چگونگی نوع حکومت،فرم و ساختار آن کیقباداسماعیل پور ومانی
واکنش فعالان ایرانی-کانادایی به کشته شدن رئیسی و ادامه مبارزه با نقض حقوق بشر
واکنش فعالان ایرانی-کانادایی به کشته شدن رئیسی و ادامه مبارزه با نقض حقوق بشر
گزارشی از مصوبه پارلمان کانادا برای در لیست تروریستی قراردادن سپاه
کیقباد اسماعیل پور
مسئول کمیسیون روابط بین الملل –شورای ملی تصمیمم
گزارشی از مصوبه پارلمان کانادا برای در لیست تروریستی قراردادن سپاه
روز چهارشنبه هشتم ماه می ۲۰۲۴ اتفاق بزرگی در تاریخ ایرانیان کانادا اتفاق افتاد. در این روز تلاش های چند ساله ایرانیان کانادا در مورد قراردادن سپاه پاسداران در لیست تروریستی کانادا یک گام به پیش رفت و انهم تصویب پارلمان کانادا برای درلیست تروریستی قراردادن سپاه بود.
در این روز نمایندگان پارلمان کانادا؛ از همه احزاب و همه نمایندگان منجمله اعضا کابینه دولت و شخص نخست وزیر کاناد؛ به این پیشنهاد رای مثبت دادند. این پیشنهاد با ۳۲۷ رای مثبت و صفر رای منفی در پارلمان به تصویب رسید.
پیشنهاد در لیست تروریستی دولت قراردادن سپاه پاسداران در ۶ سال پیش نیز در پارلمان کانادا تصویب شده ولی توسط دولت اجرایی نشد. در طول این شش سال بسیاری از شهروندان ایرانی کانادایی و انجمن مدنی و سیاسی آنها در شهرهای تورونتو؛ ونکوور؛ مونترال؛ اتاوا و دیگر شهرها در تلاش بودند تا نمایندگان دولت را به رای گیری دوباره در این مورد بخوانند.
.
در طی این مدت – و بویژه پس از ساقط کردن هواپیمای مسافربری اوکراینی و قتل عام مسافرین- شهروندان ایرانی کانادایی از طریق تماس با نمایندگان خود؛ با طرح نمودن موضوع در تظاهرات ها و اجتماعات و رسانه ها و با پیگیری های مکرر خود این خواسته را مطرح کردند. در انجام این امر انجمن خانواده های پروازهواپیمای اوکراینی PS752 واکثر انجمن های سیاسی و مدنی ایرانی کانادایی و از جمله سازمان عدالت جمعی IJCollective سهم ارزنده ای داشتند.
بعبارت دیگر این موفقیت نتیجه یک فعالیت سیاسی مستمرو جمعی بود که باید تا به صورت قانون در آمدن و توسط دولت اجرا شدن پیگیری شود. شایان ذکر است که در کانادا؛ مصوبات مجلس پس از تصویب در مجلس نمایندگان و مجلس سنا؛ در صورت امادگی دولت برای اجرا؛ به توشیح فرماندار کل می رسد و به صورت قانون در می آید و در آنصورت دولت ملزم به اجرای آن می باشد.
این فعالیت درسی بزرگ برای فعالین سیاسی ایرانی کانادایی داشت که باید سیاست را بطور مستمر پیگیر بود تا به نتیجه های مطلوب رسید. دو فعالیتی که هم اکنون توسط این فعالین در کانادا در حال پیگیری است یک درخواست از کمیته ؛ بررسی و تحقیق دولت در مورد دخالت کشورهای خارجی چین و روسیه در کانادا ؛ می باشد تا در این بررسی ها؛ دخالت دولت جمهوری اسلامی در کانادا را نیز مورد بررسی قرار دهند.
و فعالیت دیکر؛ در دست بررسی بودن پرونده بیش از ۷۱۰ نفر از شهروندانی که متهم به نفوذ به کانادا در قالب شهروند هستند و احتمال می رود که این افراد از وابستگان به رژیم جمهوری اسلامی بوده اند. تاکنون سه نفر از پرونده ها رسیدگی شده و متهمین از کانادا اخراج شده اند.
بنابراین همانطور که گفتیم؛ کار سیاسی در خارج کشور و در کشورهایی که هموطنان ایرانی زندگی می کنند کاری مستمر و دايمی باید تلقی گردد. از وظایف ایرانیان خارج کشور رساندن صدای مردم داخل ایران به جهانیان و همچنین داشتن ارتباط مستمر در کشورهای مختلف جهان است. بعنوان مثال اگر به همین پرونده گذاشتن سپاه در لیست تروریستی نگاه کنیم؛ این عمل پارلمان محصول بارها و بارها ملاقات جلسه با نمایندگان مجلس و دولت بوده است. بعنوان مثال در مورد این پرونده در شش ماه گذشته فقط در ونکوور سه جلسه با نمایندگان دولت و وزرا برگزار شد که در آنها حداقل دو یا سه وزیر شرکت داشتند؛ وقتی مطرح می شد که این نیروی تروریستی امنیت مردم خاورمیانه و حتی شهروندان ایرانی ساکن کانادا را به خطر انداخته؛ وزیر دفاع و مهاجرت کانادا؛ باور نداشتند که چطور شهروندان ایرانی مقیم کانادا چقدر این امر برایشان حیاتی است؛ ولی با توضیحات این وزرا قانع شدند که موضوع را بطور جدی بررسی کنند؛ و این وزرا در روز چهارشنیه در رای گیری شرکت و رای مثبت به این امر دادند.
آخرین نکته در این باره؛ مشکلات اجرای این قانون؛ بشرطی که دولت بتواند شرایط اجرای ان را فراهم سازد؛ می باشد. از نکاتی که قبلا دولت لیبرال برای عملی نکردن تصمیم پارلمان اشاره می کرد مشکلات اجرایی درداخل کانادا و منجمله موضوع مهاجرین کانادایی که سربازی خود را در سپاه گذارنده اند و همچنین مشکل قطع هر گونه رابطه دولت کانادا با جمهوری اسلامی در صورت تروریستی شناختن سپاه می باشد. من وقتی این ادعای دولت لیبرال را با رهبر حزب محافظه کار؛ حزب مخالف دولت؛ اقای پیر پلیویه در میان گذاشتم؛ ایشان هم تایید کردند که اجرای این مصوبه راحت نخواهد بود؛ ولی گفتند؛ ما مصمم هستیم تا؛ در صورت انتخاب توسط مردم در انتخابات سال اینده؛ این مصوبه را اجرایی کنیم.
و آخرین موضوع؛ سوالی است که هموطنان پرسیده بودند. اگر دولت کانادا این مصوبه را اجرا نکند؛ چه کاری می شود کرد؟
اگردولت مصوبه را اجرا نکند؛ از سه طریق زیر می توان دولت را تحت فشار گذاشت. این راهها شامل:
۱- استفاده از سیستم قضایی: که افراد و گروه‌های متضر از عدم اجرای قانون می‌توانند از طریق سیستم قضایی به دولت اعتراض کنند. این می‌تواند به شکل پیگیری‌های قضایی، دادرسی‌ها و تصمیمات دادگاهی منجر شود که دولت را ملزم به اجرای قانون می‌کند. این راه معمولا طولانی و زمان بر است.
۲- فشار عمومی: فشار عمومی و اعتراضات عمومی می‌تواند دولت را متقاعد کند که برای اجرای قانون سریع تر اقدام نماید. این عتراضات می‌توانند از طریق رسانه‌ها، تجمعات عمومی، نامه‌های انتقادی و سایر روش‌های اظهار نظر عمومی صورت بگیرند.
۳- و استفاده از ابزارهای قانونی متنوع دیگری که می تواند به اجرای این قانون توسط دولت بینجامد؛ و می توانید با سیاستمداران مشورت کنید.
البته با توجه به رای مطلق ۳۲۷ از ۳۲۷ و رای مثبت تمامی وزرای کابینه در پارلمان؛ احتمال اینکه دولت اقدامات اجرایی قانون را فراهم آورد بسیار است. و اگر این اتفاق بیفتد به این معنی خواهد بود که میان کشورهای اروپایی و کانادا توافقی بوجود آمده تا همه کشورهایی اروپایی نیز سپاه را در لیست تروریستی قرار دهند و پایان رژیم ضد بشری کلید خورده و لازم است تا اپوزیسیون سریعتر آلترناتیو خود را معرفی نماید تا موضوع خلا قدرت پس از رژیم را حل کرده باشد.
چهار فرزند این آب‌و‌خاک را دوباره بر دار کردند و کسانی با سکوت‌شان ملت را از خود بیزار کردند، کیقباد اسماعیل‌پور
جمهوری اسلامی که سال قبل در همین زمان در شهر و روستا در محاصره مردمان دادخواه و زندگی‌خواه بود و از ترس بر خود می‌لرزید؛ امروز خدای سال‌های سرد و سیاه ۶۰ را صدا کرده و می‌خواهد دوره دیگری را از سر بگذراند؛ غافل از اینکه زمانه تغییر کرده و اگر او توانست خمینی و جهل عمومی امت را دوباره زنده کند؛ خدای دهه ۶۰ را هم می‌تواند زنده کند.
وقتی تصاویر خانواده‌های قهرمانان کرد را جلوی درب زندان اوین دیدم که استوار ایستاده‌اند و بد‌رستی می‌دانند که بهای کدامین جرم آزادیخواهی را می‌دهند؛ به استواری‌شان سر تعظیم فرود آوردم؛ و به فکر فرو رفتم.
آرام‌آرام وحشت مرا فرا گرفت.
وحشت از چه؟ وحشت از آینده هولناکی که ملت‌ها می‌توانند برای خود رقم زنند.
وحشت از بی‌تفاوتی: وحشت از مرگ وجدان انسانی؛ وحشت از تبعیض در دادخواهی؛ تبعیض در اعتراض به اعدام انسان‌ها؛…. وحشت از سکوت انسان در برابر اعدام هموطن خود؛ سکوت انسان در برابر اعدام انسان…..
ملت ما چه کرده است که سزاوار چنین جلادانی است؟ آیا سزاوار است که هر صبحگاه جوانانش را بر دار کشند؟
آیا ملت اراده‌ای برای بازگشت به‌جامعه انسانی و گرامی داشتن جان انسان‌ها ندارد؟
آیا با این تفکرات و باور‌های هولناک می‌خواهد از این رژیم ضد بشری عبور کند؟ آیا کسی که به انسان باور ندارد چطور می‌خواهد برای من شما آزادی بیاورد؟
مشکل ترس و وحشت از اعدام نیست؛ مشکل داخل و خارج نیست؛ مشکل جمهوری و پادشاهی نیست؛ مشکل حتی تجزبه‌طلبی و استقلال‌طلبی هم که ابزار رژیم برای تفرقه و اماده‌سازی زمینه اعدام هاست نیست؛ مشکل برسمیت نشناختن حق حیات و کرامت انسانی است. تا به این نتیجه نرسیم که حیات انسانی قابل اغماض نیست؛ حیات انسانی قابل معامله نیست؛ حیات انسانی قابل بی‌توجهی نیست؛ تا به این سوالات پاسخ ندهیم به‌جایی نمی‌رسیم و شایستگی زندگی در جامعه مدرن قرن بیست و یکمی نیستیم.
دوستان؛ برای همبستگی؛ محک و معیار و پرسش ما فقط این سوال باید باشد. آیا با اعدام مخالف هستید؟ هیچ اما و اگری هم در پاسخ به این پرسش پذیرفتنی نیست.
هر جریان سیاسی که برای دفاع از حقوق زندانی سیاسی و یا جلوگیری از اعدام زندانیان سیاسی؛ خودی و غیر خودی کند؛ نمی‌تواند مورد اتحاد و ائتلافی قرار گیرد.
معیار سنجش نیرو‌های ائتلافی و دوست و دشمن – در زمانه‌ای که دژخیم مردمان‌مان را اعدام می‌کند – فقط یک چیز است؛ آیا به مخالفت با اعدام؛ باور دارید؟
اگر کسی اعدام نشد؛ انگه می‌توان در مورد مبانی تفکر سیاسی و راهکار‌ها گفتگو داشت و به توافق رسید.
و اگر کسی یا کسانی به اعدام باور دارند؛ بد‌انید که در فردای ایران نیز برای حل مسائل این کشور به اعدام روی خواهند آورد.
و در پایان؛ درست است که دشمن می‌خواهد ما را بشکند؛ ما را متفرق کند و ما را مستاصل سازد؛
ولی دوباره بر می‌خیزم و استوار با هم به پیش می‌رویم.
این بار همه ما با “نه به اعدام” در کنار هم می‌خواهیم بود.
کیقباد اسماعیل‌پور