بازدیدها: 2

با تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در مجمع عمومی سازمان ملل  در ۱۰ دسامبر سال ۱۹۴۸میلادی که به  همت النور روزولت همسر رئیس جمهور ایالات متحده تئودور روزولت امکان‌پذیر شد، امید طرفداران صلح و آشتی بر آن بود که هرگز جنگ دیگری مشابه دو جنگ اول و دوم جهانی گریبانگیر بشریت نگردد؛ لیکن بلوک‌بندی جدید جهانی به دو قطب اتمی و ایجاد صلح مسلح، تضادهای آنان به شکل جنگ های نیابتی  تغییر ماهیت داد و سایه سنگین خود را بر اعلامیه جهانی حقوق بشر و دست‌آوردهایش مسلط کرد.

پس  ازفروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و فروکش کردن جنگ سرد بین دو جبهه شرق و غرب، عملا شاهد پایان جنگ های نیابتی دو بلوک در سراسر جهان بودیم. جنگ‌هایی که بیشتر در افریقا، آمریکای جنوبی  و مرکزی  و جنوب شرقی آسیا در جریان بود  و بر علیه دیکتاتوری هایی با ایدئولوژی‌های راست همانند حکومت های ژنرالها در آمریکای جنوبی و حکومت احزاب کمونیست در اروپای شرقی. فضا و گفتمان نیروهای طرفدار دموکراسی و حقوق بشر که با استقبال اکثریت توده مردم همراه بود توانست جایگزین حکومت های مطلقه شود.

اما در سال ۷۹ میلادی، اپوزیسیون  رژیم استبدادی نظام شاهنشاهی، به رهبری خمینی با سوء استفاده از همین گفتمان دموکراسی‌خواهی و حقوق بشری توانست حاکمیت را از آن خود کند و پس از حذف مطلق نیروهای ملی، لیبرال، دموکرات و چپ، حکومت را به ید قدرت روحانیون بسپارد.

تاریخ ۴۴  ساله اخیر و به ویژه پس از آغاز خیزش انقلابی زن زندگی و آزادی  نشان داده است که علیرغم ادعای اکثریت نیروهای مخالف جمهوری اسلامی مبنی بر پایبندی به اعلامیه جهانی حقوق بشر و درج آن در میثاق‌ها، منشورها و  دیگر توافقات، عملا نتوانسته‌اند    به یک همگرایی قابل قبول دست یابند، و دلیل آن هم کاملا روشن است، چرا که با دست‌آویز قرار دادن خواسته‌ها و برنامه‌های سیاسی  و حزبی  خود که  می بایست پس از سقوط جمهوری اسلامی و در مجلس موسسان و توسط نمایندگان منتخب مردم در ایران مطرح شود، عملا موانع جدی برای ایجاد یک آلترناتیو دموکراسی‌خواه  و مدافع حقوق بشر شده‌اند. تا زمانی که بلوک‌بندی های چپ، راست و میانه به این باور نرسند که راه رهایی از چنبره حکومت مطلقه ولی فقیه در ایران فقط و فقط تشکیل یک آلترناتیو بر پایه منشور جهانی حقوق بشر و دموکراسی برای همه شهروندان ایران‌زمین است، ما ایرانیان درون و برون مرز نظاره‌گر شرایط رقت بار کنونی و از دست رفتن منابع انسانی، طبیعی و تاریخی سرزمین آبا و اجدادی خود، ایران عزیزمان خواهیم بود. 

رضا برومند

سخنگوی کمیسیون دادخواهی شورای ملی تصمیم

۱۷ آذر ماه ۱۴۰۲و۸ دسامبر ۲۰۲۳