خبرگزاری هرانا در گزارش ماهانه خود تا پایان فروردین ۱۴۰۲ می نویسد که:

اخبار نقض حقوق بشر در فروردین ماه ۱۴۰۲ با قریب به ۴ مورد اعدام، محکومیت‌های متعدد، احضارها، نقض گسترده حقوق زندانیان، نقض پایدار آزادی بیان، تجمعات کارگران بخصوص در زمینه معوقات مزدی و موارد دیگری که در استان‌های مختلف رخ داد، همراه بود. این گزارش بر مبنای اطلاعاتی گردآوری شده که صحت آن‌ها به احراز رسیده است.

در این گزارش موارد زیر مورد بررسی قرار گرفته است:

اعدام – فروردین ماه با قریب به ۴ مورد اعدام همچنان بازگو کننده نقض حق حیات در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران است. بنا بر گزارش نهادهای بین‌المللی، ایران به تناسب سرانه جمعیت و میزان اعدام، رتبه نخست اعدام شهروندان خود در دنیا را دارد. در ماه سپری شده، سه زندانی در زندان عادل آباد شیراز و یک زندانی در زندان لنگرود قم اعدام شدند. به علاوه، نائب عسکری، زندانی سیاسی توسط شعبه دوم دادگاه انقلاب ارومیه از بابت اتهام “محاربه” به اعدام محکوم شد. گفتنی است، عباس (مجاهد) کورکوری، شهروند ساکن ایذه توسط دادگاه انقلاب اهواز از بابت اتهاماتی از جمله “محاربه و افساد فی الارض” به اعدام محکوم شد.

در ضمن، پنج متهم در شهرستان مرند از بابت اتهام “تجاوز به عنف” توسط دادگاه کیفری آذربایجان شرقی به اعدام محکوم شدند. بیش از ۷۵ درصد اعدام های صورت گرفته در ایران توسط دولت یا نهاد قضایی اطلاع رسانی نمی‌شوند که نهادهای حقوق بشری اصطلاحا آن را اعدام “مخفیانه” می‌خوانند.

آزادی اندیشه و بیان – در این ماه، مسیب رئیسی یگانه و سعید سیف علی، عباس نصیری در تهران، فواد چوبین در ایذه، عباس شریفی در بهشهر، ژینا مدرسی گرجی در سنندج، فخرالدین ابراهیمی در ارومیه، دو شهروند در کلاردشت، روح الله حیدری، کیوان صمیمی و دو تن از اعضای خانواده حمیدرضا روحی بازداشت شدند.

در ماه سپری شده محکومیت های متعددی صورت گرفت که از این تعداد می توان به محکومیت فاطمه سپهری به هجده سال حبس، یازده تن از متهمان پرونده موسوم به “قتل بسیجی روح الله عجمیان” مجموعا به ۷۹ سال حبس، گلرخ ایرایی به هفت سال حبس و مجازات های تکمیلی، سهیل یداللهی به ۶۰ میلیون ریال جزای نقدی، محمد نجفی به سه سال حبس و پانزده میلیون تومان جزای نقدی، مجید خادمی به ده سال و یک ماه حبس و مجازات های تکمیلی، حسین رزاق به چهار سال و سه ماه زندان، خبات شکیبا به دو سال حبس تعلیقی، سهند نورمحمدزاده به شش سال حبس و ده سال تبعید به کهنوج و شیلان کردستانی به سه سال و چهار ماه اشاره کرد.

همچنین، یاسر بهرامی به اداره اطلاعات سنندج احضار شده و مورد بازجویی قرار گرفت. در ضمن، کیهان سلیمان نژاد، استاد گروه معماری دانشگاه آزاد سلماس به دلیل حمایت از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، از این دانشگاه اخراج شد.

به علاوه، بهار رنگی بند، مدرس رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد سنندج به دلیل حمایت از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، ممنوع التدریس شد. در ضمن، خدیجه مهدی پور در دادسرای عمومی و انقلاب ایلام، آرش صادقی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، سهیل یداللهی در شعبه ۱۰۵ دادگاه کیفری دو شهرستان بجنورد و جبار دستباز در شعبه ١٠۶ دادگاه کیفری سنندج محاکمه شدند.

زندان – در این ماه، روز شنبه بیست و ششم فروردین، یک زندانی محبوس در زندان ارومیه در پی عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست داد. همچنین، محمدرضا مراد بهروزی، که دوران محکومیت خود را در زندان قزوین سپری می کند، توسط مسئولان زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.

در ضمن، رفیق سلیمی، معترض بازداشتی اهل سنندج، علیرغم گذشت بیش از چهار ماه از زمان دستگیری، کماکان در زندان این شهر در بازداشت و بلاتکلیفی به سر میبرد. آقای سلیمی طی مدت بازداشت تا کنون فقط یکبار با خانواده‌ اش ملاقات داشته و از دسترسی به وکیل تعیینی محروم مانده است. او همچنین طی این مدت جهت اخذ اعترافات اجباری تحت شکنجه قرار گرفته است.

گفتنی است، علی احمد بریچی، از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، علیرغم گذشت بیش از پنج ماه از زمان دستگیری، کماکان در زندان زاهدان در بازداشت و بلاتکلیفی بسر میبرد. آقای بریچی طی مدت زمان بازداشت، جهت اخذ اعترافات اجباری توسط مسئولان زندان مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته است.

در فروردین ماه، هرانا گزارشی از مشکلات عمده زندانیان و متهمان ساکن در زندان تهران بزرگ منتشر کرد. به علاوه، نورمحمدزاده محبوس در زندان رجایی شهر کرج، به سلول انفرادی این زندان منتقل شد. برخی زندانیان در دوران بازداشت و یا حبس خود در کنار مشکلات هر روزه زندان به ناچار برای شنیده شدن دادخواهی‌شان دست به اعتصاب غذا می‌زنند.

در فروردین ماه، محمدرضا مراد بهروزی و منوچهر بختیاری در زندان قزوین، عظیم یادگاری، حسین باپیروند، فرشاد آئینی و سعدالله آئینی در زندان ایلام دست به اعتصاب زدند. از طرفی، آروین نیک‌ پی در بازداشتگاه اداره اطلاعات مریوان، محمد حبیبی، علی معزی و خسرو رهنما در زندان اوین و الهه محمدی در زندان قرچک ورامین در بازداشت و بلاتکلیفی بسر میبرند. حق درمان و رسیدگی پزشکی همواره از مهم‌ترین موارد نقض حقوق زندانیان در ایران به شمار می‌رود.

از این قرار، منوچهر بختیاری در زندان قزوین، زهره سرو در زندان قرچک ورامین، امیرحسین قناعتگر در زندان تهران بزرگ و مرتضی سلامت در زندان نوشهر از دریافت خدمات درمانی محروم بودند. با وجود خطرهای موجود، محرومیت زندانیان از اعزام به مرخصی به وفور گزارش شده است که از مهمترین آنها میتوان به پیام ولی در زندان قزلحصار کرج و منوچهر بختیاری در زندان قزوین اشاره کرد.

اقلیت های ملی و مذهبی – اتنیک ها در فروردین ماه نیز زیر فشار فزاینده بازداشت‌ها و احضارها بودند. در این ماه، ابوبکر مامزاده، احمد مامزاده و رزگار بیگ زاده بابامیری در بوکان، عبدالحمید ریگی (ابراهیمی) در زاهدان، حافظ عمر آسکانی در راسک بازداشت شدند. همینطور، منزل کریم خلیلی، فعال ترک (آذربایجانی) در تبریز توسط نیروهای امنیتی مورد تفتیش قرار گرفت.

به علاوه، محمود اوجاقلو، فعال ترک (آذربایجانی) از بابت پرونده ای جدید در دادسرای عمومی و انقلاب تهران تفهیم اتهام شد. از سوی دیگر، جلسه رسیدگی به اتهامات سیما علیپور و داود شیری (درخشان)، فعالین ترک (آذربایجانی) ساکن تبریز، در شعبه دوم دادگاه عمومی و انقلاب این شهر برگزار شد.

اعمال فشار و تهدید اقلیت‌های مذهبی در این ماه نیز ادامه داشت. در این ماه، نهاله شهیدی یزدی، شهروند بهایی در کرمان و مولوی امان الله سعدی، روحانی اهل سنت در چابهار بازداشت شدند. همچنین، حسین علیمرادی، روحانی اهل سنت توسط دادگاه ویژه روحانیت همدان به دو سال حبس تعلیقی محکوم شد. در ضمن، منزل پوران زند، میلاد مستوری، سروش خلوصی و هایده خلوصی (فتاحی) شهروندان بهائی توسط ماموران اداره اطلاعات کرمان مورد تفتیش قرار گرفت. به علاوه، روز جمعه یازدهم فروردین ماه، شماری از شهروندان در گالیکش با سر دادن شعارهای اعتراضی دست به تجمع زدند.

کارگران و اصناف – در بخش دیگری از گزارش به وضعیت فقدان ایمنی کارگران و اصناف اشاره شد: در ماهی که سپری شد ۲۰ کارگر در سایه فقدان ایمنی محیط و شرایط کار در اقصی نقاط کشور دچار حادثه شدند. ایران در زمینه رعایت مسائل ایمنی کار در میان کشورهای جهان رتبه ۱۰۲ را به خود اختصاص داده ‌که رتبه بسیار پایینی است. در فروردین ماه، عدم رعایت ایمنی کار ۱۴ کارگر را مصدوم و ۶ تن دیگر را به کام مرگ کشاند.

از اخبار مرتبط در این حوزه می توان به مرگ یک کارگر معدن در بهاباد، مرگ یک کارگر در هشترود، مرگ و مصدومیت چهار کارگر در قزوین و یزد، مصدومیت شش کارگر در تهران و مصدومیت چهار کارگر در میاندوآب اشاره کرد.

حوزه اعتراضات و اعتصابات کارگری در این ماه رو به گسترش بوده است: در فروردین ماه، دستکم ۹۸ تجمع اعتراضی برگزار شد که از مهمترین آنها میتوان به تجمع اعتراضی کشاورزان در اصفهان، کارگران مجتمع پتروشیمی دهلران، کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه، کارگران اخراجی شرکت لوله سازی ماهشهر، زنبورداران مشگین شهر، کارگران پاکبان در قشم و کارگران کارخانه داروگر تهران اشاره کرد. همینطور، بازنشستگان مخابرات در استان های مختلف، پرستاران استان قزوین، بازنشستگان صدا و سیمادر تهران، پرستاران و کادر درمان استان کردستان در سنندج، پرستاران و کادر سلامت قم، رانندگان تاکسی در مشهد و جمعی از معلمان در کرمانشاه، ارومیه، همدان، نیشابور، تهران، کرج و ملایر تجمع اعتراضی برگزار کردند.

همچنین، کارگران مجتمع پتروشیمی در دهلران و کارگران پتروشیمی سلمان فارسی دست به اعتصاب زدند. به علاوه، کارگران مجموعه شهرداری سراوان، کارگران کارخانه سیمان آباده، کارگران کارخانه داروگر تهران، کارگران شهرداری ایرانشهر و کارگران معدن آق‌ دربند سرخس از معوقات مزدی خود خبر دادند. همچنین، کارگران صدر فولاد واقع در شهرستان خرم آباد از تعدیل بیست و سه نفر از همکاران خود طی چند روز گذشته خبر دادند. در ضمن، ده ها تن از کارگران شرکت مجتمع ذوب آهن اصفهان در پی شرکت در یک تجمع اعتراضی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.

از سوی دیگر، بیش از دو هزار تن از معلمان خرید خدمات در استان سیستان و بلوچستان، هفت ماه است که از حقوق ماهیانه و بیمه محروم شده اند. در ضمن، محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران، توسط ماموران امنیتی در محل کار خود بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. ماموران پس از بازداشت اقدام به تفتیش منزل آقای حبیبی کردند. به علاوه، حمید مجیری، دبیر ریاضی و از اعضای کانون معلمان خمینی شهر به سه ماه تعلیق از خدمت محکوم شد.

گفتنی است، روز شنبه نوزدهم فروردین ماه، انوش عادلی، محمود صدیقی پور و عزیز قاسم زاده، فعالین صنفی فرهنگیان گیلان جهت تحمل دوران محکومیت خود راهی زندان لاکان رشت شدند. در فروردین ماه، چهل و هفت واحد صنفی در استان مرکزی، پلمب ۱۵۵ واحد صنفی طی یک روز در کشور، چهارده کافه رستوران در رفسنجان، ده واحد صنفی در مراغه و هفده واحد صنفی در چالوس و اشتهارد پلمب شد.

 همینطور گزارش می شود که مهم‌ترین اخبار که در این ماه بازتاب بسیار گسترده‌ای در کشور داشت، می توان به محکومیت فاطمه سپهری به هجده سال حبس، محکومیت گلرخ ایرایی به هفت سال حبس و مجازات های تکمیلی، محکومیت عباس کورکوری به اعدام، مسمومیت سریالی دانش آموزان در مدارس کشور و محکومیت حسین رزاق به چهار سال و سه ماه زندان اشاره کرد.

به گزارش سایت ایران وایر از وضعیت زندانیان در ایران که در ۸ اردیبهشت ماه در سایت خود مخابره شد، آمده که «ده‌ها نفر از بازداشتی‌های اعتراضات سراسری در زندان‌ها بطور بلاتکلیف بسر می برند».

در این رابطه رقیه رضایی در بخشی از گزارش خود آورده که:

محمدرضا شعبانی ۲۱ ساله است و دوم مهرماه به همراه همسرش «آیدا عُمیرات» توسط نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در نوشهر بازداشت و پس از ضرب و شتم شدید از ناحیه‌ کُلیه و پا که قبل از بازداشت تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، به زندان تیرکلا در شهر ساری منتقل شده است.

«مسعود اسلامی‌نسب»، جوان متولد سال ۱۳۷۵ یکی دیگر از این افراد است که از ۲۳ مهر ۱۴۰۱ با اتهام حمله به مامور دولت با سلاح سرد در بازداشت به سر می‌برد.

به گفته منابع آگاه در ایران وایر، محمد هواشم‌زاده نیز یکی از افرادی است که با اتهام سنگین «جاسوسی» و بدون ادله کافی هنوز در بلاتکلیفی نگه داشته می‌شود و به تازگی برای دوباره بازجویی پس دادن، به زندان اوین منتقل شده است.

بر اساس این گزارش، ده‌ها نفر از بازداشتی‌های اعتراضات سراسری در زندان‌های ایران بلاتکلیف هستند. آن‌ها چند بار بازجویی شده‌ و اتهامات مطرح شده را نپذیرفته‌اند.

بر اساس اطلاعات رسیده در گفت‌وگوی با سه نفر از نزدیکان بازداشتی‌های اعتراضات، مشخص شده است که ده‌ها نفر از افراد بازداشت شده بدون ادله کافی و فقط به این بهانه که شاکی خصوصی دارند، هنوز در بلاتکلیفی و در زندان به سر می‌برند. بررسی این اطلاعات و گفته‌های اشخاص مطلع نشان می‌دهند که بسیاری از شهروندان بازداشت‌ شده در جریان اعتراضات با اتهاماتی چون «حمله به مامور دولت با سلاح سرد» یا «تخریب اموال» روبه‌رو شده‌اند. این در حالی‌ است که خود آن‌ها هرگز این اتهامات را نپذیرفته‌اند.

«مسعود اسلامی‌نسب»، جوان متولد سال ۱۳۷۵ یکی از این افراد است که از ۲۳ مهر ۱۴۰۱ با اتهام حمله به مامور دولت با سلاح سرد در بازداشت به سر می‌برد. به‌ دستور قاضی پرونده‌اش، «ابوالقاسم صلواتی» و به این بهانه که شاکی خصوصی دارد ولی ادله کافی برای محکومیت نبوده، این جوان مجددا به زندان اوین منتقل شده است تا بازجویی پس دهد.

یک فعال مدنی که از داخل کشور با «ایران‌وایر» گفت‌وگو کرده است نیز بر این موضوع تاکید می‌کند و می‌گوید: «پرونده‌های بسیاری از بچه‌هایی که داخل زندان هستند، هنوز در دست بررسی قرار دارند و هیچ مستنداتی از آن‌ها وجود ندارد که بتوانند محکوم‌شان کنند. یک سری از آن‌ها در زندان تهران بزرگ بودند که از جمله محمد هواشم‌زاده، امیرعلی حق‌شناس و بهمن مسکین نواز به زندان اوین انتقال داده‌ شده‌اند. جواد روحی، محمدرضا شعبانی و عرشیا تکدستان نیز با اتهامات واهی و اغلب با شاکی خصوصی، بدون این که ادله و مستندات کافی برای محکوم‌ کردن و صدور رای باشد، هنوز در زندان نگه داشته شده‌اند.»

«ایران‌وایر» نتوانسته است به اطلاعاتی از زمان بازداشت و اتهامات مطروحه علیه امیرعلی حق‌شناس و بهمن مسکین نواز دست یابد اما محمدرضا شعبانی ۲۱ ساله است و دوم مهرماه به همراه همسرش «آیدا عُمیرات» توسط نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در نوشهر بازداشت و پس از ضرب و شتم شدید از ناحیه‌ کُلیه و پا که قبل از بازداشت تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، به زندان تیرکلا در شهر ساری منتقل شده است. شعبانی بعد از گذشت بیش از پنج ماه، هنوز در بلاتکلیفی و در زندان است.

هم‌زمان، جواد روحی و عرشیا تکدستان، از بازداشت شده‌های اعتراضات در نوشهر که به «محاربه» و «افساد فی‌الارض» متهم شده‌ و پیش‌تر هر یک به سه و دو بار اعدام محکوم شده بودند، هنوز در بلاتکلیفی در زندان هستند. حکم اعدام عرشیا تکدستان نیز از سوی قوه قضاییه به دلیل نبودن ادله کافی نقض شد ولی خبری از حکم نهایی جواد روحی در دسترس نیست. وکیل تسخیری او قبل از این گفته بود هر سه بار حکم اعدام موکلش فاقد ادله اثباتی بوده‌اند.

بلاتکلیفی به دلیل نبودن مدارک اثبات جرم

پرونده «هادی میرزایی»، ۳۶ ساله، موسیقی‌دان و فعال مدنی که بیش از چهار ماه پیش بازداشت شده، بعد از چند بار رفت و برگشت‌ به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، هنوز باز است. اتهامات میرزایی، «​​تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم» و «تشویق به فساد از طریق فیلم‌برداری در اغتشاشات» مطرح شده است. فرد مطلعی که درباره میرزایی با «ایران‌وایر» گفت‌وگو کرده است، می‌گوید چون ادله کافی برای محکومیت او وجود ندارد، این هنرمند و فعال مدنی را به تازگی دوباره از زندان تهران بزرگ به زندان اوین منتقل کرده‌اند تا تحت بازجویی قرار بگیرد.

نگرانی از بازداشت کودکان در گزارش دیگری که ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ منتشر می شود، با دستبند و چشم بند در دادگاههای انقلاب مورد تاکید قرار گرفته است.

در این رابطه صبا آلاله، روانشناس می گوید که:  «آثار آزارهای جنسی، تجاوزها و شکنجه‌ها، قطع ارتباط معنادار با محیط بیرون است که خطر بسیار بزرگی برای این کودکان محسوب می‌شود».

برخی کودکان بازداشتی در جریان اعتراضات، در دادگاه انقلاب محاکمه شده‌اند، نه در دادگاه اطفال. وکیل انتخابی نداشته‌اند و بعد از آزادی، از حق تحصیل محروم شده‌اند. برخلاف قوانین حقوق‌بشری، به این کودکان دستبند و چشم‌بند زده شده است و در دادگاه‌های چند دقیقه‌ای محکوم شده‌اند.

تارا سپهری‌فر، در گفت‌و گو با «ایران‌‌وایر» می گوید که: «به‌نظر می‌رسد در مناطقی که خشونت نیروهای سرکوبگر شدیدتر بوده است، روند نقض در بازداشت‌ کودکان هم بیشتر بوده است.»

معین خزائلی، حقوقدان می گوید که: «حکومت از قدرت خود استفاده می‌کند برای اینکه به جامعه نشان دهد که اگر من نباشم، امنیت فرزندان شما به‌خطر می‌افتد.»

در این رابطه صبا آلاله، روان‌‌شناس تاکید می کند که: «آثار آزارهای جنسی، تجاوزها و شکنجه‌ها، قطع ارتباط معنادار با محیط بیرون است که خطر بسیار بزرگی برای این کودکان محسوب می‌شود.» برخی کودکان بازداشتی در جریان اعتراضات، در دادگاه انقلاب محاکمه شده‌اند، نه در دادگاه اطفال. وکیل انتخابی نداشته‌اند و بعد از آزادی، از حق تحصیل محروم شده‌اند.

سازمان دیده‌بان حقوق‌بشر، در گزارش تازه‌ای که بامداد سه‌شنبه ۵اردیبهشت۱۴۰۲ منتشر شده، سرکوب گسترده کودکان توسط نیروهای امنیتی ایران را تایید کرد و نوشت در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، کودکان بسیاری کشته شده و مورد شکنجه، تعرض جنسی و ناپدیدسازی قرار گرفته‌اند.

در این گزارش که حاصل جمع‌آوری اطلاعاتی از شهریور تا بهمن ۱۴۰۱  است، با خانواده و نزدیکان  ۱۱ کودک گفت‌وگو شده است که شکنجه ، تجاوز و تعرض جنسی را تجربه کرده‌اند. برخی از این کودکان در دادگاه انقلاب و نه دادگاه اطفال مورد محاکمه قرار گرفته، و وکیل اختیاری نداشته‌اند، بعد از آزادی هم از تحصیل محروم شده‌اند. برخلاف قوانین حقوق‌بشری، به این کودکان دستبند و چشم‌بند زده شده است و در دادگاه‌های چند دقیقه‌ای محکوم شده‌اند.

به‌گفته کارشناسان، گزارش‌های بسیار هولناکی از استفاده از انواع تعرض، آزار و تهدید جنسی به سازمان‌ها و مجموعه‌های حقوق‌بشر ارسال می‌شود که در مورد زنان، مردان و کودکان است:‌ «در مناطقی که دورتر از شهرهای اصلی بوده‌اند،‌ خارج از بازداشت‌گاه‌های رسمی و قبل از تحویل متهم به بازداشتگاه‌های رسمی، موارد شکنجه و تجاوز شدیدتر بوده است که باید بیشتر در مورد آن تحقیقات صورت بگیرد… هرچند شدت اعتراضات خیابانی کاهش پیدا کرده است، ولی وظیفه همه، مستند کردن ابعاد مختلف این سرکوب است.»

در این گزارش آمده که: خانواده‌های این افراد در شرایط بسیار آسیب‌پذیری هستند. به‌دلیل تهدیدهای امنیتی تمایل به صحبت ندارند و درگیر عوارض بعد از این بازداشت‌ها هستند. به گفته او، با توجه به فشارهای امنیتی، خانواده‌ها احساس نمی‌کنند حتی راهی برای ثبت شکایت وجود داشته باشد. میزان تهدیدهایی که صورت گرفته هیچ راهی را برای آن‌ها باز نگذاشته است و هیچ امیدی به دادخواهی در داخل ایران ندارند: «همین مساله دستیابی به هرگونه عدالت را برای کسانی که در داخل کشور هستند، ناممکن می‌کند. چون سیستم امنیتی در همکاری مستقیم با سیستم قضایی، روند آزارو‌اذیت و سرکوب را در پیش گرفته است. این اتفاق در دادگاه‌ها هم رخ داده است.»

در این گزارش می خوانیم که: «آزارهای جنسی کودکان بازداشت شده ابعاد پنهان هم دارد که با آزارهای آشکار متفاوت است. کارشناسان توضیح می دهند که: «از لحظه‌ای که کودکان با ماموران سرکوبگر و افراد نیروهای انتظامی روبه‌رو می‌شوند، مورد تحقیرهای جنسیتی، بدرفتاری‌ها و خشونت‌های جنسی قرار می‌گیرند. پس از آن، تجاوزها و تعرض‌ها به‌صورت آشکار صورت می‌گیرد. استفاده از کلمات آزار دهنده، سرزنش و تحقیر کودکان، همه از مصادیق خشونت و آزار علیه کودکان محسوب می‌شود، ولی تنها تجاوز جسمی مدنظر قرار می‌گیرد. کودکان در ماه‌های گذشته با خشونت‌های نیمه پنهان و غیرملموس بسیاری درگیر بودند… برای همین، برخی از  این کودکان وقتی از بازداشت و بازجویی و زندان می‌آیند، طی مدت کوتاهی اقدام به خودکشی کرده‌اند. چون تصور می‌کنند این دنیا واقعی نبوده، امن نیست و به‌قدری اضطراب آن‌ها را درگیر می‌کند که اقدام به خودکشی می‌کنند، یا به خود آسیب می‌رسانند».

۲۸ آپریل۲۰۲۳