مردم مسدود کند و توجه رو به رشد آنها را به ارزش های مدرن و جهانشمول جامعه جهانی از جمله پاسداشت روز جهانی حقوق بشر مختل نماید.
“پیمان همکاری” به عنوان ائتلافی از هفت حزب و سازمان سیاسی، از تمامی نیروهای دموکراسی خواه دعوت می کند تا با گسترش و تعمیق همکاری با یکدیگر در جهت برون رفت از بحران‌های کنونی کشور و دستیابی به آزادی، رفاه، آبادی و صلح فعالیت‌های مشترک اثرگذاری در عرصه های مختلف از جمله پایان دادن به نقض حقوق بشر در ایران داشته باشیم و با باورمندی و پایبندی به کرامت انسانی و آزاد اندیشی و آزادیخواهی ، راه بحران آفرینی و خشونت فراگیر به جامعه را مسدود کنیم. دستیابی به حقوق مدنی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در میهنمان با سرنگونی حکومت اسلامی و جایگزینی آزادی و دموکراسی محقق خواهد شد.
“پیمان همکاری” بر این باور است تا هنگامیکه حیات جمهوری اسلامی ادامه یابد این حکومت به نقض گسترده حقوق بشرادامه خواهد داد واحترام و توجه به کرامت انسانی در میهنمان به عنوان امری جهانی، تقسیم‌ناپذیر، غیرقابل انکار و تحریف ناپذیر در گرو رهایی از ساختار سیاسی این حکومت دینی خواهد بود.
ما تردید نداریم که با مبارزه وپیروزی محتوم مردمِ رنج دیده و زجر کشیده، و با اتکا به” اراده مردم به عنوان اساس قدرت حکومت” بزودی روز جهانی حقوق بشر را در ایرانی آزاد، سکولار و رها از ستمگری و تبعیض جشن خواهیم گرفت.
سازمان های عضو پیمان همکاری
شورای مدیریت گذار، حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات)، شورای ملی تصمیم، جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران، اتحاد برای آغازی نو، سازمان دمکراتیک یارسان، جنبش وحدت ملی ایرانیان
با نام و یاد آنانی که برای آزادی ایران، عدالت و کرامت انسانی جان باختند.
قتل حکومتی ژینا – مهسا امینی به جنبشی دامن زد که در روز ٢٦ شهریور از آرامستان آیچی در شهرستان سقز با دو شعار مرگ بر دیکتاتور و زن – زندگی – آزادی شروع و بلافاصله در بیش از صد شهر ایران گسترش پیدا کرد. شعار زن زندگی ازادی بسرعت از مرزهای ایران گذشت و به نمادی برای مبارزات زنان در سراسر جهان تبدیل شد. انقلاب ژینا نقطه عطف تغییر نگرش ایرانیان بعد از تجربه ٤٥ سال استبداد دینی و از این منظر ظهور یک انقلاب ذهنی و رنسانس ایرانی است که در تمام سطوح فرهنگی، اجتماعی و سیاسی زندگی ایرانیان تاثیرات غیر قابل انکار خود را بر جای گذاشته است.
جنبش انقلابی ژینا، که با فریاد علیه تبعیض و ایستادگی در برابر ظلم و ستم آغاز شد، همچنان زنده و پویاست. این خیزش نه تنها نماد مقاومت و خیزش مردم ایران در برابر نظام استبدادی حاکم است، بلکه پرچمدار حرکتی اجتماعی و سیاسی شده است که هدف آن پایان دادن به حیات رژیمی سرکوبگر، ماشین اعدام و سرکوب آن، واپس‌گرایی مذهبی و بی‌عدالتی ساختاری است. این جنبش، گذار از نظام جمهوری اسلامی و برپایی حکومتی آزاد، سکولار، دموکراتیک و عدالت‌محور را به عنوان هدف غایی خود تعیین کرده است.
در طی دو سال گذشته حکومت اسلامی تمام تلاشش را کرده است تا جنبش انقلابی زن زندگی ازادی را انکار کند. سرکوب خشن زنان و بازداشت های گسترده کنشگران حوزه های مختلف سیاسی ، اجتماعی و حقوق بشری و فعالان محیط زیست نشانه ترس و انتقام از گفتمانی است که زوال حکومت را رقم زده است. طرفداران تغیر در انتخابات های اخیر مهر گذر از حکومت اسلامی را بر صندوق های رای زدند و قدرت تحریم خود را به نمایش گذاشتند.
در دومین سالگرد قتل حکومتی ژینا (مهسا امینی) و دیگر جانباختگان و قهرمانان راه آزادی در سراسر ایران، سازمانهای عضو “پیمان همکاری” وظیفەی اخلاقی و سیاسی خود می‌دانند که با صدور این بیانیه، پشتیبانی خود را از مبارزات مردم برای رفع تبعیض و دست یابی به حقوق بنیادین خود اعلام کنند و صدای آنان را به گوش جهانیان برسانند.
پیمان همکاری بر این باور است که شرط ضرور برای پیروزی نهایی در جدال با استبداد دینی و بزیر کشیدن آن ، که هدف نهایی انقلاب ژینا است، همکاری نیروهای دموکراسی خواهی است که حساسیت شرایط سیاسی و وضعیت کشور را درک می کنند و بر اساس عقلانیت سیاسی برای نجات ایران از فروپاشی اجتماعی در یک ائتلاف ملی گرد میایند.
پیمان همکاری بر این باور است که ایجاد یک آلترناتیو ملی می تواند جامعه بین المللی را در گذار از جمهوری اسلامی در کنار مردم ایران قرا ر بدهد و بهمین خاطر در دومین سالگرد جنبش انقلابی ژینا آمادگی خود را برای همکاری با همه نیروهایی که خواهان گذار قطعی از حکومت اسلامی و ساختن ایرنی آزاد و دموکراتیک بر پایه موازین اعلامیه جهانی حقوق بشر هستند، اعلام می کند.
جامعه یارسان یکی از گروه‌های اجتماعی است که بیش از ۱۲۰۰ سال در برابر سلطه سیاسی و ایدئولوژی تبعیض‌آمیز اسلام سیاسی مقاومت کرده است. ایران، از آغاز شکل‌گیری به‌عنوان یک امپراتوری، همواره از تنوع فرهنگی، اتنیکی و مذهبی برخوردار بوده و این تنوع به غنای تمدن بزرگ ایران در جهان کمک کرده است. جامعه یارسان در جریان انقلاب ۱۳۵۷ به‌خوبی متوجه شد که گسترش نفوذ اسلام سیاسی می‌تواند پیامدهای فاجعه‌باری برای گروه‌های اجتماعی با ارزش‌های متفاوت از تشیع به همراه داشته باشد. خاطره جمعی از اعدام تیمور بانیارانی در میدان سبزه کرمانشاه در دوره قاجار هنوز در ذهن یارسانیان زنده بود.
در زمان انقلاب مشروطه ۱۹۰۵-۱۹۰۶، جامعه یارسان از تلاش‌های کوچک به سوی سکولاریسم استقبال کرد، اما متأسفانه این حرکت‌ها به دیکتاتوری منجر شد. با این حال، در همان دوران، سکولاریسم مدنی و ملی اندکی از رنج‌های این جامعه کاست. در جریان انقلاب ۱۳۵۷، جامعه یارسان به‌صراحت با تأسیس جمهوری اسلامی مخالفت کرد، موضعی که در آن زمان به‌ویژه در میان نیروهای سیاسی چپ و راست که به‌طور ناآگاهانه از خمینی حمایت می‌کردند، بی‌سابقه بود.
پس از پیروزی انقلاب، سپاه پاسداران انقلابی به روستاهای یارسان حمله کرد، فعالان سیاسی این جامعه را تحت تعقیب قرار داد و فعالیت‌های اقتصادی آنان را در شهرها سرکوب کرد. بسیاری از اعضای جامعه یارسان مجبور به ترک وطن شدند. از آن زمان تاکنون، یارسانیان در دیاسپورا به مبارزه سیاسی علیه رژیم جمهوری اسلامی ادامه داده‌اند.
سازمان دموکراتیک یارسان که در سال ۲۰۱۲ تأسیس شد، همواره باور داشته است که هیچ حزب سیاسی، گروه اتنیکی، طبقه یا ایدئولوژی خاصی به‌تنهایی قادر به سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی نیست. این سازمان معتقد است که به‌دلیل اختلافات موجود در میان نیروهای سیاسی مخالف رژیم، راه رسیدن به دموکراسی، سکولاریسم، امنیت اجتماعی و عدالت اقتصادی، راهی طولانی و دشوار است. نیروهای سیاسی باید بر سر اصول اساسی چون دموکراسی، سکولاریسم، عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی به توافق برسند و از مواضع سخت ایدئولوژیک که مانع همکاری است، دست بردارند.
سازمان دموکراتیک یارسان با هدف ایجاد همگرایی و وحدت در میان نیروهای سیاسی، به “پیمان همکاری” پیوست. پیمان همکاری کە متشکل از احزاب/سازمان و گروەهای سیاسی ایرانی در دیاسپورا است باور دارد که “پیمان همکاری” می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای اتحاد و شمول‌گرایی سیاسی عمل کند و پیوستن احزاب و سازمانهای مختلف به این پیمان، می تواند اعتماد به مبارزات سیاسی علیه رژیم جمهوری اسلامی را افزایش دهد و جنبش‌های اجتماعی را برای سقوط رژیم و برقراری یک نظام دموکراتیک و سکولار در ایران تشویق و تقویت کند.
سازمان دموکراتیک یارسان عضویت خود در “پیمان همکاری” را یک نقطه عطف تاریخی در مبارزات خود برای عدالت و صلح در ایران می‌داند و از همه احزاب و سازمانهای دموکراتیک و نیروهای پیشرو دعوت می‌کند تا به این پیمان بپیوندند و با هم برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و پایان دادن به آپارتاید اسلامی و استبداد سیاسی تلاش کنند.
