نقش پزشکان در”جنبش زن، ز…

by مسعود نقره کار | 27.اکتبر 2022 | مقالات

بازدیدها: 0

روشنگری ها و اعتراض های گسترده پزشکان  در روزهای اوج گیری جنبش زن، آزادی، زندگی نشان از حضورمسئولانه و شجاعانه این گروه اجتماعی- صنفی در عرصه مبارزه دارد. تهدید، محرومیت های شغلی و اجتماعی،  ضرب و شتم، دستگیری و زندانی کردن پزشکان آزاداندیش و آزادیخواه  گوشه ای از رفتار وحشیانه و جنایتکارانه حکومت اسلامی ست.

 سالیانی ست پزشکان با قدرت بخشیدن به اجتماع  و تشکل هایشان در ایران نقشی مؤثر و پویا  در سپهر سیاسی، به ویژه در گسترش و تعمیق روند دموکراسی در جامعه ایفا کرده اند. پزشکان آزادیخواه و عدالت جو علاوه بر یاری رساندن به جنبش آزادیخواهانه، تلاش برای کاهش و زدایش فقر و محروميت های فرهنگي، کاهش و زدایش عوامل اجتماعي، سیاسی و اقتصادی تبعيض و بي عدالتي در عرصه ی “بهداشت و درمان و آموزش پزشکی”  و تامین و تضمین سلامت جامعه را نیز هدف خود قرار داده اند.

پزشکان میهنمان طی 43 سال گذشته  ضمن توجه به آموزه ها و توصیه های بزرگانی همچون طبیب معروف” علی بن عباس اهوازی” (متوفی به سال 384 هجری) که گفته است طبیب می باید ” پیوسته به مطالعه کتب، یعنی خواندن کتب طبی و خواندن آنها مشغول باشد” و صرفا” به حرفه وتخصص خود و درمان بیماران اش بیاندیشد، به تحقق آزاداندیشی و آزادیخواهی در جامعه نیز اندیشیده اند و این خواست ها را در ارتباط با تامین و تضمین سلامت جامعه مطرح و پیگیری کرده اند.

حرفه ی پزشکی،  یا به قول دکتر غلامحسین ساعدی،” حرفه وجیه المله طبابت”، وجاهت و مقبولیتی عام، تاریخی وجهانی داشته و دارد. در ایران طبیب را حکیم می خواندند به این خاطر که او را صاحب حکمت و همه چیز دان می پنداشتند، منزلتی که این حرفه را به حد” دانش و حرفه ای خدايي ” رساند. این جایگاه یگانه را نیاز انسان به سلامتی و عشق اش به زندگی و گریزش از درد های جسمانی و روانی، و مرگ سبب شده است. انسان سلامتی خود  و عزیزان اش را مهمترین مساله زندگی اش می داند. تامین و حفظ سلامتی را نیز ورای تمهیدات آسمانی، به طور واقعی در حضور و نقش پزشک تجربه کرده است. این نیاز رابطه ی ویژه ای میان پزشک و بیمار و نزدیکان بیمار بر قرار می کند و از پزشک اتوریته و شخصیتی مورد اعتماد در ذهن آنان می نشاند. هنگامی که انسان به فرد و یا حرفه ای نیاز داشته باشد آن حرفه و صاحب حرفه اهمیت خاصی برای فرد نیازمند پیدا می کنند، اهمیتی که غالبا” تا هنگام رفع آن نیاز وجود خواهد داشت. در مورد حرفه ی پزشکی این اهمیت داشتن، ابعاد و دامنه ی وسیع تری پیدا کرده است، و پزشک نه فقط در رابطه با بیمار و خانواده و نزدیکان بیمار، که در سطع جامعه از وجهه و منزلتی خاص ( معنوی و مالی) پایدارتر بر خوردار است.

از میان پزشکان چهره های تاثیر گذار و شاخصی در عرصه سیاست و فرهنگ در ایران و سایر نقاط جهان بالیده اند، به ویژه هنگام که پزشکان فراتر از فعالیت های فردی  در قالب تشکل عمل کرده اند نقشی مؤثر بر روند تحولات دموکراتیک در جامعه داشته اند. حکومت فاسد و سفاک اسلامی طی 43 سال گذشته  با اعدام و ترور صدها پزشک، پرستار و سایر کارکنان بخش خدمات بهداشتی و درمانی  هراس خود را ازتاثیر گذاری پزشکان و این گروه اجتماعی و صنفی نشان داده است (1)

پزشکان  در میهنمان، به ویژه در سال های اخیر در سطحی گستزده  نه فقط به سیاست های بهداشتی و درمانی و آموزش پزشکی ، که به امر سیاست، حقوق بشر و مبارزه آزادیخواهانه  پرداخته اند و در راه  تحقق سلامت سیاسی جامعه نیز گام بر داشته اند . بستر مناسبی که رابطه میان پزشک و بیمار و جایگاه اجتماعی پزشک به وجود می آورد عاملی ست که با اتکا به آن ها پزشک فراتر از تشخیص بیماری و درمان بیمار به عرصه تشخیص و درمان بیماری های جامعه ، یعنی عرصه ی سیاست و فرهنگ نیز پا ی می گذارد و حداقل با برداشت ها و تعاریف امروزین نقش روشنگرانه ی ” روشنفکر خاص” را ایفا می کند، و شخصیت “روشنفکری” خود را در موقعیت شغلی اش سامان می دهد و در همین محدوده ایفای نقش می کند و پیام آور آزادی، دموکراسی و عدالت خواهی می شود.  پزشکان – و پرستاران و کادرهای خدمات بهداشتی و درمانی میهنمان – نشان داده اند به گروهی  گریزان از سیاست و فرهنگ  و به نوعی از تحصیلکردگان برج عاج نشین بدل نشده اند و رزمندگان سپاه آزادگان و آزادگی اند و نقشی ارزشمند در تداوم و گسترش و تعمیق “جنبش زن، زندگی، آزادی” داشته و خواهند داشت.

****

1- پزشکان دگراندیش که در حکومت اسلامی اعدام شدند، مسعود نقره کار

https://news.gooya.com/politics/archives/2016/04/211670.php

زیبائی در رنگارنگی ست – …

by مسعود نقره کار | 25.اکتبر 2022 | مقالات

بازدیدها: 1

 صور اسرافیل های زمانه، دختران و پسران نوجوان و جوان، خواب و بیداری مان را بهم زده اند، که جماعت تا دیرتر نشده رنگارنگی و تنوع  و تفاوت و نا همگونی را باور کنید و متحد شوید، جماعت، خود محوری و خودخواهی ریشه های عشق و شکیبایی را می خشکاند، و تلاش برای همانند و همنوا سازی اندیشگی و عقیده و یکسان سازی انسان ها اهانت به شخصیت و ذهنیت یگانه انسان هاست. بر سرمان به حق فریاد می کشند که  مگر تجربه نکردید تلاش برای یکسان سازی اندیشگی و عقیده انسان ها یعنی آباد سازی گورستان ها، کاری که حکومت اسلامی کرد و:

” گورستانی چندان بی مرز

شیار کردند

که بازماندگان را هنوز

از چشم خونابه روان است ” (شاملو)

و این درس بزرگ جنبش جوان زن، زندگی، آزادی ست که طی شش هفتۀ گذشته  به جامعه سیاسی، فرهنگی و روشنفکری داده است.

در این که اپوزیسیون خارج از کشورنقش ارزشمندی در رابطه با حمایت و پشتیبانی ازمبارزات آزادیخواهان و عدالت جویان در داخل کشور ایفا کرده است، نقشی که به ویژه در این روزهای بیم و امید بسیاراثربخش و امید آفرین می نماید، تردیدی نیست. اما این تمامیِ ظرفیت و توان این اپوزیسیون نبود و نیست. تنگ نظری، جزم اندیشی، خودخواهی، خود محوری، خود حق پنداری، خود رهبربینی و فرقه گرائی، بخش بزرگی از ظرفیت و انرژی مثبت اپوزیسیون خارج از کشور را هدر داده اند. این تجربۀ  تلخ بیش از 4 دهه است با ماست، برای نمونه، هرحرکت و تظاهراتی می خواست پا فراتر از دایرۀ حزب و دار و دسته  بر پا شود بی توجه به تلاش ارزشمند و تاثیر گذار این اپوزیسیون، مسایلی عَلم می شد که زیان آوربود و تلاش های ارزشمند اپوزیسیون را خدشه دار می کرد و آب به آسیاب رژیم می ریخت. اپوزیسیون حکومت اسلامی در خارج از کشور راه دشواری را طی کرده تا به اینجا رسیده است، از درگیری های خونین درون و بین گروهی  تا همراه و همگام شدن در کنار یکدیگر و شانه به شانه در کف خیابان های جهان خروش زن، زندگی و آزادی شدن.

تظاهرات غرورانگیز ایرانیان خارج از کشور، طی چند هفته گذشته  نشان داده است بالاخره پیشتازان جوان این جنبش در داخل کشور سهم خویش در رابطه با اپوزیسیون سیاسی حکومت اسلامی ادا کرده اند، یادمان داده اند، البته  تا حدودی هم مجبورمان کرده اند،  که بپذیریم از خودمحوری  و خودخواهی  و فرقه گرایی فاصله بگیریم. مجبورمان کرده اند بپذیریم  در یک  کار جمعی و همگرایانه پای حزب و سازمان و پرچم بازی و ” منیت” های فردی و گروهی را به میان نکشیم.

 پیام از داخل، از صور اسرافیل های زمانه، ار حنجره های خونین عزیزانمان است، پیامی روشن: ” ما را درکف خیابان ها، میدان ها، دانشگاه ها، مدرسه ها و کارخانه ها به گناه آزاد اندیشی و آزادیخواهی تحقیرمان می کنند، به گلوله می بندند و جان مان را می گیرند. به ما تجاوز می کنند و ….ما را می بینید و صدای ما را می شنوید، پس بیش از این صدای ما باشید، و یاری مان دهید.

با حفط تفاوت ها و تنوع ها، با باور به ایرانی آزاد، آباد و مرفه هر پرچمی دوست دارید برافرازید اما به پرچم برافراشته در میدان نبرد وفادار بمانید، به پرچم آزادگان و آزادگی، به گیسوانِ مواج و رقصان دختران مان و چشمان سرشار از امیدِ  پسرانِ سرزمین مان.

جمهوری مداحان – مسعود نق…

by مسعود نقره کار | 13.اکتبر 2022 | مقالات

بازدیدها: 0