چهارشنبه ۳ خرداد ۱۴۰۲ – عبدالرسول مرتضوی، از اعضای بیانیه ۱۴ نفر، ‌جانباز و زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی اصفهان، در این پیام اعضای خانواده، خویشان و دوستان و آشنایانش را مورد خطاب قرار داده است و از آن‌ها گله کرده و گفته که من نه زندانی حکومت که زندانی بی عملی شما بوده‌ام. او می‌گوید که این موضوع برای سایر زندانیان هم صادق است. کدام حکومت است که بتواند تمام اعضای خانواده و اقوام یک فرد را زندانی کند؟ او از همه می‌خواهد که دست‌کم هفته‌ای یک بار علنی جمهوری اسلامی را مورد لعن و نفرین قرار دهند. آقای مرتضوی که در جنگ و در راه دفاع از میهن یک پای خود را از دست داده است، همواره به صراحت انتقاد خود را از جمهوری اسلامی و رهبر آن بیان کرده است و بابت همین سخنان به ۱۳ سال زندان محکوم شده است. او چندی پیش هم در یکی از پیام‌هایش از همه خواسته بود که کمپینی راه بیندازند و انزجار خود از جمهوری اسلامی را علنی بیان کنند، چرا که این حکومت توانایی بازداشت میلیون‌ها ایرانی را ندارد. او این کار را باعث تکثیر شهامت می‌داند.