بازدیدها: 0

رژیم تمامیت‌خواه ولایت فقیه وحشت‌زده تمام تلاش مذبوحانه خود را برای جلوگیری از بزرگداشت سالگشت و تداوم انقلاب «زن، زندگی، آزادی» بکار گرفته است. تهدیدها و مجازات‌ها را تشدید و عده‌ای از کنشگران را پیشگیرانه دستگیر کرده است. بر طبل ناامیدی می‌کوبد. اصلاح‌طلبان، اصلاح پذیری رژیم را وعده می‌دهند. سایبری‌های رژیم  انقلاب را انکار و شایع می‌کنند که هیچ خبری نیست و هیچ خبری نیز نخواهد شد.

با هشیاری نسبت به ترفندهای رژیم و اصلاح‌طلبان دهه‌ی قیام، از ۱۵ تا ۲۵ شهریور را با شور و شکوه بیکران برگزار کنیم.

کنشگران میدانی شورا ملی تصمیم از داخل ایران توصیه می‌کنند:

روز ۲۵ شهریور در خیابان‌ها حضور و ازدحام حداکثری داشته باشیم. با بوق زدن‌های ممتد اضطراب رژیم را صد چندان کنیم. تکنیک های ایجاد راهبندان و قفل کردن ترافیک را همرسانی کنیم. به ویژه اتوبان‌های خروجی شهرها را ببندیم که بر ترافیک محلات تاثیر می‌گذارد.

نیروی‌های سرکوب از اتوبو‌‌س‌های سریع (بی آر تی) برای جابجائی استفاده می‌کنند. ترددهای سریع خودروهایی که نیروی سرکوبگر را جابجا می‌کنند را مختل کنیم. سرکوبگران گاه از آمبولانس‌ها هم برای سریع‌تر رسیدن به مکان‌های تظاهرات سوء استفاده می کنند که باید هشیار بود.

مراقب دوربین‌های مدار بسته امنیتی در خیابان‌ها و میدان‌ها باشیم. انواع پیشرفته آنها همزمان فیلم را به جاهای مختلف می‌فرستد، امکان زوم کردن بر صدا و تصویر و قابلیتِ شناسایی سیم کارت‌های تلفن همراه، کارت‌ ملی هوشمند و پاسپورت از روی شناسایی چیپ‌سِت های همراه آنها را دارند. بهترین راه خنثی کردن دوربین‌ها پاشیدن رنگ در چشمان (لنز) دوربین‌ها است. برای شناسایی‌نشدن در تظاهرات و شعارنویسی، گوشی هوشمند با سیم کارت، کارت‌ملی هوشمند، گواهینامه و پاسپورت همراه نداشته باشید. برای فیلم گرفتن از تظاهرات از دوربین‌های یکبار مصرف می‌توان استفاده کرد.

حضور و ازدحام حداکثری را گسترده و در تمام میدان های شهر برگزار کنیم تا امکان تمرکز نیرو و سرکوب رژیم کاهش یابد. در تظاهرات همواره عده‌ای دیده‌بانی و پاسداری کنند، تا به‌موقع خطر نیروهای سرکوب را شناسایی کنیم و غافلگیر نشویم.

با دوستان نزدیک که آنها را می‌شناسیم و به آنها اطمینان داریم، انجمن ها و شوراهای تصمیم محلی تشکیل دهیم و امور محلات، تظاهرات و مبارزه را مدیریت و در صورت امکان با محلات دیگر هماهنگ کنیم.

مبارزه ما با رژیم تمامیت‌خواه فقط به تظاهرات خیابانی محدود نمی‌شود. نافرمانی مدنی، مبارزه متشکل احزاب سیاسی، تشکل‌های صنفی، مدنی و محیط زیستی،  اعتصابات کارگران، کارمندان، فرهنگیان، دانشجویان، دانش‌آموزان، کارکنان درمانی، کامیونداران، بازنشستگان و … در به زانو درآوردن رژیم نقش بنیادی دارند. انتظار این است که این اعتراض های بیرون از محلات با اعتراض های محلات هماهنگ، همگام و همراه شوند و پیوند بخورند.

زن، زندگی، آزادی

کمیسیون فعالیت‌های میدانی شورای ملی تصمیم

۱۸ شهریور ۱۴۰۲ – ۹ سپتامبر ۲۰۲۳