بازدیدها: 7

ایران در گذر از یک تندپیچ تاریخی

فراخوان برای همبستگی در راستای گذار از جمهوری اسلامی

کشور و مردم ما روزهای سخت و سرنوشت سازی را از سرمی گذرانند.  طی دهه ها، جمهوری اسلامی با درپیش گرفتن  سیاست ها و رویکردهای ماجراجویانه، مداخله گرانه و خلاف منافع ملی، با رویکرد محو اسرائیل و آمریکا ستیزی وبا اقداماتی عملی چون ایجاد گروه های شبه نظامی و جنگ های نباتبتی، نظامی گری جنون آسا و سرانجام ماجراجویی های هسته ای وضعیت را به جایی رساند که اکنون شاهد آن هستیم: حمله گسترده و تجاوز نظامی اسرائیل به خاک ایران و بدنبال آن درهم شکسته شدن توهمات و ساختار نظامی رژیم در همان یکی دو روز نخست. شکستی تمام عیار  و خفت بار برای نظام پرنکبت اسلامی. این وضعیت ایران را در موقعیت و تند پیچی تاریخی قرار داده است.  موقعیتی که هم موجودیت ایران و آینده آن را با مخاطرات هولناک و ابهامات بی شماری مواجه کرده وهم می تواند چشم اندازهای نوینی را بگشاید.

 اینک آسمان ایران کاملا باز و بی دفاع در اختیار نیروهای اسرائیلی است و می توانند دامنه حملات خود را به هر عرصه ای که بخواهند گسترش دهند و مردم ایران بدون پناهگاه و تدارکات مناسب اینگونه شرایط براحتی جان خود را از دست میدهند. این وضعیت هم زیرساخت های اقتصادی را به مخاطره می افکند که نابودی آن ها کشور را دهه ها به عقب خواهد برد و وهم رنج و درد بیکران بیشتری را به مردم ما تحمیل می کند. این شرایط نباید ادامه یابد. جمهوری اسلامی اکنون در برابر یک انتخاب و دوراهی قرار دارد: نخست پذیرش شکست وکلیه خواسته های اسرائیل و ایالات متحده که هرچند دامنه آن خواسته ها روشن نیست اما دیگر بسیار فراتر از مساله غنی سازی و این گونه موارد خواهد بود و دوم ادامه تخاصم و جنگ، جنگ تا شهادت!

واکنش مردم و نیروهای سیاسی ایرانی در قبال این وضعیت چه خواهد بود و نیاز و ضرورت لحظه چه حکم می کند؟ واقعیت این است که کنش اجتماعی مردم وخیزش گسترده آنان قانونمندی ها و دینامیسم خودش را دارد، زمان وقوع آن قابل پیش بینی نیست و بویژه در شرایط عدم سازمانیافتگی، اراده گرایانه نمی توان انتظار به میدان آمدن همبسته و گسترده آنان را داشت. اما باید تاکید کرد مهمترین عامل در تعیین سرنوشت سیاسی، همبستگی ملی، عاملیت سیاسی مردم و حضور میدانی و گسترده بخش های مختلف آن است. با دریغ و درد باید گفت نیروهای سیاسی خواهان ایرانی دموکراتیک، سکولار و یکپارچه باوجود تلاش های چندین و چند ساله، موفق نشدند کانونی برای هماهنگی امر گذار از جمهوری اسلامی ایجاد کنند تا اینک بکار آید. روشن است در داخل کشور امر سرکوب ددمنشانه رژیم مانع این امر بود. اما در خارج از کشورعواملی چون گرفتار بودن در چنبره گروه گرایی، نارواداری، انحصارطلبی و ارجح شمردن منافع گروهی بر ارزش ها و منافع ملی و فراگروهی و فرا حزبی، تشکیل هرگونه کانون هماهنگی وهمکاری را سد کرد. نگذاریم چالش ها و جنگ و جدال ها برسر نوع و ساختار نظام پس از جمهوری اسلامی و مسایلی از این دست همچنان سایه افکن بر مناسبات بین نیروهای مختلف اپوزیسیون باشد. جمهوری ویرانگراسلامی هنوز برسر کار است.

جمهوری اسلامی عملا از هم پاشیده و شواهد نشان از آن دارند که نفس های آخر را می کشد. سیر رویدادها بسیار پرشتاب و آینده آن ناروشن است. اما آنچه بیش از دیگر عوامل می تواند احتمال وقوع سناریوهای سیاه را افزایش دهد پدیدار شدن خلاء قدرت است. از جمله به همین دلیل دراین تندپیچ تاریخ کشور، همه ما مسولیتی خطیر و تاریخی بر دوش داریم. خطاب ما به همه آنانی است که دل در گرو ایران و رفاه و آسایش وآزادی مردم آن دارند. نگاه ما به آن حرکت های امید بخشی است که از سوی شخصیت های سیاسی و فرهنگی و حقوق بشری در داخل کشور شکل گرفته و می گیرد. خطاب ما به همه نیروهای مشروطه خواه، جمهوری خواه، چپ، میانه، به سازمان های سیاسی گروه های قومی و خطاب به شخصیت های سیاسی، علمی و اجتماعی و تشکل های مدنی و دادخواهان است. فارغ از اینکه هر جریان سیاسی برای فردای ایران چه برنامه ای دارد، فارغ از اینکه در شروع این جنگ جمهوری اسلامی را مقصر اصلی می شناسد یا دولت اسرائیل را، شایسته است هدف نجات ایران ویکپارچگی آن و گذار از جمهوری اسلامی با  اتکا به روش های دموکراتیک، هدف مشترک مجموعه نیروها باشد. ما در این زمانه خطیر جز همبستگی و همسو کردن تلاش هایمان چاره دیگری نداریم. در کنار اقدامات سازمانگرانه، رویکرد سیاسی یک مجموعه همسو می تواند اعمال فشار بر جمهوری اسلامی و برای کناره گیری از قدرت در شرایط کنونی باشد. راه های اجرایی و حقوقی آن می تواند با همفکری جمعی و در اتاق ها فکر مشترک بطور مشخص پیگیری شود.

پیمان همکاری برای حرکت در این راستا، شکل گیری یک کانون گسترده همفکری و همکاری برای همگامی و حرکت به سوی ایجاد یک تشکل فراگیر برای گذار از استبداد دینی را پیشنهاد می کند.

سازمان های عضود پیمان همکاری: شورای مدیریت گذار، حزب مشروطه ایران( لیبرال دموکرات)، شورای ملی تصمیم، جمعیت سوسال دموکراسی برای ایران، اتحاد برای آغازی نو، جنبش وحدت ملی ایرانیان و سازمان دموکراتیک یارسان

31 خرداد ۱۴۰۴ – ۲1 ژوئن 2025