by کیقباد اسماعیل‌پور | 5.اکتبر 2023 | مقالات
آنچه در خبر دیروز صدای امریکا آمده بود:
——————————————————————–
در آستانه معرفی برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳، گمانه زنی‌ها درباره برنده این جایزه جهانی آغاز شده است. یکی از شخصیت هایی که نام او در این ارتباط مطرح شده، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران است.
به گزارش خبرگزاری رویترز، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین، و الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان در روسیه، از شانس زیادی برای دریافت این جایزه برخوردار هستند.
———————————————————————–
درست دو سال پیش بود؛ بنظرم رسید که نرگس محمدی؛ زن مبارز خستگی ناپذیر در جنبش مبارزاتی مردم ایران را برای نامزدی جایزه صلح نوبل پیشنهاد کنم.
از انجا که جایزه صلح نوبل به اشخاصی اعطا می‌شود که در سال قبل بیشترین یا بهترین کار را برای برادری بین ملت‌ها و کمک به حفظ و ارتقا صلح جهانی انجام داده اند؛ لذا رقابت سنگینی در نامزد کردن و انتخاب وجود دارد. در سراسر مراحل انتخاب؛ لیست‌های بتدریج خلاصه تر می‌شود و در آخر این جایزه توسط کمیته‌ای متشکل از پنج نفر به انتخاب پارلمان نروژ به منتخب نهایی اعطا می‌گردد.
در مراحل انتخاب؛ معرفی نامزدها توسط اعضای پارلمان‌ها (پارلمان‌های کشورهای مختلف) و یا استادان دانشگاه که صلاحیت معرفی نامزد جایزه صلح نوبل را دارند، صورت می‌گیرد؛ لذا لازم بود پیشنهاد دهنده را شخصی انتخاب کنم که صلاحیت انتخاب را داشته باشد و همچنین بپذیرد تا این کار را انجام دهد.
بدلیل رقابت‌های که ذکر شد و اعتبار بین المللی این جایزه؛ پیشنهاد دهندگان نیز باید صلاحیت‌های خاصی را دارا باشند.
در این رابطه؛ با یک نماینده پارلمان کانادا که شرایط پیشنهاد دادن را داشت تماس گرفته و موضوع را مطرح کردم؛ او با توجه به سوابق مبارزاتی نرگس محمدی و تلاش‌های بینظیر او از درون زندان؛ موضوع را جالب برای پیگیری تلقی نمود و پیشنهاد کرد که در صورت نهایی شدن طرح؛ بهتر است پیشنهاد توسط او و تعدادی از نمایندگان زن پارلمان کانادا مطرح گردد. نهایتا قرار بر این شد تا این نماینده در مورد موضوع تحقیق بیشتری بعمل اورد و با چند نفر از نمایندگان زن پارلمان نیز موضوع را مطرح کند.
پس از مدتی؛ جلسه‌ای دوباره داشتیم و او نتیجه بررسی‌هایش را بشرح زیر عنوان کرد:
۱. معرفی نامزدها برای آن سال بتازگی بسته شده بود و برای پیشنهاد باید تا سال بعدی منتظر می‌شویم؛ که از نظر تیم ما اشکالی ندارد.
۲. از آنجا که خانم شیرین عبادی در چند سال قبل (۲۰۰۳)؛ از ایران برنده این جایزه شده بود؛ لذا این تیم فکر می‌کند که شانس پذیرش نامزدی خانم مبارز سیاسی دیگری از ایران کم می‌باشد و لذا این طرح را پیشنهادی با امکان موفقیت بالا تلقی نمی‌کنند.
موضوع در اینجا تقریبا پایان یافته تلقی می‌شد. من با تشکر از او و نمایندگان زن همراه او؛ از طرف خودم و جامعه ایرانیان تشکر کردم.
***
دیروز وقتی خبر را دیدم؛ بسیار خوشحال شدم و با توجه به سابقه مذاکرات قبلی در این مورد؛ فکر کردم که اگر افراد دیگری این کار را با موفقیت انجام داده اند؛ این نشان می‌دهد که صرف نظر از آنکه نرگس محمدی در روز ششم اکتبر بعنوان برنده نهایی جایزه نوبل معرفی بشود؛ جامعه ایرانیان و مبارزات آنان در صدر توجهات جهانیان قرار دارد و تاثیرات انقلاب زن؛ زندگی؛ آزادی در جهان چنان گسترده و عمیق شده است که هیچکس در داخل و خارج کشور نمی‌تواند انرا نادیده گیرد.
زنان ایران عزم نموده‌اند تا بر قله افتخار زنان جهان بایستند و بی شک به آرمان خود و مردم ایران دست خواهند یافت.
زن؛ زندگی؛ آزادی
کیقباد اسماعیل‌پور
by کیقباد اسماعیل‌پور | 12.ژوئن 2023 | مقالات
فیروز نادری یک دانشمند؛ یک انسان دموکرات و یک رل مدل برای جوانان ایران امروز بود.
او به بشریت عشق می ورزید و می خواست راهی برای شکستن دیوارهای زندان بشر روی کره خاکی پیدا کند؛ او همچنین به وطن اش؛ به هموطنان اش؛ و به جوانان میهن خود عشق می ورزید و آرزو داشت تا آنان زودتر زندانشان را بشکنند و آزاد زندگی کنند. او یکی از حساب های مجازی اش را برای در ارتباط بودن با این جوانان و پاسخ گویی به آنها گذاشته بود؛ کاری که مدعیان سیاست امروز ایران کمتر می کنند؛ یعنی او بدون اینکه از او انتظار برود؛ پاسخگو بود.
خونگرم و خودمانی بود؛ ساده می پوشید؛ برای سخنرانی امده بود؛ گفت من همین جوری امدم شما ها همه کت و شلوار پوشیدید و کراوات زدید من عکس رو خراب می کنم؛ گفتیم نه این فضانوردان کانادایی هم که برای ملاقات شما امده اند لباس اسپورت پوشیده اند؛ اینه که شما نگران نباشید.
برنامه او برای صبح؛ جلسه با چند شخصیت بلند پایه سیاسی و چند فضانورد کانادایی بود و بعد از آن سخنرانی ای بود که برای او هماهنگ شده بود با عنوان “ایا ما در جهان هستی تنها هستیم (Are we ALONE) ؟ “. در این سخنرانی در واقع دکتر نادری؛ همه را با خود به منظومه شمسی و به دل کهکشان ها برد. خلاصه صحبت اش این بود که امروزه بشر می داند که وجود کره ای با شرایط کره زمین در میان کهکشان ها و ستارگان وجود دارد. فاصله احتمالی آن با ما چند صد یا چند هزار سال نوری است ؟ نمی دانیم. در واقع سخنرانی علمی او به شکلی فلسفی هم می شد؛ چرا که فلسفه حیات و زیستن ما بر روی کره زمین را تغییر می دهد؛ اینکه بشر تنها نیست؛ اینکه بشر حق ندارد کره زمین را نابود کند؛ اینکه فلسفه زندگی بشر روی کره زمین چیست؛ بحث هایی است که بدنبال ان ظاهر می شد ؟
سخنرانی روز بعد دکتر نادری؛ در دانشگاه یوبی سی بود که با هجوم دانشجویان مهندسی بود که می خواستند بدانند در بازار فردای جهان کدام گرایش ها بیشتر نیاز هست همراه شد. یادم هست که دانشجویان ایرانی زیادی بودند و با شوق سوال می کردند و دانشجویان چینی بویژه مایل بودند بدانند که دردنیای آینده کدام تخصص ها بازار داغتری دارد و این سوال را چند بار تکرار کردند؛ و پاسخ فیروز رشته های مهندسی بود که به کدینگ راه می برد و در واقع در بستر هوش مصنوعی پیش می رود.
فیروز نادری که با آزمایشگاه رانش جت ناساJPL) ) شروع کرد؛ از مدیران برنامه‌های منظومه شمسی بود؛ حدود سی سال در ناسا خدمت کرد. مدتی مدیر اکتشافات منظومه شمسی در ناسا بود. زمانی نیز پروژه اکتشاف مریخ؛ پرتاب ادیسه مریخ، و فرود مریخ‌نوردهای اکتشافی بر این سیاره (Mars Exploration Rovers, Spirit and Opportunity) را مدیریت کرد.
او در سالهای (۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰) پروژه (NASA’s Origins Program) که در واقع برنامه جست و جوی سیارات مشابه زمین در فضا بود را بعهده داشت. سخنرانی دکتر نادری در ونکوور “ آیا ما در هستی تنها هستیم “ ؛ در همین زمینه بود.
یک بار از او پرسیدم شما در ناسا چکار می کنید که میلیون ها کیلومتر دورتر از کره زمین؛ یک سفینه را درست در نقطه ای که برنامه ریزی شده می نشانید ؟ فیروز گفت هزار بار تمرین می کنیم؛ تمرین تمرین تمرین……
او دکترای مهندسی برق از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی بود و در سال ۱۹۷۹ به ناسا پیوست. در واقع همان سالی که ایران ما به قعر تاریخ پرتاب شد؛ فیروز به آزمایشگاه (JPL) ناسا پیوست؛ تا برای فرستادن سفینه ها به قعر فضا آماده شود.
او عضو موسسه هوانوردی و فضانوردی آمریکا (AIAA) بود و جوایز متعددی از جمله مدال رهبری برجسته ناسا NASA Space Flight Medal)) ، مدال تالار مشاهیر فناوری فضایی و بالاترین جایزه ناسا مدال خدمات ممتاز (NASA Distinguished Service Medal) را دریافت کرده بود.
فیروز نادری سمبل جوانان میهن ما بود که می توانند رشد کنند؛ افتخار افرینند و در سرنوشت بشر تاثیر گذار باشند. یادش برای همیشه گرامی باد.
کیقباد اسماعیل پور
ونکوور کانادا
by کیقباد اسماعیل‌پور | 3.مارس 2023 | مقالات
در اخرین روزهای حیات این نظام ضد بشری شاهد جنایت غیر قابل تصور دیگری توسط رژیم علیه کودکان کشورمان هستیم.
جنایتی که یا مستقیم توسط نیروهای امنیتی رژیم انجام می شود و یا با نادیده گرفتن این جنایت و عدم پیگیری ان توسط دولت ؛ عملا دست تروریست ها برای انتقام از پیشتازی دختران انقلاب زن؛ زندگی؛ آزادی باز گذاشته می شود. هر کدام از دو سناریو فوق که واقعیت داشته باشد؛ مسئول مستقیم آن رژیم جمهوری اسلامی و مسئولان آن هستند. واین امر باید مورد توجه جامعه بین المللی قرار گیرد.
این موضوع حائز چنان اهمیتی است که اگر برای رسیدگی به آن شورای امنیت ملل متحد جلسه تشکیل دهد و بدلیل مورد تهدید قرار گرفتن امنیت کودکان در یکی از کشورهای دنیا؛ جمهوری اسلامی را به پاسخگویی بخواند؛ امری غیرمترقبه نخواهد بود.
در واقع موضوع؛ حمله گسترده؛ مستمر و سیستماتیک با سلاح های شیمیایی به شهروندان (کودکان) یک کشور از جامعه بین المللی است که بایستی از طرف همه اعضای سازمان ملل متحد مورد توجه قرار گیرد و محکوم شود.
از زاویه دیگری اگر به کنوانسیون حقوق کودک که توسط ۱۹۳ کشور و از جمله همین رژیم امضا شده نگاه کنیم در می یابیم که وظیفه این رژیم است تا تمامی مساعی خود را برای رعایت و تضمین حقوق مدنی؛ سیاسی؛ اقتصادی؛ اجتماعی و فرهنگی کودکان بکار گیرد؛ و گرنه دولت ها می توانند شکایات شان را از او را به کمیته حقوق کودک ملل متحد تسلیم نمایند. با نگاهی به این پیمان نامه (۱) می بینیم که این رژیم حداقل ناقض بندهای یک تا پنج و بویژه ماده (۶) که در ان بشرح زیر آمده است؛ می باشد:
۱- کشورهای طرف کنوانسیون حق ذاتی هر کودک را برای زندگی برسمیت خواهند شناخت؛
۲-کشورهای طرف کنوانسیون ایجاد حداکثر امکانات برای بقا و پیشرفت کودک را تضمین خواهند نمود.
در اینجا فرصت پرداختن به – حق آزادی بیان؛ آزادی دسترسی به اطلاعات (با در نظر گرفتن مبانی عرفی معمول در جوامع دموکراتیک)؛ آزادی مذهب؛ آزادی اجتماعات و مجامع مسالمت آمیز؛ و یا حق کودکان برای برخورداری از استاندارد مناسب زندگی (ماده ۲۷) و حق کودک نسبت به برخورداری از آموزش و پرورش مناسب ( ماده ۲۸) – نیست. همچینین به کنوانسیون های بین المللی دیگر مانند کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان (۲)؛ و کنوانسیون حقوق سیاسی زنان (۳) که به شکل دیگری بیان کننده نقض فاحش این حقوق از طرف جمهوری اسلامی است؛ نمی پردازیم.
اگر به موضوع اخیر بخواهیم بر گردیم ؛ عملا اطلاعیه هایی مانند یونیسف : “مدرسه، پناهگاهی امن برای یادگیری کودکان و نوجوانان در محیطی ایمن و حمایتگر است و اینگونه حوادث میتواند تاثیر منفی بر نرخ بالای آموزش کودکان به ویژه دختران که از دستاوردهای دهه‌های اخیر است بگذارد”. تاثیر چندانی نخواهد داشت و بایستی سازمان های بین المللی دیگر را به اهمیت حفظ جان کودکان ایرانی توجه داد تا بتوان به این فاجعه جنایتکارانه در محیط‌های آموزشی کودکان و نوجوانان پایان داد .
در مورد دلایل ارتکاب این جنایت می توان گفت؛ رژیمی که بشدت از پیشتازی دختران شجاع آن کشور در انقلاب نوین مردم ایران خشمگین است و هیچ راهکاری برای پاسخ به خواسته آنها برای “ زندگی” در مقابل ایديولوژی “مرگ و شهادت” رژیم ندارد؛ مانند نازی ها که اطاق گاز را اختراع کردند؛ کلاس گاز را ابداع کرده است؛ تا شاید بتواند دور بعدی اعتراضات را بشکنند و چند روزی بیشتر به حیات خود ادامه دهد. یادمان باشد که این رژیم همان رژیمی است که به بشار اسد کمک کرد تا سلاح های شیمیایی و بیولوژیک اش را گسترش دهد و از آنها علیه مردم اش استفاده کند.
و نهایتا وظیفه ما در داخل و خارج کشور چیست ؟ شاید گسترش اطلاع رسانی در بین خانواده ها و دانش آموزان؛ رساندن صدای دختران ایران به جهانیان؛ درخواست از دولت ها و سازمان های بین المللی برای اعتراض به دولت جمهوری اسلامی؛ گسترش اعتراضات و اعتصابات توسط خانواده ها در جلوی مدارس با شعار” امنیت مدارس را بدست گیریم “ و محکوم کردن حمله تروریستی شیمیایی به مدارس دختران مان.
کیقباد اسماعیل پور – عضو شورای ملی تصمیم
ونکوور کانادا
منابع:
(۱): پیمان نامه حقوق کودک
(۲) پیمان نامه رفع هر گونه تبعیض علیه زنان
؛
(۳) پیمان نامه حقوق سیاسی زنان
by کیقباد اسماعیل‌پور | 21.فوریه 2023 | مقالات
انقلاب “ژن؛ ژیان؛ آزادی” پس از یک دوره مبارزه بی امان در سرتاسر میهن مان از کردستان تا بلوچستان و از خراسان تا خوزستان و دربعد جهانی ؛ از دروازه های برلین تا پارلمان استراسبورگ؛ با تقدیم بیش از ۵۰۰ جانباخته راه آزادی و دستگیری بیش از ۳۰ هزار نفر در سراسر ایران ادامه دارد. این انقلاب با کارنامه ای از غرور و افتخار و شجاعت دختران و پسران میهن مان؛ دوره تعمیق و گسترش و آماده سازی بستر برای نبرد نهایی خود را می گذاراند.
آنچه در این دوران ارامش پیش از طوفان در جریان است؛ خیزش بزرگ آینده را نوید می دهد؛ شواهد به شرح زیرند:
۱-تشکیل کمیته حقیقت یاب سازمان ملل و شروع کار؛ برای فراهم آوردن اسناد و مدارک قابل ارایه در دادگاههای بین المللی که می تواند برای دادخواهی به ارجاع به شورای امنیت ملل متحد بینجامد. شروع به کار این هیات؛ هم اینک ترس بزرگی در دل جانیان؛ آمران و عاملان جنایات انداخته است؛ و از طرفی نور امید در دل ملت ایران تابانده است.
۲- ادامه تظاهرات داخل کشور؛ به شکل حضور به سبک متفاوتی در محلات و خانه ها؛ شعارهای شبانه و موضعی در مکانهای مختلف؛ و ادامه مقاومت و مبارزه مردم زاهدان و کردستان عملا رژیم را از سرکوب مردم ناامید کرده است.
۳-فاجعه آمیز تر شدن وضعیت اقتصادی رژیم در حدی که توان پرداخت دستمزد و حقوق مزدوران خود را نیز ندارد شرایط را به وضعیتی رسانده است که رژیم به حراج کردن باقیمانده اموال مملکت – و سپردن منافع مملکت به هفت دزد بغداد – کرده است تا شاید بتواند حقوق کارکنان دولت را بپردازد.
۴-افزایش اعتصابات و اعتراضات کارگری و صنفی؛ عدم توانایی رژیم در پرداخت حقوق و دستمزدهای این واحد ها؛ همزمان با عدم امکان فروش محصولات این کارخانه ها در داخل و خارج کشور؛ عملا رژیم را در معرض یک نوع تحریم داخلی و خارجی قرار داده است که نتیجه ان ورشکستگی کامل رژیم خواهد بود.
۵- انزوای بیش از پیش رژیم و از دست دادن توانایی اش در به حراج گذاشتن منابع و معادن کشور حتی برای کشورهای هایی مانند چین و روسیه؛ دست رژیم را از داشتن ارز برای تامین نیازهای اولیه اش بسته است. جذب چین توسط عربستان و در گل فروماندن روسیه در باتلاق اوکراین با چشم انداز پیروزی های آینده اوکراین پس از تجهیزش به تانکها و موشکها و ادوات بیشتر؛ زمینه اینده ای را برای رژیم ایران تاریک تر کرده است. بطوریکه حتی عقب نشینی سیاسی رژیم ایران از مواضع قبلی اش در مورد اوکراین – پیام وزیر خارجه در مورد به رسمیت نشناختن حاکمیت روسیه بر شبه جزیره کریمه و دو استان اوکراین- نتوانست کمکی به خارج شدن اش از با تلاق روسیه کند.
۶- ادامه تظاهرات های ایرانیان در شهرهای مختلف خارج کشور؛ تلاش برای گذاشتن سپاه در لیست تروریستی کشورهای اروپایی؛ پیگیری در مورد لغو اعتبار نامه هیات دیپلوماتیک جمهوری اسلامی در سازمان ملل؛ فعالیت های دیگری است که می تواند رژیم را در یک بن بست سیاست خارجی کامل قرار دهد.
۷- پشت کردن میر حسین موسوی؛ نخست وزیر اسبق رژیم؛ واعلان سرنگونی حتمی رژیم و بسته پیشنهادی عقب نشینی به رژیم پیش از فروپاشی کامل آن؛ باعث بی ابرویی بیشتر رژیم در بین نیروهای خودی آن شده است.
۸-خبرهای رسیده از تلاشی نیروهای درونی رژیم – در پی هشدار میرحسین موسوی در مورد سرنگونی رژیم – دارد که نیروهای اصلاح طلب را بدنبال جمع آوری امضا و حمایت نامه برای پیشنهادات موسوی کرده تا شاید بتوانند نیروهای ریزشی رژیم را جذب کنند. غافل از اینکه نیروهایی که از رژیم در این مرحله کنده شوند به مردم می پیوندند نه به زايده های رژیم ( اصلاح طلبان).
۹-حملات نظامی به سایت های فوق امنیتی و هسته ای رژیم (اصفهان و چند شهر دیگر) بدون اینکه حتی رژیم توان کوچکترین عکس العملی داشته باشد؛ نشان از ناتوانی تمام عیاررژ‌یم در دفاع از مرزها و اسمان ایران دارد. هک شدن دستگاه های ارتباطی رژیم بطور پی در پی؛ که اخرین نمونه آن قطع و کنترل سخنرانی رئیس جمهورش در تلویزیون دولتی اش در روز سالگرد انقلاب بود؛ نمونه دیگری از خلع سلاح رژیم در میدان مبارزه با مردم و نیروهای خارجی است.
۱۰- و درآخر؛ گفتگوهای مقدماتی اپوزیسیون جمهوری اسلامی برای سازماندهی و انسجام هر چه بیشترد صفوف خود در دانشگاه جرج تاون آمریکا؛ و امید به همبستگی هر چه بیشتر نیروها در داخل و خارج در روزهای آینده؛ و استقبال و امید و شادی مردم از این اتفاق؛ نشان از پیشروی اپوزیسیون و عقب نشینی دایم رژیم از آخرین سنگرهایش دارد.
این موارد و دلایل دیگر نشان می دهد موج بزرگ دیگری از انقلاب در راه است. موجی که به مانند سیلی خروشان رژیم و نیروهایش را با خود خواهد برد.
آماده باشید؛ موج بزرگ دیگری از انقلاب در راه است.
کیقباد اسماعیل پور- عضو شورای ملی تصمیم
۱۱ فوریه ۲۰۲۳
by کیقباد اسماعیل‌پور | 21.فوریه 2023 | مقالات
کسانی مثل من که هیچگاه شعارهای اصلاح طلبان در مورد ” پروژه امنیتی اصلاحات” که توسط معمار امنیتی رژیم؛ سعید حجاریان؛ طراحی و اجرا شد را باور نکردیم؛ امروز با پدیده‌ای بنام میر حسین موسوی نخست وزیر رژیم خمینی و رهبر جنبش سبز روبرو می‌شویم. رهبری که ۱۳ سال پیش بدلیل نداشتن پتانسیل مبارزه و عدم تمایل برای گذار از جمهوری اسلامی و بدلیل تفاوت دیدگاه‌هایش در مورد حکومت جمهوری اسلامی؛ جنبشی را ناکام رها کرد و بیش از ۱۳ سال از زندگی خود را در شرایط خانه‌های امن وزرات اطلاعات تحمل کرد.
پروژه اصلاحات برای بیش از بیست سال به عمر رژیم ضد بشری اضافه کرد؛ مردم مان را روز بروز فقیر تر و فقیر تر کرد؛ منابع کشورمان را هر روز بیشتر نابود کرد و محیط زیست کشورمان را در معرض نابودی قرار داد. اینها همه محصولات رژیم ادامه دهنده اصلاحات بود که در انتهای آن؛ یک رئیس جمهوری آدمکش و یک سیستم عقب مانده را به کشور تحمیل کرد و منافع ملی ایران را یک کاسه در دست روسیه و چین قرار داد و جمهوری اسلامی را وارد یک جنگ تجاوزکارانه بین المللی میان مافیای پوتین و مردم کشور اوکراین کرد.
در شرایط فوق الذکر سوال ساده است. آیا ما از پیام میر حسین استقبال می‌کنیم؟ آیا این پیام در جهت منافع مبارزه مردم ایران و علیه حکومت جمهوری اسلامی است؟
و پاسخ اینست که اگر میر حسین موسوی که هیچگاه رهبری جدی برای مبارزه علیه رژیم نبود امروز سخن از فروپاشی ج. ا می‌کند؛ ما از ان استقبال می‌کنیم؛ ولی نقشی برای او در صحنه سیاسی آینده قایل نخواهیم بود؛ چرا که در زمانی که او می‌بایست به پیش برود؛ خواهان بازگشت به عقب و بازگشت به دوران طلایی امام شد. اینک او مانند همه مردم ایران ازسرنگونی رژیم سخن می‌گوید ().
او می‌گوید برای نجات ایران باید:
یک ساختار و نظم جدید که فروپاشی جمهوری اسلامی را تسریع می‌کند؛ تشکیل داد؛
یک قانون اساسی جدید باید تدوین نمود؛
در مورد پیش نویس قانون اساسی جدید؛ همه پرسی انجام داد؛
و برای اجرای قانون اساسی جدید؛ باید مجلس موسسان تشکیل شود.
چند سوال مطرح می‌شود؟
طرح میر حسین چه ضمانت اجرایی دارد؟
هیچ. او نه قدرتی دارد و نه تشکیلاتی و نه حمایتی از اصلاح طلبان شیفته قدرت که بدنبال استحاله رژیم؛ حتی در این شرایط هستند.
البته این بدان معنی نیست که اصلاح طلبان رانده از قدرت که تا کنون دست در دست رژیم در نابودی کشور شریک بوده‌اند از این پیام استقبال نمی‌کنند و سعی نمی‌کنند که از آن بهره تبلیغاتی بنفع سیستم دلخواه‌شان ” پوتنیزم در جمهوری اسلامی” استقبال نکنند.
آیا طرح میر حسین؛ از جانب بخشی از مردم؛ میتواند راهگشا باشد؟
مردمی که ستم رفته بر میر حسین و حقانیت درخواست رای ا ش در ۸۸ را دیده اند؛ اینک می‌توانند سخنان او را که در این مدت با ولایت سازش نکرد و بهای آنرا شجاعانه پرداخت به این نتیجه برسند که حتی از دیدگاه میر حسین نیز این رژیم راهی بجز سرنگونی ندارد. این باعث ریزش نیروهای وامانده در بدنه نظام می‌شود و باعث می‌شوند تا نیروهای عقب مانده‌ی هنوز مانده با رژیم بقبولاند که این رژیم هیچ سرنوشتی بجز سرنگونی ندارد.
آیا نیروهای سیاسی برای راهکار میر حسین اهمیتی قایل خواهند بود؟
نیروهای سیاسی سرنگونی طلب راهکارهای میر حسین؛ را که در واقع بخشی از خواسته‌های آنها و مردم است می‌توانند بشوند و از اینکه این خواسته ها؛ برای اولین بار توسط میر حسین نیز پذیرفته شده و عنوان می‌گردد؛ می‌توانند خوشحال باشند و از سیاست درست خود برای سرنگونی مطمین شوند. ولی آیا این نیروها برای خود میر حسین و یا فرصت طلبان اصلاح طلب اهمیتی قایل خواهند شد؟
نه. چرا که نیروی سیاسی باصطلاح اصلاح طلب نه یک نیروی سیاسی بلکه دنبالچه هایی از رژیم ضد بشری و ساخته و پرداخته آن بوده‌اند. و این نیروها نشان داده‌اند که به هیچ وجه خواهان سرنگونی این رژیم نیستند.
ایا میرحسین در اخرین ایستگاه خود به مردم ایران خدمتی کرده است؟ بله. از انجا که آگاهی بخشی و کندن نیروهای نااگاه؛ عقب مانده و وحشی این رژیم امر مهمی است و از انجا شایسته است تا ما از هر امکانی که هزینه مبارزه مردم را کمتر کند باید استفاده کنیم؛ لذا این اطلاعیه که می‌توان آنرا از آخرین هشدارها به بازماندگان صفوف نیروهای رژیم دانست که می‌گوید رژیم راهی جز سرنگونی ندارد؛ به مبارزه مردم کمک می‌کند.
در پایان؛ تاریخ به عقب برنمی گردد؛ و گرنه شاید بسیاری از رهبران مبارزات مردم اشتباهاتشان را تکرار نمی‌کردند؛ ولی همین که رهبر سیاسی به اشتباهات خود اعتراف می‌کند و راه جدیدی را بر می‌گزیند؛ امر اخلاقی ارزشمندی است. انچنانکه می‌توان گفت؛ میر حسین در ایستگاه آخر؛ خوب آمد.
