بازدیدها: 3

۸ تن ازمخالفان حکومت اسلامی جمع شدند که برای مردم زیر ستم سرزمین مان قدمی بردارند، ببینید چه اَلم شنگه ای بر پا شده است، و چه کَکی حتی در تنبانِ فیلسوفِ ۱۲ امامی، عبدالکریمِ فرهنگ کُش انداخته اند. مخالفان این نشست به جای اثبات خود و طرح و تبلیغ نظرات شان به نفی تلاش این هشت نفر روی آورده اند، که البته تعجبی ندارد و این منش و روش از ویژگی سیاست کردن درمیان ما ایرانیان است. شک نداشته باشیم در همین خارج از کشور اگر فیسبوک و توئیتر و اینستاگرام و تارنما و رادیو و تلویزیون ها نبودند که با کلام حساب هم را برسیم در کف خیابان ها حداقل چوب پرچم بر سر همدیگر خُرد می کردیم. نه به دارِ نه به بار که صحنه هایی تاریخی ساخته ایم: از بساط خوش رقصی های مشمئزکنندۀ کیش شخصیتی ها بگیرید تا تائید”شکنجه ” و دریدن همدیگر، و به گونه ای شرم آور اجنبی خواندن کسانی که حضراتی را تائید نمی کنند. برابراین پردۀ ترسناک صفی از مرشدان و بچه مرشدانِ پیر و جوان مشغول پرده خوانی اند، کسی کسِ دیگر را قبول ندارد، باور بفرمائید اختلاف نظری و سیاسی وجود دارد اما موضوع اصلی این اختلاف ها و تفاوت ها نیست، از فرط حسادت – بعله درست خواندید، حسادت- و مرضِ رهبر پنداری و خود خواهی و عادت به چاپلوسی و چاچول بازی پرده ای نقش زده ایم که یونگ و فروید و پاولوف پای پرده گیج و مبهوت اند و دادشان در آمده که ” بابا، اینا دیگه کی ان”.!

حواس مان هست ؟ جنبش زن، زندگی، آزادی را فراموش کرده ایم وداریم همدیگر را می دریم و جیغ و هوار راه انداخته ایم که حکومت ملاهای جانی و فاشیست دارند چنین و چنان می کنند. کشکولی ست تاریخی و عتیقه این فرمایشات:

می فرمائیم رضا پهلوی که به درد نمی خورد و دروغ گوست و دزد و بی ناموس و پدر و پدر بزرگ اش هم خائن … مهتدی و اسماعیلیون و بنیادی و عبادی و کریمی و فراهانی که یکی از یکی بدتر و بی سوادتر و خراب تر( که اگر فیلسوف قزمیت اسلامی روش می شد می گفت همه فاحشه و قوادند) ، چپ ها که پنجاه و هفتی هستند و خائن، و از چپ ها خائن تر روشنفکرانند، مصدقی ها که بد تر ازهمه، مجاهدین هم بدتر از مصدقی ها، داخل هم که مخالفان مُشتی جوان هیجان زده اند که نه رهبری دارند و نه سازماندهی، ۱۴ نفرها هم که همان ۱۴ معصوم اند و حتی یلانی مثل محمد نوری زاد و فاطمه سپهری مامور حکومت اسلامی اند، احزاب و سازمان ها و شوراهای اپوزیسیون داخل و خارج هم که یا تجزیه طلب اند و یا مفت گرونند و….

پس چرا خجالت می کشیم و بی رودربایستی نمی گوئیم زنده باد مُلاهای جنایتکار و قالِ قضیه را نمی کَنیم؟!