شورای ملی تصمیم  همراه و همگام با مردم آگاه ایران، برای تحقق خواسته‌های زیر تلاش و مبارزه می‌کند. 1- گذار کامل از جمهوری اسلامی با تکیه به جنبش‌های اعتراضی مردم، گذار خشونت پرهیز با حفظ حق دفاع مشروع. 2 – حفظ تمامیت ارضی کشور با تاکید بر نظام غیرمتمرکز . 3- جدایی دین از حکومت. 4 – فراخوان عمومی برای تشکیل مجلس مؤسسان. 5 – تلاش برای برپایی نظامی دموکراتیک و انتخابی  تعیین نوع حکومت با آرای مردم. 6 –  اجرای کامل اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و میثاق‌های وابسته به آن، با تاکید بر رفع هرگونه تبعیض علیه زنان و برابری جنسیتی در تمام عرصه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، خانوادگی و مشارکت زنان در مدیریت جامعه، و نیز تاکید بر حفظ محیط زیست

چهار فرزند این آب‌و‌خاک را دوباره بر دار کردند و کسانی با سکوت‌شان ملت را از خود بیزار کردند، کیقباد اسماعیل‌پور

چهار فرزند این آب‌و‌خاک را دوباره بر دار کردند و کسانی با سکوت‌شان ملت را از خود بیزار کردند، کیقباد اسماعیل‌پور

جمهوری اسلامی که سال قبل در همین زمان در شهر و روستا در محاصره مردمان دادخواه و زندگی‌خواه بود و از ترس بر خود می‌لرزید؛ امروز خدای سال‌های سرد و سیاه ۶۰ را صدا کرده و می‌خواهد دوره دیگری را از سر بگذراند؛ غافل از اینکه زمانه تغییر کرده و اگر او توانست خمینی و جهل عمومی امت را دوباره زنده کند؛ خدای دهه ۶۰ را هم می‌تواند زنده کند.
وقتی تصاویر خانواده‌های قهرمانان کرد را جلوی درب زندان اوین دیدم که استوار ایستاده‌اند و بد‌رستی می‌دانند که بهای کدامین جرم آزادیخواهی را می‌دهند؛ به استواری‌شان سر تعظیم فرود آوردم؛ و به فکر فرو رفتم.
آرام‌آرام وحشت مرا فرا گرفت.

وحشت از چه؟ وحشت از آینده هولناکی که ملت‌ها می‌توانند برای خود رقم زنند.
وحشت از بی‌تفاوتی: وحشت از مرگ وجدان انسانی؛ وحشت از تبعیض در دادخواهی؛ تبعیض در اعتراض به اعدام انسان‌ها؛…. وحشت از سکوت انسان در برابر اعدام هموطن خود؛ سکوت انسان در برابر اعدام انسان…..
ملت ما چه کرده است که سزاوار چنین جلادانی است؟ آیا سزاوار است که هر صبحگاه جوانانش را بر دار کشند؟
آیا ملت اراده‌ای برای بازگشت به‌جامعه انسانی و گرامی داشتن جان انسان‌ها ندارد؟
آیا با این تفکرات و باور‌های هولناک می‌خواهد از این رژیم ضد بشری عبور کند؟ آیا کسی که به انسان باور ندارد چطور می‌خواهد برای من شما آزادی بیاورد؟
مشکل ترس و وحشت از اعدام نیست؛ مشکل داخل و خارج نیست؛ مشکل جمهوری و پادشاهی نیست؛ مشکل حتی تجزبه‌طلبی و استقلال‌طلبی هم که ابزار رژیم برای تفرقه و اماده‌سازی زمینه اعدام هاست نیست؛ مشکل برسمیت نشناختن حق حیات و کرامت انسانی است. تا به این نتیجه نرسیم که حیات انسانی قابل اغماض نیست؛ حیات انسانی قابل معامله نیست؛ حیات انسانی قابل بی‌توجهی نیست؛ تا به این سوالات پاسخ ندهیم به‌جایی نمی‌رسیم و شایستگی زندگی در جامعه مدرن قرن بیست و یکمی نیستیم.
دوستان؛ برای همبستگی؛ محک و معیار و پرسش ما فقط این سوال باید باشد. آیا با اعدام مخالف هستید؟ هیچ اما و اگری هم در پاسخ به این پرسش پذیرفتنی نیست.
هر جریان سیاسی که برای دفاع از حقوق زندانی سیاسی و یا جلوگیری از اعدام زندانیان سیاسی؛ خودی و غیر خودی کند؛ نمی‌تواند مورد اتحاد و ائتلافی قرار گیرد.
معیار سنجش نیرو‌های ائتلافی و دوست و دشمن – در زمانه‌ای که دژخیم مردمان‌مان را اعدام می‌کند – فقط یک چیز است؛ آیا به مخالفت با اعدام؛ باور دارید؟
اگر کسی اعدام نشد؛ انگه می‌توان در مورد مبانی تفکر سیاسی و راهکار‌ها گفتگو داشت و به توافق رسید.
و اگر کسی یا کسانی به اعدام باور دارند؛ بد‌انید که در فردای ایران نیز برای حل مسائل این کشور به اعدام روی خواهند آورد.
و در پایان؛ درست است که دشمن می‌خواهد ما را بشکند؛ ما را متفرق کند و ما را مستاصل سازد؛
ولی دوباره بر می‌خیزم و استوار با هم به پیش می‌رویم.
این بار همه ما با “نه به اعدام” در کنار هم می‌خواهیم بود.

کیقباد اسماعیل‌پور

هفتادمین قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل

هفتادمین قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل

و کشورهایی که به ادامه کشتار مردم ایران توسط جمهوری اسلامی رای دادند؛

مطلب امروز را در دو بخش مجزا؛ بخش قطعنامه و بخش آرای کشورها می آوریم:

 الف – بخش قطعنامه : مجمع عمومی سازمان ملل متحد در جلسه ۱۹ دسامبر ۲۰۲۳؛  طی قطعنامه ای نقض حقوق بشر توسط رژیم جمهوری اسلامی  را محکوم کرد. این قطعنامه با حمایت دولت کانادا در مجمع عمومی مطرح شد.

هفتادمین  قطعنامه محکومیت نقض حقوق بشر در ایران  با ۷۸ رای مثبت؛ ۳۰  رای منفی؛  و ۶۸ رای ممتنع با اکثریت آرا به تصویب رسید. قطعنامه با بررسی گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه حقوق بشردر ایران به افزایش تعداد اعدام ها؛ ادامه اعترافات اجباری و دادگاه های غیر عادلانه و ادامه  اعدام کودکان زیر سن قانونی و سرکوب اقلیت های قومی و مذهبی اشاره کرد.

قطعنامه همچنین با استقبال از تاسیس هیات حقیقت یاب به  تمدید ماموریت گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشردر ایران رای داد.

در این قطعنامه همچنین؛  لغو مجازات اعدام؛ توقف شکنجه ها و رفتار و مجازات‌های ظالمانه، توقف دستگیریها و بازداشتهای خودسرانه به‌ویژه در مورد افراد دو تابعیتی؛ و پایان دادن به ممانعت عمدی زندانیان از دسترسی به درمان و تجهیزات پزشکی، آب آشامیدنی سالم و بهداشت درخواست شده است.

این قطعنامه  با اشاره مستقیم به قیام ۱۴۰۱؛ سرکوب زنان و دختران توسط این رژیم را محکوم کرده و نسبت به اجرای قانون سرکوبگرانه حجاب؛ استفاده نامتناسب از زور؛ از جمله زور تا حد مرگ معترضان؛ صدور احکام اعدام علیه افراد بازداشت شده و دستگیریهای گسترده جوانان ایران اظهار نگرانی کرده است.

 مجمع عمومی همچنین از رژیم  جمهوری اسلامی خواسته است تا به آدم ربایی؛ دستگیری و اعدام مخالفان سیاسی پایان بدهد.

ب- بخش آرای کشورها:

۱- کشورهایی که به این قطعنامه رای منفی دادند و در واقع به ادامه شکنجه و قتل فرزندان مردم ایران توسط رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی رای مثبت داده اند؛ شامل (۳۰ کشور) می باشند:

چین؛ روسیه ؛ کره شمالی؛ ونزوئلا؛ کوبا؛ بلاروس؛ ویتنام؛ نیکاراگوئه؛ الجزایر؛ بولیوی؛ برونئی؛ بورکینافاسو؛ بروندی؛ جمهوری کنگو؛ اریتره؛‌ هندوستان؛ اندونزی؛ ایران؛ عراق؛ لبنان؛ مالی؛ نیجر؛ عمان؛ پاکستان؛ فیلی پین؛ سریلانکا؛ تاجیکستان؛ ترکمنستان؛ ازبکستان؛ و زیمبابوه می باشند. 

۲- کشورهایی که به این قطعنامه رای ممتنع دادند شامل ۶۸ کشور هستند:

آنگولا؛ آنتیگوا؛ بحرین؛ بنگلادش؛ بلیز؛ بنین؛ بوتان؛ بوتسوانا؛ برزیل؛ کامبوج؛ کامرون؛ افریقای مرکزی؛ چاد؛ کنگو؛ کومور؛ جیبوتی؛ مصر؛ اتیوپی؛ گابون؛ گامبیا؛ ساحل عاج؛ غنا؛ گرانادا؛ گینه بیسايو؛ گویان؛ جاماییکا؛ اردن؛ کنیا؛ کویت؛ قرقیزستان؛ لائوس: لیبی؛ ماداگاسکار؛ مالزی؛ مالدیو؛ موریتانی؛ موریتس؛ مغولستان؛ موزامبیک؛ نامیبیا؛ نائورا؛‌نپال؛ نیجریه؛ قطر؛ روآندا؛ ساینت کیتس؛ ساینت لوسیا؛ ساینت وینسنت؛ عربستان سعودی؛ سنگال؛ سنگاپور؛ سومالی؛ افریقای جنوبی؛ سودان جنوبی؛ تایلند؛ توگو؛ تونگا؛ ترینیداد؛ تونس؛ توالو؛ اوگاندا؛ امارت متحده عربی؛ وانواتو؛ زامبیا و جزایر سلیمان.

با نگاهی به آرای ماخوذه کشورهایی که به قطعنامه نقض حقوق بشر در ایران  و ضرورت حمایت ایرانیان خارج کشور از مبارزات مردم داخل؛ می توان گفت که  یکی از فعالیت های موثر هموطنان ایرانی خارج کشور می تواند؛ اعتراض به کشورهایی باشد که به ادامه کشتار مردم ایرا ن توسط رژیم جمهوری اسلامی رای مثبت داده اند؛ این کار می تواند  با روش هایی مانند تظاهرات مسالمت آمیز در مقابل سفارت خانه های آنها در کشورهای مختلف و یا فرستادن نامه و ای میل به سفارت خانه های این کشورها صورت گیرد.

کیقباد اسماعیل پور

ونکوور کانادا

۲۲ دسامبر ۲۰۲۳

چهار فرزند این آب‌و‌خاک را دوباره بر دار کردند و کسانی با سکوت‌شان ملت را از خود بیزار کردند، کیقباد اسماعیل‌پور

جایزه صلح نوبل و ویژگی‌های آن، کیقباد اسماعیل‌پور

برای معرفی جایزه صلح نوبل به تشکیل کمیته نوبل؛ وویژگی های آن؛ جوایز نوبل و از جمله جایزه صلح نوبل می پردازیم. امید است که هموطنان آشنایی بیشتری با یکی از معتبرترین جوایز جهانی – در پنج زمینه مختلف ـ و فرآیند اعطا آن آشنا شوند.

آلفرد نوبل و کمیته نوبل

آلفرد نوبل ۱۸۹۶-۱۸۳۳؛ یک دانشمند؛ مهندس و مخترع سوئدی در قرن هفدهم بود. نوبل علاوه بر نبوغ فنی؛ به مسائل اجتماعی و صلح بسیار علاقه مند بود. علایق آلفرد نوبل در جایزه ای که او تأسیس کرد منعکس است؛ به همین دلیل این وصیت نامه را در زیر آورده ایم:

بخشی از وصیت نامه نوبل:

” تمام دارایی‌های قابل فروش باقی‌مانده من باید به شرح زیر پرداخت شود: وکلای من؛ سرمایه تبدیل شده به اوراق بهادار را برای تشکیل صندوقی استفاده کنند که سود آن سالانه به عنوان جایزه بین افرادی که در سال قبل، بیشترین سود را برای بشر به ارمغان آورده اند اعطا شود.

بهره باید به پنج قسمت مساوی تقسیم شود و به شرح زیر تقسیم شود: یک قسمت به شخصی که مهمترین کشف یا اختراع را در زمینه فیزیک انجام داده است. یک بخش به شخصی که مهم ترین کشف یا پیشرفت در زمینه علوم شیمی انجام داده است. یک بخش به شخصی که مهمترین کشف را در حوزه فیزیولوژی یا پزشکی انجام داده است. یک بخش به کسی که در عرصه ادبیات برجسته ترین اثر را در زمینه آرمانهای انسانی خلق کرده است. و یک قسمت به کسی که بیشترین یا بهترین کار را برای پیشبرد معاشرت و دوستی میان ملت ها، لغو یا کاهش ارتش های ثابت و برپایی و ترویج کنگره های صلح انجام داده است. جوایز فیزیک و شیمی توسط آکادمی علوم سوئد اعطا می شود. برای دستاوردهای فیزیولوژیکی یا پزشکی توسط موسسه کارولینسکا در استکهلم؛ برای ادبیات آکادمی در استکهلم؛ و برای پیشگامان صلح توسط کمیته ای متشکل از پنج نفر که توسط استورتینگ نروژی انتخاب می شوند. آرزوی صریح من این است که هنگام اهدای جوایز، ملیت در نظر گرفته نشود، بلکه جایزه به شایسته ترین فرد اعم از اسکاندیناویایی یا غیر اسکاندیناویایی اهدا شود.”

امروز جایزه نوبل درشته‌های شیمی، فیزیک، ادبیات، صلح و فیزیولوژی یا پزشکی تعلق می‌گیرد. جایزه صلح نوبل بعنوان یکی از رشته های نوبل به افراد یا سازمان‌هایی اهدا می‌شود که به طور معناداری در حفظ صلح و حل اختلافات بین ملل و افراد سهیم باشند. این جایزه از سال ۱۹۰۱ تاکنون اهدا شده است. این حوزه‌های عمده عبارتند از:

  • سیاست و دیپلماسی: بسیاری از برندگان جایزه صلح نوبل به خاطر تلاش‌ها و نقش‌آفرینی‌هایشان در ارتقاء صلح و حل اختلافات در زمینه‌های سیاست و دیپلماسی این جایزه را دریافت کرده‌اند.
  • حقوق بشر: افراد یا گروه‌هایی که در حفظ و ترویج حقوق بشر و پیشبرد آن نقش دارند، نیز ممکن است جایزه صلح نوبل را دریافت کنند.
  • حل اختلافات قومی و بین‌المللی: افراد یا سازمان‌هایی که در راه حل اختلافات بین امت‌ها یا اقلیم‌ها نقش دارند، ممکن است به این جایزه برسند.
  • سازمان‌های مدنی و فعالان اجتماعی: گاهی اوقات جایزه صلح نوبل به سازمان‌های غیردولتی یا فعالان اجتماعی اهدا می‌شود که در زمینه‌های مختلف مانند محیط زیست، مسائل زنان، آموزش، و سایر زمینه‌ها فعالیت دارند.

برندگان جایزه صلح نوبل در گذشته و دلایل اعطای آن به برندگان:

– تعداد کل نامزدهای جایزه صلح نوبل از سراسر جهان ۳۵۱ نفر بودند؛ که از میان آنها ۲۵۱ نفر شخص حقیقی و ۹۲ سازمان بوده اند. برخی از سازمان ها و افرادی که در سالهای مختلف برنده جایزه صلح نوبل شده اند شامل:

– سال ۲۰۲۰: سازمان برنامه جهانی غذا (WFP)؛ برای ” مبارزه با گرسنگی، برای کمک به بهبود شرایط و استقرار صلح؛ در مناطق آسیب‌ دیده از درگیری و برای تلاش‌ها برای جلوگیری از استفاده از گرسنگی بعنوان سلاح جنگی در مخاصمات .”

– سال ۲۰۱۲ اتحادیه اروپا؛ برای بیش از شش دهه تلاش برای پیشرفت صلح و آشتی؛ دموکراسی و حقوق بشر در اروپا

– ۲۰۰۳ شیرین عبادی؛ برای تلاش هایش برای دموکراسی و حقوق بشر و بویژه در زمینه حقوق زنان و کودکان.

– ۲۰۰۱: کوفی عنان و سازمان ملل متحد؛ برای تلاش برای داشتن جهانی سازمان یافته تر و صلح آمیز تر

سال ۱۹۹۹: پزشکان بدون مرز (که در ۷۱ کشور جهان فعالیت دارند)؛ برای ” پیشتازی در ارایه خدمات بشر دوستانه و فعالیت در کشورهای متعدد ” اعطا شده است.

– سال ۱۹۹۴؛ یاسرعرفات و شیمون پرز؛ برای تلاش هایشان برای ایجاد صلح در خاورمیانه

– سال ۱۹۹۳؛ نلسون ماندلا و فردریک کلرک؛ برای “فعالیت های مسالمت آمیز شان برای پایان دادن به رژیم آپارتاید و پایه گذاری یک ر‌‌ژیم دموکراتیک در آفریقای جنوبی” .

– سال ۱۹۸۹؛ دالایی لاما؛ برای حمایت از راه حل های مسالمت آمیز مبتنی بر مدارا و احترام متقابل به منظور حفظ میراث تاریخی و فرهنگی مردم خود.

ـ سال ۱۹۸۴؛ اسقف دزموند توتو؛ به خاطر نقش او به عنوان یک رهبر متحد کننده در کمپین مبارزه غیر خشونت آمیز برای حل مشکل آپارتاید در آفریقای جنوبی.

– سال ۱۹۸۳؛ لخ والسا؛ برای ترویج مبارزه بدون خشونت بهمراه اتحادیه های کارگری و ارتقا حقوق بشر در لهستان.

– سال ۱۹۷۹؛ مادر ترزا؛ برای کمک به بشریت رنج دیده.

– سال ۱۹۷۳: هنری کیسینجر و لدوک تاو؛ برای بدلیل مذاکره مشترک برای آتش بس در ویتنام در سال ۱۹۷۳.

– سال ۱۹۵۲؛ آلبرت شوایتزر؛ برای” نوع دوستی، احترام به زندگی، و کار بشردوستانه خستگی ناپذیر او که به توسعه برادری بین مردم و ملت ها کمک کرده است” .

برخی دیگر از برندگان گذشته جایزه صلح نوبل شخصیت‌هایی مانند مهاتما گاندی، مارتین لوتر کینگ و میخائیل گرباچف بوده اند.

شرایط معرفی کنندگان نامزدها

ا. معرفی کنندگان نامزدها ( کسانی که یک نفر را برای دریافت جایزه معرفی می کنند)؛ چه کسانی هستند؟ آیا هر کسی می تواند نامزد مورد نظر خود را برای جایزه صلح نوبل کاندیدا نماید ؟

بر اساس مقررات کمیته نوبل؛ درخواست اشخاص عادی برای دریافت جایزه مورد نظر مورد بررسی قرار نخواهد گرفت. فقط کسانی می توانند فردی یا سازمانی را بعنوان نامزد جایزه صلح نوبل معرفی کنند که جز یکی از افراد و گروه های زیر باشند:

  • اعضای مجلس‌های ملی و دولت‌های ملی (اعضای کابینه/وزرا) کشورهای مستقل؛ و رهبران فعلی کشورها
  • اعضای دادگاه بین‌المللی دادگستری در لاهه (ICJ) و دادگاه دائمی داوری در لاهه ( PCA)؛
  • اعضای مؤسسه حقوق بین‌الملل؛
  • اعضای هیئت مدیره بین‌المللی لیگ زنان برای صلح و آزادی؛
  • استاتید برجسته دانشگاه ها، اساتید بازنشسته و استادان همکار تاریخ، علوم اجتماعی، حقوق، فلسفه، الهیات و دین؛ رؤسای دانشگاه ها و مدیران برجسته دانشگاه ها؛ مدیران مؤسسات تحقیقات صلح و مؤسسات سیاست خارجی؛
  • افرادی که قبلا جایزه صلح نوبل به آنها اهدا شده است؛
  • اعضای هیئت مدیره اصلی یا معادل آن از طرف سازمان‌هایی که قبلا جایزه صلح نوبل به آنها اهدا شده است؛
  • اعضای فعلی و سابق کمیته نوبل نروژ؛
  • مشاوران سابق کمیته نوبل.

ارزیابی افراد و سازمان های نامزد جایزه:

ارزیاب کارنامه افراد و سازمان هایی که قرار است به کمیته نوبل معرفی شوند اول توسط کسی یا کسانی که فردی را نامزد می کنند صورت میگیرد. بعنوان مثال تیمی که نرگس محمدی را نامزد کرده اند؛ اول یک سابقه کاری و بیوگرافی از نرگس محمدی تهیه کرده و با افراد دیگری که می توانند از این نامزدی حمایت کنند تماس گرفته و به گروه خود دعوت کرده اند. بعنوان مثال در موردی که ما در کانادا پیگیرآن بودیم؛ اولین نمایندگان پارلمان که با انها در این مورد صحبت شد؛ پیشنهاد کردند که جمعی از زنان پارلمان کانادا را نیز به گروه مربوطه خود دعوت نمایند تا بتوانند پیشنهاد قدرتمند تری داشته باشند. لذا این روال معمول است که معمولا تیم پیشنهاد دهنده داریم تا فرد پیشنهاد دهنده .

در مورد کانادا؛ بدلیل ارزیابی شانس اندک برای برنده شدن یک زن ایرانی در سال ۲۰۲۳ – بدلیل اینکه یک زن دیگر ایرانی (شیرین عبادی) در بیست سال قبل برنده جایزه صلح نوبل شده بود – از طریق نمایندگان پارلمان کانادا منتفی شد.

به هر حال پس از اماده کردن مدارک و مستندات و تهیه پیشنهاد توسط فرد یا تیم نامزد کننده؛ مدارک شخص نامزد – که براساس مبانی اعلام شده کمیته تهیه شده است – به کمیته نوبل ارائه می گردد. از اینجا؛ یک کار طاقت فرسا و سنگین برای بررسی سوابق کاندیداها و راستی آزمایی و مقایسه و کوتاه کردن لیست در هر مرحله شروع می شود. بعنوان مثال امسال این پروسه در مورد بررسی مدارک ۳۵۱ نامزد جایزه توسط کمیته نوبل انجام شده است.

nobel.jpg

فرآیند انتخاب و زمان بندی ها؛ تهیه شده توسط: Ill. Niklas Elmehed

جهت اطلاع شما؛ حدس زده می شود که یکی از رقبای خانم نرگس محمدی برای جایزه سال ۲۰۲۳ نوبل اقای زلینسکی رئیس جمهور اوکراین بودند که در واقع برای دفاع از کشورش و دفاع از صلح بین المللی توانسته بود حمایت اکثریت سیاستمداران و افکار عمومی جهان آزاد را داشته باشد؛ ولی ایشان در نهایت بعنوان برنده جایزه صلح نوبل معرفی نشدند. گفته می شود که نقطه ضعف اقای زلینسکی در مقابل نرگس محمدی؛ احتمالا وجود جنگ در اوکراین در حال حاضر بوده است.

کمیته نوبل

آیا نام اعضای نروژی کمیته نوبل علنی است ؟

بله. نام اعضای اصلی کمیته نروژی نوبل علنی است و در وب سایت نوبل آمده است. این در واقع بخشی از پروسه شفافیت و پاسخگویی است. این کمیته متشکل از پنج عضو است که توسط پارلمان نروژ منصوب می شوند.

محرمانه ماندن اطلاعات نامزدها و معرفی کنندگان نامزدها برای مدت ۵۰ سال؛

بر اساس مقررات کمیته نوبل؛ اطلاعات نامزد کنندگان و نامزدهایی که در هر سال معرفی شده اند برای مدت ۵۰ سال محرمانه خواهد ماند؛ این امر بخاطر حفظ فرآیند بیطرفانه و کارشناسانه مراحل انتخاب برنده جایزه صلح نوبل است.

بعنوان مثال؛ امسال که ۳۵۱ نامزد به کمیته نوبل معرفی شده اند؛ بجزنام برنده این جایزه نام ۳۵۰ نفر نامزد دیگر در جایی اعلام نخواهد شد. همچنین نام کسانی که این نامزدها را معرفی کرده اند؛ درجایی نخواهد آمد.

توضیح درباره ماده ۹۹ منشور ملل متحد؛ پیشنهاد دبیرکل سازمان ملل برای جنگ غزه، کیقباد اسماعیل‌پور

توضیح درباره ماده ۹۹ منشور ملل متحد؛ پیشنهاد دبیرکل سازمان ملل برای جنگ غزه، کیقباد اسماعیل‌پور

در خبرها آمده است که:
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل با هدف «جلوگیری از یک فاجعه انسانی در غزه» ماده ۹۹ منشور این سازمان را فعال کرده و از شورای امنیت خواسته دستور آتش‌بس فوری در غزه صادر کند.
و اما ماده ۹۹ منشور چه می‌گوید؟
ماده ۹۹ در بخش هفتم منشور ملل متحد می‌گوید: دبیرکل می‌تواند هر موضوعی را که؛ به نظر او؛ ممکن است تهدیدی برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی باشد، به شورای امنیت اطلاع دهد.
بخش هفتم منشور ملل متحد؛ مواد مختلفی در منشور ملل متحد به وظایف مختلف دبیر کل می‌پردازد از جمله این مواد؛ ماده ۹۹ است که به شکلی وظیفه او را در ارتباط با گزارش سالیانه به اعضای سازمان در مجمع عمومی و تعریف یک حوزه عمل سیاسی خاص به او می‌پردازد.

بخش هفتم منشور شامل مواد ۹۷ تا ۱۰۱؛ اقدامات مرتبط به تهدیدها علیه صلح و امنیت بین المللی؛ نقض شرایط صلح آمیز و هر گونه اعمال زور علیه حاکمیت کشورها را در بر می‌گیرد. ماده ۹۹ در واقع هسته اصلی این بخش را تشکیل می‌دهد.
ماده ۹۹ در گذشته در رابطه با شرایط مردم در کنگو در سال ۱۹۵۹ و در رابطه با شکایت تونس به سازمان ملل در سال ۱۹۶۰ بکار گرفته شد.
در سال ۱۹۵۹ سازمان ملل متحد؛ برای کمک به دولت کنگو برای اداره و کنترل کشور؛ قطعنامه‌ای (قطعنامه ۱۴۳) را تصویب نمود. براساس این قطعنامه سازمان ملل نیروهای عملیاتی خود (ONUC) را برای اطمینان از خروج نیروهای بلژیکی از کنگو و جلوگیری از جنگ داخلی در آن کشور بکار برد.
در سال ۱۹۶۰ تونس از فرانسه در رابطه با ناپایداری آتش بس در منطقه شکایت کرد. دبیر کل ملل متحد پس از بررسی گزارشاتی که از منطقه داشت به این نتیجه رسید که تهدید جدی برای صلح و امنیت جهانی در این منطقه وجود دارد و باید سریعا به آن رسیدگی شود. او در این جهت با بکار گیری ماده ۹۹ درخواست رسیدگی سریع مجمع عمومی را داد.

در شرایط فعلی؛ رئیس هماهنگی امور انسان دوستانه سازمان ملل متحد می‌گوید: وضعیتی که اکنون در غزه شکل گرفته احتمالا یکی از جدی‌ترین بحران‌های انسانی است و در حال حاضر وضعیت در نوار غزه به شکلی نیست که به ما فرصت دهد کمک‌های انسان‌دوستانه ارائه کنیم. او در نامه خود به رئیس فعلی شورای امنیت نوشته که اوضاع در غزه به سرعت رو به وخامت است و امکان دارد که عواقب چنین وضعیتی برای فلسطینیان و همچنین امنیت کل منطقه غیرقابل جبران شود.
در شرایط فعلی گوترش درخواست بکار گیری ماده ۹۹ را نموده که با واکنش تند اسرائیل در سازمان ملل روبرو شده است. اسرائیل می‌گوید که درخواست آتش‌بس فوری در غزه که هدف اصلی فعال کردن ماده ۹۹ منشور سازمان ملل از سوی دبیر کل است؛ در حقیقت «درخواستی برای حفظ حماس و تسلط ترور در غزه» است.

کیقباد اسماعیل‌پور

چهار فرزند این آب‌و‌خاک را دوباره بر دار کردند و کسانی با سکوت‌شان ملت را از خود بیزار کردند، کیقباد اسماعیل‌پور

جایزه صلح نوبل؛ شانس احتمالی: نرگس محمدی، کیقباد اسماعیل‌پور

آنچه در خبر دیروز صدای امریکا آمده بود:

——————————————————————–
در آستانه معرفی برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳، گمانه ‌زنی‌ها درباره برنده این جایزه جهانی آغاز شده است. یکی از شخصیت هایی که نام او در این ارتباط مطرح شده، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران است.
به گزارش خبرگزاری رویترز، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین، و الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان در روسیه، از شانس زیادی برای دریافت این جایزه برخوردار هستند.
———————————————————————–
درست دو سال پیش بود؛ بنظرم رسید که نرگس محمدی؛ زن مبارز خستگی ناپذیر در جنبش مبارزاتی مردم ایران را برای نامزدی جایزه صلح نوبل پیشنهاد کنم.
از انجا که جایزه صلح نوبل به اشخاصی اعطا می‌شود که در سال قبل بیشترین یا بهترین کار را برای برادری بین ملت‌ها و کمک به حفظ و ارتقا صلح جهانی انجام داده اند؛ لذا رقابت سنگینی در نامزد کردن و انتخاب وجود دارد. در سراسر مراحل انتخاب؛ لیست‌های بتدریج خلاصه تر می‌شود و در آخر این جایزه توسط کمیته‌ای متشکل از پنج نفر به انتخاب پارلمان نروژ به منتخب نهایی اعطا می‌گردد.
در مراحل انتخاب؛ معرفی نامزدها توسط اعضای پارلمان‌ها (پارلمان‌های کشورهای مختلف) و یا استادان دانشگاه که صلاحیت معرفی نامزد جایزه صلح نوبل را دارند، صورت می‌گیرد؛ لذا لازم بود پیشنهاد دهنده را شخصی انتخاب کنم که صلاحیت انتخاب را داشته باشد و همچنین بپذیرد تا این کار را انجام دهد.

بدلیل رقابت‌های که ذکر شد و اعتبار بین المللی این جایزه؛ پیشنهاد دهندگان نیز باید صلاحیت‌های خاصی را دارا باشند.
در این رابطه؛ با یک نماینده پارلمان کانادا که شرایط پیشنهاد دادن را داشت تماس گرفته و موضوع را مطرح کردم؛ او با توجه به سوابق مبارزاتی نرگس محمدی و تلاش‌های بینظیر او از درون زندان؛ موضوع را جالب برای پیگیری تلقی نمود و پیشنهاد کرد که در صورت نهایی شدن طرح؛ بهتر است پیشنهاد توسط او و تعدادی از نمایندگان زن پارلمان کانادا مطرح گردد. نهایتا قرار بر این شد تا این نماینده در مورد موضوع تحقیق بیشتری بعمل اورد و با چند نفر از نمایندگان زن پارلمان نیز موضوع را مطرح کند.

پس از مدتی؛ جلسه‌ای دوباره داشتیم و او نتیجه بررسی‌هایش را بشرح زیر عنوان کرد:
۱. معرفی نامزدها برای آن سال بتازگی بسته شده بود و برای پیشنهاد باید تا سال بعدی منتظر می‌شویم؛ که از نظر تیم ما اشکالی ندارد.
۲. از آنجا که خانم شیرین عبادی در چند سال قبل (۲۰۰۳)؛ از ایران برنده این جایزه شده بود؛ لذا این تیم فکر می‌کند که شانس پذیرش نامزدی خانم مبارز سیاسی دیگری از ایران کم می‌باشد و لذا این طرح را پیشنهادی با امکان موفقیت بالا تلقی نمی‌کنند.

موضوع در اینجا تقریبا پایان یافته تلقی می‌شد. من با تشکر از او و نمایندگان زن همراه او؛ از طرف خودم و جامعه ایرانیان تشکر کردم.

***
دیروز وقتی خبر را دیدم؛ بسیار خوشحال شدم و با توجه به سابقه مذاکرات قبلی در این مورد؛ فکر کردم که اگر افراد دیگری این کار را با موفقیت انجام داده اند؛ این نشان می‌دهد که صرف نظر از آنکه نرگس محمدی در روز ششم اکتبر بعنوان برنده نهایی جایزه نوبل معرفی بشود؛ جامعه ایرانیان و مبارزات آنان در صدر توجهات جهانیان قرار دارد و تاثیرات انقلاب زن؛ زندگی؛ آزادی در جهان چنان گسترده و عمیق شده است که هیچکس در داخل و خارج کشور نمی‌تواند انرا نادیده گیرد.
زنان ایران عزم نموده‌اند تا بر قله افتخار زنان جهان بایستند و بی شک به آرمان خود و مردم ایران دست خواهند یافت.

زن؛ زندگی؛ آزادی

کیقباد اسماعیل‌پور