دادگاه انقلاب اصفهان در اقدامی بی سابقه، پنجم اردیبهشت 1403، حکم اعدام توماج صالحی، خواننده “رب اعتراضی” را با اتهامات پوچ معاونت در بغی، تبلیغ علیه نظام ودعوت به آشوب، صادر کرده است. صدوراین حکم چیزی نبست جز نشان استیصال و وحشت نظام از مقاومت زنان و جوانان شجاع ایرانی که بعد از انقلاب ژینا اقتدار نظام را درهم شکسته و گذار قطعی ازجمهوری اسلامی را در دستورکار گذاشته اند.
حکومت اسلامی در داخل و خارج رسوا شده و در همه زمینه ها به بن بست رسیده است. گفتمان حکومت، اسلام سیاسی در ایران و منطقه شکست خورده و در عرصه بین المللی نیز در حد یکی از نیروهای “محور شرارت” تنزل یافته و نافی صلح و امنیت جهانی بحساب می آید. جمهوری اسلامی با ایجاد وضعیت جنگی در کشوردرصدد انتقام از نبروهای پیشرو جامعه برآمده است. صحنه های زدو خورد وحشیانه با زنان در چند روز گذشته، صحنه حمله مغولان را در خاطره ها زنده می کند. توماج نیز یکی از زندانیان سیاسی است که در سال های اخیر نماد مقاومت و صدای مردم ایران بوده و حکومت میخواهد این صدا را خاموش کند، تا بلکه بتواند اقتدارازدست رفته اش در بین نیروهای سرکوب را چند صباحی بازسازی کند.َ
توماج سمبل مقاومت نسل جوان ایران است که با شجاعتی کم نظیر ازطریق ترانه هایش استبداد دینی را به چالش کشیده و برای حقوق شهروندی و آزادی، به شکل مسالمت آمیز و مدنی مبارزه میکند. توماج یکی از رهبرانی است که از دل انقلاب زن زندگی آزادی سربرآورده و مظهر شجاعت میلیونها جوان ایراتی است و به صدای آنان تبدیل شده است.
توماج درآبان 1402 بعد از یکسال، که 252 روز آنرا در سلول انفرادی سپری کرده بود، بطور موقت آزاد شد. او 12 روز بعد بخاطر افشا کردن شکنجه هایش مجددا توسط اوباشان حکومت اسلامی دستگیر و به زندان اصفهان منتقل شد.
ازدیروز کارزار نجات جان توماج در تمام کشورها براه افتاده است.سازمان عفو بین الملل و شخصیت های سیاسی از نمایندگان پارلمانی احزاب مختلف اروپا ضمن محکوم کردن حکم غیر انسانی اعدام، خواستار آزادی او شده اند.
پیمان همکاری از شهروندان ایرانی در درون و بیرون میهن درخواست میکند، با سازمان دادن وشرکت در تظاهرات و حرکات اعتراضی، افکار عمومی، نهادهای حقوق بشری، پارلمانها و احزاب و شخصیت های موثر را برای نجات جان توماج با خود همراه کنند و توطئه دستگاه سرکوب حکومت اسلامی برای قتل دولتی توماج را خنثی سازند.
پبمان همکاری همچنین از همه آزادیخواهان جهان دعوت میکند برای توقف ماشین کشتار جمهوری اسلامی و نجات جان توماج در کنار مردم ایران قرار بگیرند. سکوت جایز نیست.
بگذار آهنگ‌ها و ترانه‌های توماج در تمام میدان‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها جهان طنین افکن شود. او صدای آزادی است و باید زنده بماند.
روزجهانی زن را به شما تبریک میگوئیم و امید داریم که زنان با توانمند سازی هرچه بیشترِ خود برای دستیابی به برابری جنسیتی، رفع تبعیض و رهایی زنان از قوانین زن ستیز تا رهایی همواره بکوشند.
ما، زنان عضو “پیمان همکاری”، دستاوردهای مبارزه و تلاش برای برابری جنسیتی جهت از بین بردن آپارتاید جنسیتی را پاس می داریم و خود را رهرو راهی می دانیم که یکصدوچهارده سال پیش زنان بیشماری از گروه های مختلف اجتماعی با هدفی مشترک توانستند در کنار هم ایستاده و این راه دشوار را به جاده ای پر رهرو تبدیل کنند.
فرا روی ما گستره‌ایست با امیدی روشن و آرزویی دست یافتنی، زیرا زنان ما پرچمدار جنبشی شده اند که توان ، اراده و قدرت زنانه را به جهان ثابت کرده است.
جنبش مهسا ادامه همان راهی بود که برای زنان آزادی، برابری و زندگی می خواست. جنبشی که در شهر ها و کوچه ها و خانه ها هر روز ادامه دارد، جنبشی که در رگ‌های نسل آینده زنان می‌جوشد، و با تکیه بر شعار محکمش یعنی «زن،زندگی،آزادی » سرِ باز ایستادن ندارد، جنبشی که تعصب ها و تبعیض های مذهبی، فرهنگی، و جنسیتی را بر نمی‌تابد، جنبشی که به ما آموخت زنان در زندگی و رشد در شرایط برابر فضا نورد می شوند، به دنیای ریاضیات جان تازه می دهند، بر مسند اداره کشور ها می نشینند، دنیای هنر را رنگین تر می کنند، و برای جامعه و زنان چراغ راه روشن آینده را پرنورتر می کند.
ما این روز ویژه را به زنان شجاع و با استقامت‌مان که با شعار «زنان انتخاب می کنند» و به مبارزه و تلاش ادامه می دهند شادباش می گوییم و در کنار هم برای رسیدن به روزهای روشنِ بدون جمهوری اسلامی می ایستیم.
خیمه شب بازی و مضحکه موسوم به “انتخابات” در نظام اسلامی قرار است روز ۱۱ اسفندماه ۱۴۰۲ (اول مارس ۲۰۲۴) در سراسر کشور برگزار شود. در این به ظاهر انتخابات قرار است نمایندگان دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری نظام انتخاب شوند. این “انتخابات” در شرایطی برگزار می شود که حکومت اسلامی در عرصه داخلی و بین المللی در بدترین وضعیت دوران حیات خود بسر می برد. انزوا و تحریم های جهانی از یکطرف و بایکوت و بی اعتنائی مطلق اکثریت بالائی از مردم از ویژگی های مهم این انتخابات فرمایشی محسوب می شوند
بعد از انقلاب زن زندگی آزادی، شکاف بین ملت ایران و حکومت اسلامی به نقطه غیر قابل بازگشت رسیده است .خالی شدن پایگاه اجتماعی رژیم و فقدان مشروعیت این نظام آخر الزمانی در بین مردم ، در خاورمیانه و در سطح جهان رهبران و برنامه ریزان رژیم را دچار وحشت کرده است. آخرین گزارش بزرگترین مرکز افکارسنجی وابسته به جهاد دانشگاهی در سطح کشور، “ایسپا” که در 31 استان کشور در مورد میزان مشارکت مردم در این انتخابات انجام گرفته است، از مشارکت 20 درصدی در کل کشورو فقط 5 درصدی در تهران بزرگ روایت می کند . این آمار و ارقام انهم از طرف یک موسسه دولتی هراس همه دست اندرکاران حکومتی را موجب شده و آنها را به تکا پو انداخته تا با استفاده از ابزارها و فریبکاری های گوناگون تبلیغی، روانی، دینی، فرهنگی و مالی، بخشی از مردم را به پای صندوق های رای بکشانند.
با یکوت انتخابات این بار تنها به مردم مربوط نمیشود. جناح های مختلف حکومتی که از همه حواشی قدرت حذف شده اند هم به کارزار تحریم پیوسته اند. عدم شرکت بدنه اصلی اصلاح طلبان، احزاب سیاسی سنتی چون نهضت آزادی ، مراکزمختلف اسلامی دانشجویان در دانشگاه ها،نهادهای مختلف صنفی و صدها شخصیت و چهره هایی که تاکنون درکنار حکومت بوده اند، ابعاد عظیم ریزش نیروهای پبرامونی نظام اسلامی را برملا می کند و زوال ولایت فقیه و انزوای تمام عیار علی خامنه ای را در حلقه های تا کنونی اولیگارشی شیعی به نمایش می گذارد.
واقعیت و شواهد موجود نشان میدهد که انتخابات در نظام جمهوری اسلامی دیگر موضوعیتی برای مردم ایران ندارد و تاریخ مصرف آن تمام شده است. به همین خاطر هم حکومت چاره ای جز مهندسی انتخابات و عددسازی نخواهد داشت تا با یک دروغ بزرگ پیروزی پوشالی خودش را در مقابل هوادارانش جشن بگیرد و مشروعیت کاذب حقارت آمیزش را مقابل خبرنگاران عیان کند.
پس از آن همه جنایت، آدم کشی، ترورو کورکردن ها ، تبعیض، غارت و فساد، وطن فروشی و ایران ستیزی، ماجراجوئی منطقه ای و جهانی و نابودی منابع ملی و زیست بوم کشور توسط حکومت اسلامی، مردم ایران فقط در یک انتخابات شرکت خواهند کرد، آنهم در رفراندمی برای تعیین تکلیف همیشگی با این نظام قرون وسطایی با نظارت سازمانهای بین المللی و ناظران جهانی.
شهروندان آگاه ایرانی و جامعه مدنی در سراسر ایران از یلوچستان تا کردستان و از آذربایجان تا خوزستان از این معرکه انتخاباتی یعنوان فرصتی برای نمایش همبستگب ملی استفاده خواهند کرد. آنها مدت هاست که تصمیم قطعی خودشان را اعلام کرده اند: “روز 11 اسفند در خانه می مانیم و با خالی کردن خیابان ها قدرت بایکوت خودمان را به رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی نشان می دهیم”.
ما “سازمانهای عضو پیمان همکاری” و” سازمان دموکراتیک یارسان” با عزم ملی مردم ایران برای بایکوت انتخابات حکومت اسلامی همراه و همسو خواهیم بود. انتخابات فرمایشی رژیم را با بایکوت مطلق به رفراندوم ملی “نه به جمهوری اسلامی” تبدیل کنیم .تنها رای ما ، سرنگونی نظام است.
پیروز باد همبستگی ملی برای بایکوت انتخابات آخوندی
سازمانهای عضو پیمان همکاری و سازمان دموکراتیک یارسان
سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر ،هر ساله در دهم دسامبر با عنوان “روز جهانی حقوق بشر” برگزار می‌شود، روزی که در آن مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد. این بیانیه بعد از تجربه بزرگترین جنگ تاریخ بشر، جنگ دوم جهانی برای اولین بار حقوق جهانشمولی را برای انسان، فارغ از رنگ و جنسیت و نژاد و مذهب او تعریف کرد که در مرکز آن برخورداری از حق حیات، آزادی ، امنیت و رفاه قرار دارد.
در کشور ما بنیادگرایان اسلامی از همان فردای بعد از پیروزی انقلاب، استقرار حکومت جمهوری اسلامی را با برپاکردن دار بر بالای مدرسه رفاه ، اعدام و خشونت و نقض حقوق بشر آغاز کزدند. ایت الله خمینی با تاسیس دادگاه انقلاب از همان اسفتد 1357، با صدور احکام شرعی کشتار بهاییان، وابستگان به حکومت سابق و مخالفین سیاسی خودش را آغاز و تا زمان مرگش ادامه داد. خاوران و هزاران خانواده داغدار در پایان این دهه وحشتناک آرشیو و سند جنایت نظام اسلامی علیه بشریت اند. جانشین او علی خامنه ای و تمام دیگر دست اندرکاران حکومت نیز همان رویه را در مقابل دانشجویان، نویسندگان، وکلا، روزنامه نگاران و همه کنشگران و تلاشگران حقوق بشر ادامه دادند و بطور آشکار مخالفت خودشان را با اعلامیه جهانی حقوق بشر بعنوان حقوق بشر غربی اعلام و در مقابل همواره از “حقوق یشر اسلامی” دفاع کرده اند. ولی فقیه بر اساس احکام شرع برگرفته از قران، و شریعت شیعی تمام حقوق بنیادین شهروند ایرانی را در طول این چهل و چهار سال زیر پا گذاشته است.
سنگسار، قصاص، شکنجه، اعدام های فراقضایی، نبود دادرسی عادلانه، بازدداشت و زندانی کردن افراد بدون اثبات جرم، از بین بردن آزادیهای فردی، دخالت دستگاه امنیتی در تمام روندهای قضایی کشور، سناریو سازی، اعتراف گیری با شکنجه، تاسیس نهادهای غیر قانونی و آنش به اختیار برای سرکوب شهروندان و اذیت وآزار و توهین به زنان ایران برای رعایت پوشش اجباری و تجاوز به آنها در زندانها و ….کارنامه بی انتهای سیاه حقوق بشر اسلامی هستند. سازمانها و نهادهای حقوق بشری برای بی توجهی جمهوری به حقوق بنیادین انسان در تمام این سالها آن را بعنوان ناقض حقوق بشر محکوم کرده اند.
در مقابل این خشونت بی رویه حکومت اسلامی، مقاومت قهرمانانه زنان و جوانان و شهروندان آگاه ایرانی و دفاع آنان از حقوق بشر از کارنامه فوق درخشانی برخوردار است که مورد حمایت و احترام جامعه جهانی است.اعطای جایزه “ساخارف برای آزادی اندیشه” یه مهسا-ژینا امینی و جایزه “صلح نوبل” به نرگس محمدی در سال جاری روایت پیکار جانانه شهروندان ایرانی علیه حکومت اسلامی و نشانه برسمیت شناختن این مقاومت از طرف جامعه جهانی است.
برسمیت شناختن اعلامیه جهانی حقوق بشر، تعهد به آن و دفاع از تمام اصول و کنوانسیون های الحاقی به این اعلامیه وظیفه تمام نیروهای سکولار دموکراتی است که قصد ساختن ایران آینده را دارند.
پیمان همکاری در مقابل همه مدافعان حقوق بشر و بویژه بانوان ایران سر تعظیم فرود میاورد و بر نقش حیاتی این مبارزه سخت در گذار به دموکراسی تاکید مبکند.
پیمان همکاری با گرامیداشت «روز حقوق بشر» در دهم دسامبر، از همه کنشگران و فعالان میدانی داخل و خارج از کشور دعوت میکند که در جهت تحقق آرمان‌ها و ارزش‌های انسانی- اجتماعی “اعلامیه حقوق بشر” در جامعه ایران، دست همکاری و همیاری به یکدیگر دهند و در راستای یک مبارزه فراگیر و پیوسته برای عبور کامل از نظام جمهوری اسلامی تلاش‌های خود را هماهنگ سازند.
